Bł. Jan Nepomucen Zegrí y Moreno

Urodził się 11 października 1831 r. w Grenadzie (Hiszpania) w głęboko wierzącej rodzinie, dzięki której otrzymał staranne wykształcenie humanistyczne i prawnicze. Idąc za głosem powołania wstąpił do seminarium św. Dionizego w Grenadzie i 2 czerwca 1855 r. przyjął święcenia kapłańskie w miejscowej katedrze.

Swą kapłańską posługę rozpoczął w parafiach Huétor Santillán i San Gabriel de Loja. Po przybyciu do pierwszej parafii powiedział powierzonym swojej opiece wiernym, że chce być dla nich dobrym pasterzem, który szuka zagubionych owiec, lekarzem, który leczy serca zranione grzechem i wlewa w nie nadzieję, ojcem, który jest widzialną opatrznością dla wszystkich odtrąconych.

Z wielką gorliwością i zarazem z pokorą wypełniał wszystkie powierzane mu funkcje: był egzaminatorem synodalnym w diecezjach Granada, Jaén i Orihuela, sędzią synodalnym, kanonikiem katedry w Maladze, wizytatorem katechez, profesorem w seminarium, kaznodzieją królowej Izabeli II i kapelanem królewskim.

Wyróżniał się szczególną wrażliwością na los ubogich. Był przekonany, że «jedyną odpowiedzią na problemy społeczne jest miłość». Dlatego też 16 marca 1878 r. w Maladze założył Zgromadzenie Sióstr Mercedariuszek Miłości i zawierzył je opiece Matki Bożej de la Merced.

Zgromadzenie poświęcało się całkowicie służbie ubogim i potrzebującym. Dzięki obfitości powołań w ciągu zaledwie kilku lat objęło swą działalnością wiele diecezji Hiszpanii.

Pod koniec swego życia ks. Jan wiele wycierpiał z powodu pomówień i oskarżeń o odstępstwo od nauczania Kościoła. Zmarł w Maladze 17 marca 1905 r. w samotności i opuszczeniu, oddalony od swego dzieła najpierw przez przełożonych, a potem przez siostry mercedariuszki. Ze wszelkich zarzutów został oczyszczony dopiero po śmierci, po dokładnym przebadaniu wszystkich jego pism i działalności.

opr. mg/mg