22
grudnia
niedziela
IV Tydzień Adwentu
Rok liturgiczny: C/I
Pierwsze czytanie:
Mi 5, 1-4a
Psalm responsoryjny:
Ps 80 (79), 2ac i 3b. 15-16. 18-19 (R.: por. 4)
Drugie czytanie:
Hbr 10, 5-10
Werset przed Ewangelią:
Łk 1, 38
Ewangelia:
Łk 1, 39-45

Patroni:

Liturgia na jutro:

Pierwsze czytanie

Mi 5, 1-4a
Czytanie z Księgi proroka Micheasza

Tak mówi Pan:

A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie wyjdzie dla mnie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności. Przeto Pan porzuci ich aż do czasu, kiedy porodzi mająca porodzić. Wtedy reszta braci Jego powróci do synów Izraela.

Powstanie on i paść będzie mocą Pańską, w majestacie imienia Pana, Boga swego. Osiądą wtedy, bo odtąd rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi. A on będzie pokojem.

Psalm responsoryjny

Ps 80 (79), 2ac i 3b. 15-16. 18-19 (R.: por. 4)
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Wzbudź swą potęgę *
i przyjdź nam z pomocą.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Powróć, Boże zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, †
nad synem człowieczym, *
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Drugie czytanie

Hbr 10, 5-10
Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Chrystus, przychodząc na świat, mówi: «ofiary ani daru nie chciałeś, ale Mi utworzyłeś ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: oto idę – w zwoju księgi napisano o Mnie – aby spełnić wolę Twoją, Boże».

Wyżej powiedział: «ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie», choć składane są zgodnie z Prawem. Następnie powiedział: «oto idę, aby spełnić wolę Twoją». Usuwa jedną ofiarę, aby ustanowić inną. Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Łk 1, 38
Alleluja, alleluja, alleluja

Oto ja służebnica Pańska,
niech mi się stanie według słowa twego.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Łk 1, 39-45
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała:

«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Duch Święty napełnił

ks. Marian Machinek MSF ks. Marian Machinek MSF

Duch Święty napełnił   matilda wormwood / pexels.com

Dobrze się składa, że w dopiero co rozpoczętym roku liturgicznym czytamy w niedzielnej Eucharystii Ewangelię według św. Łukasza. Właśnie ten Ewangelista – podobnie jak Mateusz, ale inaczej niż Marek i Jan – poprzedza opis publicznej działalności Jezusa wspomnieniami dotyczącymi okoliczności poczęcia i dzieciństwa Mesjasza. Dwa pierwsze rozdziały, nazywane Łukaszową Ewangelią Dzieciństwa, zawierają epizody nieznane innym Ewangelistom, jak na przykład scenę spotkania Maryi  z ciężarną Elżbietą.

Cały ten fragment jest niezwykle dynamiczny, naznaczony czymś w rodzaju świętego pośpiechu, by ostatecznie nazwać po imieniu wielkie dzieła Boże i niemalże wykrzyczeć Bożą chwałę. Źródłem tej dynamiki jest nie tylko podekscytowanie obydwu kobiet w obliczu tego, co przeżywają, ale dochodzi tu do głosu inna, Boża Siła.  

Ciekawe, że Łukasz nie waha się w tej scenie spotkania Maryi i Elżbiety użyć dokładnie tego samego określenia, którym w drugiej części swojej wielkiej epopei, czyli w Dziejach Apostolskich, opisuje scenę Zesłania Ducha Świętego na Apostołów w wieczerniku: „Duch Święty napełnił”. Pod wpływem Bożego Ducha wybucha pieśń chwały – najpierw płynie ona z ust Elżbiety, a potem, także samej Maryi, wyśpiewującej swój Magnificat. Jednak o ile efekty Zesłania Ducha Świętego w Dziejach Apostolskich stają się natychmiast widoczne dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy, o tyle w scenie nawiedzenia stają się osobistym udziałem tych dwóch niezwykłych kobiet i – o ile wierzyć dawnej tradycji ikonograficznej – także ich mężów: Zachariasza i Józefa. Radość ta jest jak najbardziej autentyczna, a ponieważ pochodzi od Ducha Świętego, niesie z sobą moc przemiany serc i utwierdzenia w wierze. I jest to radość pojawiająca się mimo poważnych codziennych trosk, które wcale nie znikają: zarówno ciąża Elżbiety, jak i Maryi związane są przecież z poważnymi trudnościami, które trzeba rozwiązać.

Tak działa Duch Boży również dzisiaj, a okres adwentu ma nam to na nowo uzmysłowić. Ta sama Boska Siła działa w Twojej codzienności, jeśli tylko się na nią otwierasz. Duch Święty  pozwala spojrzeć na dziejące się wydarzenia oczami Bożymi, przez co tracą one piętno natrętnych trosk, a stają się zadaniami, którym możesz podołać. Adwent to także czas otwierania się na Boską Moc z wysoka.