23
stycznia
czwartek
Dzień powszedni albo wspomnienie błogosławionych Wincentego Lewoniuka i Towarzyszy, męczenników z Pratulina
Rok liturgiczny: C/I
Pierwsze czytanie:
Hbr 7, 25 - 8, 6
Psalm responsoryjny:
Ps 40
Werset przed Ewangelią:
2 Tm 1, 10b
Ewangelia:
Mk 3, 7-12

Patroni:

Liturgia na jutro:

Pierwsze czytanie

Hbr 7, 25 - 8, 6
Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Jezus może całkowicie zbawiać na wieki tych, którzy przez Niego przystępują do Boga, bo wciąż żyje, aby się wstawiać za nimi.

Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest zobowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie.

Prawo bowiem ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabością, słowo zaś przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, ustanawia arcykapłanem Syna doskonałego na wieki.

Sedno zaś wywodów stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiar, przeto trzeba, aby Ten także miał coś, co by ofiarował. Gdyby więc był na ziemi, to nawet nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni, którzy składają ofiary według postanowień Prawa. Usługują oni obrazowi i cieniowi rzeczywistości niebieskich. Gdy bowiem Mojżesz miał zbudować przybytek, został w ten sposób pouczony przez Boga: «Bacz, abyś uczynił wszystko według wzoru, jaki ci został ukazany na górze».

Teraz zaś Chrystus otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile też stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach.

Psalm responsoryjny

Ps 40
Ps 40 (39), 7-8a. 8b-10. 17 (R.: por. 8a i 9a)

Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.

Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę

W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje Prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu †
i nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie.

Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę

Niech się radują i weselą w Tobie *
wszyscy, którzy Ciebie szukają,
a ci, którzy pragną Twojej pomocy, *
niech zawsze mówią: «Pan jest wielki».

Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

2 Tm 1, 10b

Alleluja, alleluja, alleluja

Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mk 3, 7-12
Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A przyszło za Nim wielkie mnóstwo ludzi z Galilei. Także z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o tym, jak wiele działał. Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby na Niego nie napierano. Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby Go dotknąć. Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn Boży». Lecz On surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Władza Chrystusa

ks. Przemysław Krakowczyk ks. Przemysław Krakowczyk

Kto jest zdolny rozpoznać w Jezusie Chrystusie Syna Bożego? Każdy! Jedni rozpoznają Go ze względu na Jego miłość i miłosierdzie. Inni postrzegają w Nim sprawiedliwego Sędziego, który ma władzę potępić każdego, kto dopuszcza się grzechów.

W dzisiejszej Ewangelii słyszymy, jak demony wyznają wiarę w Jezusa Chrystusa. Nie jest to nic zaskakującego. Przed Nim bowiem zegnie się każde kolano: wierzących i niewierzących, świętych i grzeszników, aniołów i demonów. Jedni uczynią to z szacunku i czci, a inni z trwogi i lęku, lecz wszyscy oddadzą chwałę Bogu.

W obliczu coraz silniejszej sekularyzacji życia w naszej ojczyźnie możemy załamywać ręce i biadać nad przyszłym losem dzieci naszego narodu. Lecz czy to coś zmieni? Dzisiejsza Dobra Nowina napełnia nas nadzieją. Wszystko niebawem zostanie poddane władzy Chrystusa. Dziś nie wolno nam się poddawać zwątpieniu; przeciwnie, powinniśmy uzbroić się w jeszcze większą cierpliwość i ufność. Módlmy się za siebie nawzajem, abyśmy trwali mocno w wierze i świadectwem własnego życia pociągali innych ku Chrystusowi.