Bł. Maria Charitas Brader

Poświęciła swe życie Bogu we franciszkańskim klasztorze klauzurowym. Posłuszna Opatrzności i wrażliwa na potrzeby Kościoła, była nauczycielką, misjonarką i założycielką nowego zgromadzenia misyjnego.

Urodziła się 14 sierpnia 1860 r. w Kaltbrunn w Szwajcarii. Na chrzcie otrzymała imiona Maria Józefa Karolina.

Dzięki matce, która wcześnie dostrzegła jej nieprzeciętne zdolności intelektualne, otrzymała staranne wykształcenie w instytucie Maria Hilf w Altstätten. To właśnie tam, w prowadzonej przez zakonnice szkole, odkryła powołanie do życia konsekrowanego.

1 października 1880 r. wstąpiła do franciszkańskiego klasztoru klauzurowego w Altstätten. 22 sierpnia 1882 r. złożyła śluby zakonne, przyjmując imiona Maria Charitas od Miłości Ducha Świętego. Ze względu na szczególne predyspozycje pedagogiczne została skierowana do pracy w przyklasztornej szkole.

Po pięciu latach, odpowiadając na apel bpa Petera Schumachera z Portoviejo, wraz z kilkoma współsiostrami udała się na misję do Chone w Ekwadorze. Jej głównym zajęciem stała się odtąd katechizacja dzieci i młodzieży. W 1893 r. została przeniesiona do nowego ośrodka w Túquerres w Kolumbii. Tu w 1894 r. postanowiła założyć nowe zgromadzenie misyjne Sióstr Franciszkanek Maryi Niepokalanej. Jego pierwszymi członkiniami były młode Szwajcarki. Wkrótce do zgromadzenia zaczęły się zgłaszać również kandydatki z Kolumbii. Charyzmat wspólnoty, wyrażony w konstytucjach zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską w 1933 r., łączy kontemplację z pracą duszpasterską. Głównym apostolatem zgromadzenia jest praca w szkołach, zwłaszcza dla najuboższych. Jako założycielka i przełożona generalna zawsze dbała o staranne przygotowanie zakonnic do pełnionej posługi: «Nie zapominajcie — mówiła — że im lepsze jest wykształcenie nauczyciela i im większe jego umiejętności, tym więcej może zrobić dla dobra religii i chwały Bożej, zwłaszcza jeśli od wiedzy wyższa jest w nim cnota. Im bardziej intensywna i ceniona jest wasza działalność, tym bardziej gorliwe i głębokie powinno być wasze życie duchowe».

Marię Charitas wyróżniała głęboka ufność w Bożą Opatrzność. «On tego chce» — te często powtarzane przez nią słowa stały się mottem jej życia i tajemnicą powodzenia apostolskich przedsięwzięć.

Szczególnym rysem duchowości błogosławionej był kult Eucharystii. Dzięki wytrwałym staraniom udało się jej uzyskać dla swego zgromadzenia przywilej wieczystej, dziennej i nocnej, adoracji Najświętszego Sakramentu.

Maria Charitas zmarła 27 lutego 1943 r. w Pasto (Kolumbia).

opr. mg/mg