listopada

wtorek

Dzień Powszedni albo wspomnienie św. Katarzyny Aleksandryjskiej, dziewicy i męczennicy albo wspomnienie bł. Marii od Pana Jezusa Dobrego Pasterza (Franciszki Siedliskiej), dziewicy

Rok liturgiczny: C/I

Pierwsze czytanie:

Dn 2, 31-45

Psalm responsoryjny:

Dn 3

Werset przed Ewangelią:

Ap 2, 10c

Ewangelia:

Łk 21, 5-11

Patroni:

św. Katarzyna Aleksandryjska,
św. Merkuriusz,
św. Mojżesz,
św. Piotr, Hezychiusz, Pachomiusz, Teodor i towarz. ,
św. Marculus,
św. Maurinus,
bł. Beatrycze z Ornacieux,
bł. Elżbieta Achlin Bona,
bł. Jacek (Hiacyntus) Serrano López,
bł. Jakub Meseguer Burillo,
św. Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi

Liturgia na dzisiaj:

Pierwsze czytanie

Dn 2, 31-45

Czytanie z Księgi proroka Daniela

Daniel powiedział do Nabuchodonozora:

«Ty, królu, przyglądałeś się: Oto posąg bardzo wielki, o nadzwyczajnym blasku, stał przed tobą, a widok jego był straszny. Głowa tego posągu była z czystego złota, pierś jego i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza, stopy zaś jego częściowo z żelaza, częściowo z gliny.

Patrzyłeś, a oto odłączył się kamień, mimo że nie dotknęła go ręka ludzka, i ugodził posąg w stopy z żelaza i gliny, i połamał je. Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto – i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nawet ślad nie pozostał po nich. Kamień zaś, który uderzył w posąg, rozrósł się w wielką górę i wypełnił całą ziemię.

Taki jest sen, a jego znaczenie przedstawimy królowi. Ty, królu, królu królów, któremu Bóg nieba oddał panowanie, siłę, moc i chwałę, w którego ręce oddał w całym zamieszkanym świecie ludzi, zwierzęta polne i ptaki podniebne i którego uczynił władcą nad nimi wszystkimi – ty jesteś głową ze złota.

Po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje, i nastąpi trzecie królestwo – miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo. Tak jak żelazo wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i w proch zetrze wszystko razem.

To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza, oznacza, że królestwo ulegnie podziałowi; będzie miało coś z trwałości żelaza. To zaś, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, a palce u nóg częściowo z żelaza, częściowo zaś z gliny, oznacza, że królestwo będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche. To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, oznacza, że zmieszają się oni przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da się pomieszać z gliną.

W czasach tych królów Bóg nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu, a którego władza królewska nie będzie oddana żadnemu innemu narodowi. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na wieki, jak to widziałeś, gdy kamień oderwał się od góry, mimo że nie dotknęła go ludzka ręka, i starł w proch żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto. Wielki Bóg wyjawił królowi, co nastąpi później; prawdziwy jest sen, a wyjaśnienie jego pewne».

Psalm responsoryjny

Dn 3

Dn 3, 57-58a i 59a. 60a i 61 (R.: por. 57b)

Chwalcie na wieki najwyższego Pana

Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.

Chwalcie na wieki najwyższego Pana

Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.

Chwalcie na wieki najwyższego Pana

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Ap 2, 10c

Alleluja, alleluja, alleluja

Bądź wierny aż do śmierci,
a dam ci wieniec życia.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Łk 21, 5-11

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».

Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?»

Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».

Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Jak trwoga, to do Boga

ks. Michał Kwitliński ks. Michał Kwitliński

Daniel opowiedział Nabuchodonozorowi historię królestw Mezopotamii: państwa neobabilońskiego i perskiego. Historia to uporządkowany opis wydarzeń z przeszłości, z próbą zrozumienia ich sensu. Trudno mówić o historii w odniesieniu do tego, co ma nastąpić, chyba że jest się prorokiem, jak Daniel. Prorok może otrzymać od Boga specjalną łaskę, aby w jakiejś mierze zobaczyć rzeczywistość „oczyma Boga”. A Bóg, który jest stwórcą wszystkiego, a więc i czasu, widzi wszystko, dla Niego nie ma przeszłości ani przyszłości, wszystko jest teraźniejszością.

Do pewnego momentu Daniel opisuje historię tworzoną przez ludzi, na ile Bóg pozwala im działać w sposób wolny. W pewnym momencie jednak wychodzi poza dzieje polityczne państw, aby opowiedzieć o historii tworzonej bezpośredni przez Boga. Nasze dzieje przechodzą w wieczność. Daniel mówi o królestwie, które nie przeminie, królestwie Bożym. To królestwo już zaczęło wchodzić w nasz świat, wraz z pierwszym przyjściem Króla Wszechświata, Jezusa Chrystusa, Boga, który stał się człowiekiem.

Jak każdy prorok, nawet gdy zapowiada katastrofy ludzkich projektów, Daniel niesie nadzieję. Ludzkie dzieła, naznaczone grzechem przemijają. To proces bolesny, bo jest wynikiem odwrócenia się od Boga. Największą katastrofą w dziejach świata był grzech pierworodny. Ale to Bóg jest Panem historii, wszystko ostatecznie ulegnie Jego woli, a ona jest miłością.

W Ewangelii słuchamy mowy Pana Jezusa dotyczącej wydarzeń mających nastąpić wkrótce (zniszczenie Jerozolimy po klęsce powstania żydowskiego) ale także dziejów ludzkości, aż do Jego ponownego przyjścia. Pan Jezus nie opowiada jej jako prorok, nie korzysta z jakiejś szczególnej łaski, bo On sam jest Bogiem, w całkowitej jedności z Ojcem i Duchem Świętym, widzi wszystko, bo sam kieruje losami świata. Wstrząsająca zapowiedź różnych katastrof to historia naszego świata. Z powodu grzechu, przeciw człowiekowi zwraca się natura, bo od Adama i Ewy nie ma już pierwotnej, chcianej przez Boga harmonii. Zwracają się przeciw nam nasze własne dzieła. Państwa, które według prawa naturalnego mają służyć dobru swych ludów, uciskają obywateli, prowadzą wyniszczające wojny. Wszystko to budzi w nas trwogę, choć czasami za bardzo skupiamy się na skutkach, zamiast na przyczynie. Tym, co naprawdę przerażające, to grzech. A przecież jest on udziałem każdego z nas.

W dzisiejszej Ewangelii kluczowe jest zdanie: nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. Jest ono niezmiennie aktualne, jak wojny, przewroty i katastrofy naturalne. Tyle że to wszystko przeminie, ale miłość Boga, podstawa naszej nadziei, pozostanie niezmienna. W następnych dniach będziemy dalej słuchać mowy Pana Jezusa o czasach ostatecznych, w których żyjemy od dwudziestu wieków. I jak refren, po każdej zwrotce o upadku naszego świata, padają słowa nadziei. A podsumowaniem będzie: A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie

Czy potrafię spojrzeć na rzeczywistość, dzieje świata i moją historię, w taki sposób jak to czyni nasz Pan? Czy w obliczu tego wszystkiego, co bolesne, zatrważające, umiem podnieść z wiarą wzrok i zobaczyć Chrystusa, który już przychodzi, aby mnie zbawić?