Od dłuższego czasu rozważamy w dni powszednie Ewangelię wg św. Jana. Zawiera ona obszerną relację wydarzeń z Wieczernika. Jezus zatroskany o przyszłość wspólnoty uczniów modli się za nich, a także za nas.

Modlitwa Jezusa objawia głęboką zażyłość między Nim a Ojcem. Jesteśmy zaproszeni, aby w tym zjednoczeniu uczestniczyć. I to nie tylko w wieczności, ale już teraz. „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”. Życie wieczne nie rozpocznie się po śmierci. Jeśli Jezus w nas mieszka, życie wieczne mamy w sobie.

Kościół wyszedł z Wieczernika i wciąż do niego wraca. Szczególnie w tych dniach między Wniebowstąpieniem a Zesłaniem Ducha Świętego, ten powrót jest ważny. Dzisiejsza Ewangelia to relacja z Ostatniej Wieczerzy widzianej z perspektywy Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego. To najlepsza perspektywa do patrzenia na Kościół oraz naszą odpowiedzialność za życie Ewangelią i jej głoszenie. 

Świat pogrąża się w beznadziei. Szuka bowiem sensu życia w wartościach przemijających, które nie zaspokajają potrzeb ludzkiego serca do końca. Szuka spełnienia poza Bogiem. A jest ono konsekwencją zjednoczenia z Jezusem, a przez Niego z Ojcem w Duchu Świętym.