3
września
środa
Wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła
Rok liturgiczny: C/I
Pierwsze czytanie:
Kol 1, 1-8
Psalm responsoryjny:
Ps 52
Werset przed Ewangelią:
Łk 4, 18
Ewangelia:
Łk 4, 38-44

Patroni:

  • św. Grzegorz Wielki,
  • św. Febe,
  • św. Bazylisa,
  • św. Sandalius,
  • św. Manswetus,
  • św. Macanisius,
  • św. Auxanus,
  • św. Rimagilus,
  • św. Aigulphus,
  • św. Chrodogang,
  • bł. Guala,
  • bł. Bartłomiej Gutierrez i V towarz.,
  • bł. Brygida (Birgitta) od Jezusa Morello (Moreno) ,
  • bł. Andrzej Abel Alricy i LXXIV towarz.,
  • bł. Jan Chrzciciel Bottex, Michał Maria Franciszek de la Gardette i Franciszek Jacek (Hiacyntus) le Livec de Tresurin

Liturgia na dzisiaj:

Pierwsze czytanie

Kol 1, 1-8
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan

Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do świętych i wiernych w Chrystusie braci w Kolosach: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego!

Dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, zawsze, ilekroć modlimy się za was – odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o waszej miłości, jaką żywicie dla wszystkich świętych – z powodu nadziei nagrody odłożonej dla was w niebie. O niej to już przedtem usłyszeliście dzięki głoszeniu prawdy – Ewangelii, która do was dotarła. Podobnie jak jest na całym świecie, tak również i u was owocuje ona i rośnie od dnia, w którym usłyszeliście i poznaliście łaskę Boga w jej prawdzie, jak tego nauczyliście się od umiłowanego współsługi naszego, Epafrasa. Jest on wiernym sługą Chrystusa, zastępującym nas; on też nam ukazał waszą miłość w Duchu.

Psalm responsoryjny

Ps 52
Ps 52 (51), 10-11 (R.: por. 10b)

Ufam na wieki łaskawości Boga.

Ja zaś jak oliwka kwitnąca w domu Bożym, *
na wieki zaufam łaskawości Boga.
Będę Cię sławił na wieki za to, coś uczynił, †
polegał na Twym imieniu, *
ponieważ jest dobre dla ludzi oddanych Tobie.

Ufam na wieki łaskawości Boga.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Łk 4, 18
Alleluja, alleluja, alleluja

Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Łk 4, 38-44
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona.

I prosili Go za nią.

On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im.

O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich.

Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem.

Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich.

Lecz On rzekł do nich: «Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo po to zostałem posłany».

I głosił słowo w synagogach Judei.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Słuchać i usłyszeć

ks. Nikos Skuras ks. Nikos Skuras

Słuchać i usłyszeć   pexels.com

„Tłumy szukały Go”. To ja szukam tłumów. Trudno mi akceptować pracę tu, gdzie jest mało ludzi, szczególnie młodych. Dodają mi odwagi słowa: „Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę”. To się wypełnia w Aachen. Bóg się mną nie zniechęca.

„Usłyszeliście o łasce Boga i poznaliście ją w prawdzie”. „Słuchać” nie oznacza tylko przyjęcia pewnego dźwięku. Oznacza wejść w głęboką relację z tym, od którego głos pochodzi. Natomiast „usłyszeć” oznacza przyjąć pewne przesłanie i być posłusznym temu, od kogo ono pochodzi. Dzisiaj jest ogromny zamęt wokół tej rzeczywistości, jaką jest posłuszeństwo. Z jednej strony z powodu jawnych nadużyć tych, którzy zobowiązywali innych do posłuszeństwa, z drugiej strony można mieć wrażenie, że rozprzestrzenia się przekonanie, że autorytet i posłuszeństwo jako symbole nadużyć należy uznać za przeżytek. Tak naprawdę wykluczyć zasadę posłuszeństwa oznacza wykluczyć Tego, od którego ono w świecie pochodzi. Bóg zawsze działał przez pośredników, zapraszając do posłuszeństwa. On zawsze ryzykuje, choć wie, że ja i ty, czytelniku bardziej skłonni jesteśmy do posłuszeństwa swoim punktom widzenia niż Jego woli.

Kolosanie wydali owoc wiary jakim jest miłość. Była to nie miłość ludzka, która ma swoje granice. To Miłość Boga, która szuka człowieka, który zgrzeszył: Adamie „gdzie jesteś”, jakie jest dziś twoje serce wobec Mnie? Ta Miłość czeka u bram serca każdego człowieka. Jednak wejść może tylko, jeśli on Jej otworzy i wejdzie w takim stopniu w jakim człowiek usłucha tej Miłości, czyli będzie Jej posłuszny. Dlatego wierni Izraelici „gimnastykowali” swoją wolę, by była zdolna w jak największym stopniu przyjąć tę Miłość. Recytowali oni dwa, a niektórzy trzy razy dziennie modlitwę „Szema Jisra’el”, słuchaj Izraelu, w sensie bądź posłuszny głosowi Boga.

Ewangelia pokazuje jak natura tego świata jest posłuszna Chrystusowi, także złe duchy. Problemem pozostaje serce moje i twoje, na które ma ogromny wpływ stary człowiek grzechu, który zmusza mnie i ciebie czytelniku do robienia tego, czego nienawidzimy.

Odwagi! Chrystus ma tę Miłość w stu procentach i nie boi się jej „roztrwonić” dla ciebie. Może już nie masz szacunku dla siebie. Nie chcesz już przyjmować i „marnować” Miłości. Ale Jezus na krzyżu udowodnił, że „Miłość [do ciebie] mocna jest jak śmierć”.

reklama