Kard. Opilio Rossi

9 lutego zmarł w Rzymie kard. Opilio Rossi, były przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich i należącego do niej Komitetu ds. Rodziny.

Urodził się 14 maja 1910 r. w Nowym Jorku w rodzinie włoskich emigrantów. Studia filozoficzno-teologiczne odbył we Włoszech w Collegio Alberoni w Piacenzy. Tam też 11 marca 1933 r. przyjął święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji Piacenza-Bobbio. Studiował następnie w Papieskiej Akademii Kościelnej i w Instytucie Prawnym św. Apolinarego w Rzymie, w którym uzyskał doktorat z prawa kanonicznego.

W 1937 r. rozpoczął pracę w Sekretariacie Stanu. Rok później skierowano go do służby dyplomatycznej. Pracował kolejno w nuncjaturach w Belgii (1938-1939), Szwajcarii (1939-1940), Niemczech (1940-1945), Holandii (1945-1948) i powtórnie w Niemczech (1948--1951). 21 listopada 1953 r. został mianowany arcybiskupem tytularnym Anciry (sakrę biskupią otrzymał 27 grudnia tego samego roku). Był nuncjuszem apostolskim w Ekwadorze (1953-1959), Chile (1959-1961) i Austrii (1961-1976).

24 maja 1976 r. Paweł VI wyniósł abpa Rossiego do godności kardynalskiej. Od tej pory pracował w Rzymie jako przewodniczący nowo utworzonej Papieskiej Rady ds. Świeckich (do 1984 r.), ówczesnego Komitetu ds. Rodziny (do 1981 r.), Papieskiego Komitetu ds. Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych (1983-1991) i Komisji Kardynałów ds. Papieskich Sanktuariów w Pompejach, Loreto i Bari (1984-1991).

W homilii wygłoszonej podczas Mszy św. pogrzebowej Jan Paweł II przypomniał wojenne doświadczenia kard. Rossiego, który pracował wówczas w Nuncjaturze Apostolskiej w Berlinie: «Doświadczenia te — powiedział Papież — starał się przez całe życie przekazywać nowym pokoleniom. Był bowiem przekonany, że młodzi powinni wyciągnąć wnioski z historii XX w., te mianowicie, że owocem nienawiści, pogardy dla innych, przemocy, skrajnego nacjonalizmu są jedynie łzy i krew».

opr. mg/mg