16
listopada
niedziela
XXXIII Tydzień zwykły
Rok liturgiczny: C/I
Pierwsze czytanie:
Ml 3, 19-20a
Psalm responsoryjny:
Ps 98
Drugie czytanie:
2 Tes 3, 7-12
Werset przed Ewangelią:
Łk 21, 28bc
Ewangelia:
Łk 21, 5-19

Patroni:

Liturgia na wczoraj:

Pierwsze czytanie

Ml 3, 19-20a
Czytanie z Księgi proroka Malachiasza

«Oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy czyniący nieprawość będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki.

A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach».

Psalm responsoryjny

Ps 98
Ps 98 (97), 5-6. 7-8. 9 (R.: por. 9))

Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy głosie rogu, *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie

Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje, *
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie, *
góry niech razem wołają z radości.

Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie

W obliczu Pana, który nadchodzi, *
aby osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie *
i ludy według słuszności.

Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie

Drugie czytanie

2 Tes 3, 7-12
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan

Bracia:

Sami wiecie, jak należy nas naśladować, bo nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem. Nie żebyśmy nie mieli do tego prawa, lecz po to, aby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania. Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je!

Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Łk 21, 28bc
Alleluja, alleluja, alleluja

Nabierzcie ducha i podnieście głowy,
ponieważ zbliża się wasze odkupienie.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Łk 21, 5-19
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».

Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?»

Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz: „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw „musi się stać”, ale nie zaraz nastąpi koniec».

Wtedy mówił do nich: «„Powstanie naród przeciw narodowi” i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie.

Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie mógł się oprzeć ani sprzeciwić.

A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

...by was nie zwiedziono

ks. Marian Machinek MSF ks. Marian Machinek MSF

Fragmenty Ewangelii Łukaszowej, czytane na zakończenie liturgicznego Roku Łukasza, dotyczą spraw ostatecznych. Ze świadectw, do jakich miał dostęp, Łukasz dobiera słowa Jezusa w taki sposób, że Jego proroctwo dotyczące zburzenia Jerozolimy zostaje powiązane z zapowiedzią wydarzeń, jakie poprzedzą ostateczny koniec ludzkiej historii. To pierwsze dokonało się rzeczywiście w 70. r. po Chr., gdy po miesiącach oblężenia przez wojska rzymskie pod wodzą Tytusa Flawiusza – syna cesarza Wespazjana, Jerozolima została zniszczona. Jednak akcent wypowiedzi Jezusa spoczywa na drugim aspekcie – na zapowiedzi kresu dziejów. Czas poprzedzający koniec świata będzie, jak zapowiada Jezus, czasem dezorientacji i wielkiego zwodzenia.   

Jezus zapowiada nadejście fałszywych mesjaszy, którzy będą się pod Niego podszywać. Będą oni twierdzić, że nie ma innej drogi ocalenia, jak tylko podążać za nimi. Jezus daje dwie wskazówki. Pierwsza, to nie ulec pokusie uzyskania chwilowego poczucia bezpieczeństwa przez dawaniu posłuchu takim fałszywym mesjaszom. Odcięcie się od ich krzykliwych obietnic oczywiście nie wystarczy, dlatego ważna jest też druga wskazówka Jezusa. Trzeba zwrócić się z ufnością ku Niemu i wyzbyć się przez to przesadnego lęku. To oczywiste, że perspektywa społecznego chaosu, a nawet prześladowań, wywołuje niepokój i przygnębienie także u wierzących. Lekarstwem i siłą, by ostać się w takiej sytuacji, jest świadomość Jego obecności. On sam obdarzy swoich uczniów mocą i zdolnością właściwego reagowania na wyzwania nadchodzącego czasu. Będzie to czas pełen dramatycznych wydarzeń, jednak dzięki ponawianej ciągle na nowo decyzji pozostania przy Jezusie i złożenia jedynie w Nim całej swojej nadziei, wierzący będą w stanie ostać się wobec wszystkich trudnych wyzwań.

Pociecha, jaką daje Jezus, nie jest jednak zapowiedzią doczesnego przetrwania. Jeżeli Jezus obiecuje ocalenie życia, wskazuje na nadzieję, która przekracza granicę doczesności. Nawet wtedy, gdy ceną opowiedzenia się za Nim miałaby być fizyczna śmierć, prawdziwe życie zostanie ocalone.

reklama