12
października
niedziela
XXVIII Tydzień zwykły
Rok liturgiczny: C/I
Pierwsze czytanie:
2 Krl 5, 14-17
Psalm responsoryjny:
Ps 98
Drugie czytanie:
2 Tm 2, 8-13
Werset przed Ewangelią:
1 Tes 5, 18
Ewangelia:
Łk 17, 11-19

Patroni:

  • św. Hedyst,
  • św. Domnina,
  • Męczennicy i wyznawcy z Afryki ,
  • św. Opilio,
  • św. Feliks IV,
  • św. Rotobald,
  • św. Serafin z Monte Granario {Feliks} z Nicola,
  • bł. Tomasz Bullaker,
  • bł. Józef González Huguet,
  • bł. Pacyfik {Piotr} Salcedo Puchades,
  • bł. Roman Sitko,
  • bł. Jan Beyzym

Liturgia na niedzielę:

Pierwsze czytanie

2 Krl 5, 14-17
Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej

Wódz syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa męża Bożego, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego chłopca i został oczyszczony.

Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: «Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem! A teraz zechciej przyjąć dar od twego sługi!»

On zaś odpowiedział: «Na życie Pana, przed którego obliczem stoję – nie wezmę!» Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił.

Wtedy Naaman rzekł: «Jeśli już nie chcesz, to niech dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu».

Psalm responsoryjny

Ps 98
Ps 98 (97), 1. 2-3ab. 3cd-4 (R.: por. 2)

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
Albo: Alleluja

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
Albo: Alleluja

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
Albo: Alleluja

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
Albo: Alleluja

Drugie czytanie

2 Tm 2, 8-13
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

Najmilszy:

Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo spętaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie, wraz z wieczną chwałą.

Nauka to godna wiary: Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

1 Tes 5, 18
Alleluja, Alleluja, Alleluja

Za wszystko dziękujcie Bogu,
taka jest bowiem wola Boża względem was w Jezusie Chrystusie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Ewangelia

Łk 17, 11-19
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei.

Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.

Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin.

Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Tylko dziesięć procent

ks. Marian Machinek MSF ks. Marian Machinek MSF

Samarytanin, który okaże się głównym bohaterem tej sceny, zwrócił się do Jezusa dwukrotnie. Po raz pierwszy – wraz ze swoimi dziewięcioma towarzyszami niedoli – z tą chwytającą za serce prośbą o litość. I nie chodziło o współczucie, ale o zaradzenie tej dramatycznej sytuacji, która wypychała ludzi nią dotkniętych ze społeczeństwa, w sferę osamotnionej wegetacji. Drugie spotkanie z Jezusem następuje już po cudownym oczyszczeniu. I wtedy Samarytanin przychodzi już sam, z dziękczynieniem. Już nie ma żadnej prośby kierowanej do Jezusa, ale przychodzi bezinteresownie, po prostu, by podziękować, podzielić się swą radością i oddać chwalę Bogu. Zamknięty dla niego do tej pory świat normalnych społecznych relacji znów staje się dostępny i otwiera się perspektywa nowego życia. Ze statystycznego punktu widzenia, ten uzdrowiony stanowi jednak tylko dziesięć procent tych, którym Jezus przywrócił zdrowie.

Tę opowieść można czytać w różny sposób – także jako historię naszych modlitw. Zwracamy się do Boga przeważnie z małymi czy większymi biedami, jakie nas dotykają, z prośbami o zdrowie, pomyślność, zgodę, pokój, powodzenie naszych zamierzeń. Modlitwa prośby jest niewątpliwie dobrą i właściwą formą modlitwy, ale jednak kluczowe pozostaje to, w jakim stanie ducha ją zanosimy. Ten stan naszego wnętrza pokazuje się wyraźnie wtedy, gdy nasze modlitwy zostaną wysłuchane. Bardzo często wydaje nam się wtedy, że pomyślny obrót spraw jest związany z naszymi wysiłkami, życzliwością innych, a jeszcze częściej – z przypadkowo pomyślnym obrotem spraw. I wtedy jesteśmy wśród dziewięćdziesięciu procent tych, którzy sądzą, że nie ma potrzeby powtórnie zanudzać Boga naszym dziękczynieniem.

Modlitwa dziękczynna jest niezwykle wartościową formą modlitwy. Postawa dziękczynienia rozbija schemat, który każe nam krążyć wokół własnego ego. Jest to modlitwa uwalniająca od skupiania się na sobie, które często prowadzi do niezadowolenia i potrafi koncentrować człowieka na tym, co negatywne. Modlitwa dziękczynna uwalnia od postawy roszczeniowej, a więc postawy kogoś, kto myśli, że wszystko mu się należy. Ktoś, kto potrafi w każdej swojej pełnej małych i wielkich próśb modlitwie poświęcić jakiś czas na dziękczynienie, dostrzega drobne cuda, które dzieją się codziennie w jego życiu: dobroć ludzi, piękno świata, zwyczajną radość, małe pozorne zbiegi okoliczności. Pięknie jest być jednym z dziesięciu….       

reklama