Pod tym samym niebem

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dziś we Włoszech i w innych krajach obchodzone jest Wniebowstąpienie Jezusa, które nastąpiło czterdzieści dni po Wielkanocy. Kontemplujemy tajemnicę Jezusa, który wychodzi z naszej ziemskiej przestrzeni, aby wejść do pełni chwały Boga, zabierając ze sobą nasze człowieczeństwo. To znaczy, że my, nasze człowieczeństwo po raz pierwszy wstępuje do nieba. Ewangelia św. Łukasza ukazuje nam reakcję uczniów na widok Pana, który «rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba» (24, 51). Nie było w nich bólu ani zagubienia, ale «oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem» (w. 52). Jest to powrót tych, którzy nie boją się już miasta, które odrzuciło Mistrza, które widziało zdradę Judasza i zaparcie się Piotra, widziało rozproszenie uczniów i przemoc władzy, która czuła się zagrożona. Od owego dnia dla apostołów i dla każdego ucznia Chrystusa stało się możliwe zamieszkanie w Jerozolimie i we wszystkich miastach świata, nawet w tych najbardziej dręczonych przez niesprawiedliwość i przemoc, gdyż nad każdym miastem jest to samo niebo i każdy mieszkaniec może wznosić wzrok z nadzieją. Jezus, Bóg, jest prawdziwym człowiekiem, ze swym ludzkim ciałem jest w niebie! I to właśnie jest naszą nadzieją, naszą kotwicą, a my jesteśmy niezachwiani w tej nadziei, jeśli spoglądamy w niebo.

W tym niebie mieszka ów Bóg, który objawił się tak bliski, że przybrał oblicze człowieka, Jezusa z Nazaretu. Pozostaje On na zawsze Bogiem-z-nami — zapamiętajmy to: Emmanuel, Bóg z nami — i nie pozostawia nas samych! Możemy spoglądać w górę, aby zobaczyć naszą przyszłość. We wniebowstąpieniu Jezusa, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, zawarta jest obietnica naszego uczestnictwa w pełni życia u Boga.

Przed rozstaniem się ze swymi przyjaciółmi Jezus, odnosząc się do wydarzenia swojej śmierci i zmartwychwstania, powiedział im: «Wy jesteście świadkami tego» (w. 48). To znaczy, że uczniowie, apostołowie są świadkami śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, a w owym dniu także wniebowstąpienia Chrystusa. I rzeczywiście uczniowie, po zobaczeniu swego Pana wstępującego do nieba, wrócili do miasta jako świadkowie, którzy z radością głoszą wszystkim nowe życie, pochodzące od Zmartwychwstałego i Ukrzyżowanego, w którego imię «głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom» (w. 47). To jest świadectwo — dawane nie tylko słowami, ale także codziennym życiem — świadectwo, które w każdą niedzielę powinno wychodzić z naszych kościołów, aby w ciągu tygodnia docierać do domów, do biur, do szkoły, do miejsc spotkań i rozrywki, do szpitali, więzień, do domów starców, do zatłoczonych miejsc dla imigrantów, na obrzeża miasta... To świadectwo powinniśmy nieść każdego tygodnia: Chrystus jest z nami; Jezus wstąpił do nieba, jest z nami; Chrystus żyje!

Jezus nas zapewnił, że w tym głoszeniu i w tym świadectwie będziemy «przyobleczeni w moc z wysoka» (w. 49), to znaczy w moc Ducha Świętego. W tym tkwi tajemnica tej misji: obecność wśród nas zmartwychwstałego Pana, który dzięki darowi Ducha nadal otwiera nasz umysł i nasze serce, abyśmy głosili Jego miłość i Jego miłosierdzie także w najbardziej opornych środowiskach naszych miast. To Duch Święty jest prawdziwym twórcą różnorakiego świadectwa, jakie Kościół i każdy ochrzczony dają światu. Dlatego nigdy nie możemy zaniedbywać skupienia na modlitwie, aby wielbić Boga i przyzywać daru Ducha Świętego. W tym tygodniu, który prowadzi nas do uroczystości Zesłania Ducha Świętego, pozostajemy duchowo w Wieczerniku wraz z Maryją Panną, aby przyjąć Ducha Świętego. Czynimy to także teraz w łączności z wiernymi zgromadzonymi w sanktuarium w Pompejach na tradycyjnym nabożeństwie.

Po modlitwie maryjnej Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry, dzisiaj obchodzony jest 50. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, ustanowiony z woli Soboru Watykańskiego II. Bowiem ojcowie soborowi, zastanawiając się nad Kościołem w świecie współczesnym, zrozumieli kluczowe znaczenie środków przekazu, które «mogą przerzucać mosty między ludźmi, rodzinami, grupami społecznymi, narodami. A to zarówno w przestrzeni fizycznej, jak i cyfrowej» (Orędzie na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu 2016 r.). Serdecznie pozdrawiam wszystkich pracowników środków przekazu i życzę, aby nasz sposób komunikowania w Kościele miał zawsze jasny styl ewangeliczny, styl, który łączy prawdę i miłosierdzie.

Pozdrawiam was wszystkich, wiernych z Rzymu oraz pielgrzymów z Włoch i różnych krajów. W szczególności polskich wiernych z Warszawy, Łowicza i Ostródy (...).

Pozdrawiam uczestników Marszu dla Życia, przyjaciół Dzieła ks. Folciego i Preseminarium św. Piusa X, Skautów Europy z zachodniego i południowego Rzymu oraz liczne osoby przygotowujące się do bierzmowania z diecezji genueńskiej. Jesteście głośni, genueńczycy!

Dzisiaj w wielu krajach obchodzony jest Dzień Matki; wspominamy z wdzięcznością i miłością wszystkie mamy: te, które są dzisiaj na placu, nasze mamy, te, które są jeszcze wśród nas, i te, które odeszły do nieba — i powierzamy je Maryi, Mamie Jezusa. I za wszystkie mamy odmówmy wspólnie modlitwę Zdrowaś Maryjo...

Życzę wszystkim dobrej niedzieli. Proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do widzenia!

opr. mg/mg