Bł. Karol Leisner

Urodził się 28 lutego 1915 r. w Rees w Nadrenii. Dzieciństwo spędził w Kleve, dokąd przeprowadzili się jego rodzice.

W latach szkolnych działał w młodzieżowym ruchu katolickim, za co był atakowany przez niektórych kolegów i nauczycieli. W 1933 r., w okresie gdy w Niemczech do władzy dochodził Hitler, biskup Münsteru Clemens August von Galen mianował Karola przywódcą młodzieży katolickiej w Nadrenii. Jego apostolstwo wśród rówieśników miało na celu obronę młodych przed wpływami ideologii narodowosocjalistycznej III Rzeszy.

Po uzyskaniu matury w 1934 r. sługa Boży rozpoczął z myślą o kapłaństwie studia filozoficzno-teologiczne w Münsterze i Fryburgu. 25 marca 1939 r. otrzymał święcenia diakonatu. Choroba płuc przerwała jego dalszą formację seminaryjną. Przebywając na leczeniu w Schwarzwaldzie, w rozmowie z jednym ze współtowarzyszy wypowiedział się krytycznie o reżimie nazistowskim, za co został następnie aresztowany przez gestapo.

Początkowo był przetrzymywany w więzieniach we Fryburgu i Mannheimie, a od marca 1940 r. w obozach koncentracyjnych: najpierw w Sachsenhausen, a potem w Dachau. Podtrzymywał na duchu towarzyszy niedoli, rozmawiał z nimi na tematy religijne, ukazywał przygnębionym chrześcijański sens cierpienia. Dzielił się z głodnymi ostatnim kawałkiem chleba, a umierającym potajemnie przynosił komunię św.

W trzecią niedzielę adwentu, 17 grudnia 1944 r. otrzymał w obozie święcenia kapłańskie z rąk współwięźnia, francuskiego biskupa Gabriela Piqueta. «Po pięciu latach — napisał — nadeszła godzina spełnienia marzeń. Moje wzruszenie i radość dzielili wszyscy współbracia. Ciągle jeszcze nie mogę pojąć, że Bóg raczył wysłuchać moich modlitw i oczekiwań trwających wiele lat. To była najpiękniejsza chwila w całym moim obozowym życiu». W uroczystość św. Szczepana Męczennika w obozowej kaplicy w Dachau ks. Leisner odprawił prymicyjną Mszę św., która była zarazem ostatnią Eucharystią jego życia.

Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie, 4 maja 1945 r. został przewieziony jako ciężko chory do sanatorium w Planegg koło Monachium, gdzie zmarł 12 sierpnia tegoż roku. Pogrzeb odbył się w Kleve. 3 września 1966 r. doczesne szczątki Karola przeniesiono do katedry św. Wiktora w Xanten.

Proces beatyfikacyjny sługi Bożego rozpoczął się w 1977 r., a dekret o jego męczeństwie został ogłoszony w obecności Ojca Świętego 12 stycznia 1996 r.

opr. mg/mg