grudnia

środa

Dzień Powszedni (7. w oktawie Narodzenia Pańskiego) albo wspomnienie św. Sylwestra I, papieża

Rok liturgiczny: A/II

Pierwsze czytanie:

1 J 2, 18-21

Psalm responsoryjny:

Ps 96

Werset przed Ewangelią:

J 1, 14. 12

Ewangelia:

J 1, 1-18

Patroni:

św. Sylwester,
św. Donata, Paulina, Rogata, Dominanda, Serotina, Saturnina i Hilaria ,
św. Kolumba,
św. Zotyk,
św. Melania,
św. Barbacjan,
św. Mariusz,
św. Jan Franciszek Régis,
bł. Alan z Solignac,
św. Katarzyna Labouré

Liturgia na dzisiaj:

Pierwsze czytanie

1 J 2, 18-21

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Dzieci, jest już ostatnia godzina, i tak, jak słyszeliście, antychryst nadchodzi, bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu antychrystów; stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina. Wyszli oni spośród nas, lecz nie byli z nas, bo gdyby byli z nas, pozostaliby z nami; a to stało się po to, aby wyszło na jaw, że nie wszyscy są z nas.

Wy natomiast macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście napełnieni wiedzą. Ja wam nie pisałem, jakbyście nie znali prawdy, lecz że ją znacie i że żadna fałszywa nauka z prawdy nie pochodzi.

Psalm responsoryjny

Ps 96

Ps 96 (95), 1-2. 11-12. 13 (R.: 11a)

Niebo i ziemia niechaj się radują.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewajcie Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Niebo i ziemia niechaj się radują.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Niebo i ziemia niechaj się radują.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według swej prawdy.

Niebo i ziemia niechaj się radują.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

J 1, 14. 12

Alleluja, alleluja, alleluja

Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

J 1, 1-18

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.

W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.

Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce.

Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.

Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Wersja krótsza: J 1, 1-5. 9-14

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.

W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Stary rok – stary człowiek

ks. Nikos Skuras ks. Nikos Skuras

Emilio Sánchez Hernández / pexels.com

Słowo o antychryście. Czy wytrwam do końca. Czy się nie pogubię i nie zacznie wychodzić ze mnie „fałszywa nauka [która] z prawdy nie pochodzi”. Przynosi mi nadzieję słowo z Ewangelii: „ciemność jej [światłości] nie ogarnęła”. Jest więc nadzieja.

Ostatni dzień roku można przeżywać w ramach pewnej refleksji nad swoim życiem, które prędzej, czy później także się zakończy.

Święci podkreślają, że dzisiejsze pierwsze czytanie nie jest próbą zastraszenia człowieka. Są bowiem pewne opinie, według których należy szukać antychrysta w pewnych ludziach. To prowadzi jednak zazwyczaj do nienawiści i chęci zlikwidowania danego człowieka – na przykład gorące pragnienie rychłej jego śmierci.

Św. Augustyn mocno mówił, że antychrystem jest ten, kto nie trwa w miłości Chrystusa, nawet jeśli ustami wyznaje Chrystusa. Natomiast Jan Paweł II zawsze podkreślał, że istotą chrześcijaństwa nie jest doktryna, ale osobiste spotkanie z Chrystusem. Istnieją oczywiste znaki czy to spotkanie z Chrystusem było rzeczywiste.

Fundamentalnym znakiem jest wytrwanie do końca w nauce Chrystusa, czyli w Jego Miłości. Ona zaś objawiła się w tym, że „Słowo stało się ciałem”, w nędznej, śmierdzącej stajni. Która z matek chciałaby rodzić w takich warunkach? Ikonografia bizantyjska ukazuje Jezusa owiniętego w pieluszki przypominające całun pogrzebowy. Żłóbek przypomina sarkofag. Bo Chrystus przyjmuje moje i twoje czytelniku ciało, by mógł w tym ciele umrzeć, zabity moimi i twoimi grzechami. By mógł w tym ciele zmartwychwstać, pokonując moc mojego i twojego grzechu. Dlatego w Hiszpanii istnieje tradycja, że w Boże Narodzenie pozdrawiają się chrześcijanie słowami „Felices Pascuas”. Szczęśliwej Paschy. Syn Boży swoim wcieleniem rozpoczął swoją Paschę.

Dlatego odwagi czytelniku. Stary rok pełen był uczynków starego człowieka. Wiele kłótni o to kto ma rację. Wiele rozwodów. Wiele uczynków pełnych nienawiści i rozpaczy. Tylu ludzi, którzy weszli w tym roku w różne uzależnienia i nie mogą z tego wyjść.

Odwagi! Jesteś Jego własnością. Ostatnie słowo należy do Jego Miłości. Nawet jeśli dziś przegrywasz ze starym człowiekiem, to „światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła”.

Nie lękaj się swoich grzechów. Przyjmij Chrystusa takim jakim jesteś na przełomie starego i nowego roku. Niech mi się stanie według Słowa Twego Jezu. Niech Twoja Miłość wejdzie we mnie dziś.