Fundamenty Kościoła Rzymu

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dzisiejsza uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła — jak wiecie — jest obchodzona przez Kościół powszechny, ale ze szczególną radością przeżywa ją Kościół Rzymu, ponieważ ich przypieczętowane krwią świadectwo jest jego fundamentem. Rzym żywi szczególną miłość i wdzięczność dla tych mężów Bożych, przybyłych z dalekiej krainy, aby głosić, za cenę swego życia, tę Ewangelię Chrystusa, której całkowicie się poświęcili. Chwalebne dziedzictwo tych dwóch apostołów jest źródłem duchowej chluby dla Rzymu, a jednocześnie jest wezwaniem, aby żyć cnotami chrześcijańskimi, zwłaszcza wiarą i miłością: wiarą w Jezusa jako Mesjasza i Syna Bożego, którą Piotr wyznał jako pierwszy, a Paweł głosił narodom; oraz miłością, do służenia której w perspektywie powszechnej ten Kościół jest powołany.

W modlitwie Anioł Pański wspomnienie świętych Piotra i Pawła łączymy także ze wspomnieniem Maryi, żywego obrazu Kościoła, Oblubienicy Chrystusa, który dwaj apostołowie «użyźnili własną krwią» (Antyfona na wejście z Mszy św. w ciągu dnia). Piotr osobiście znał Maryję i rozmawiając z Nią, zwłaszcza w dniach poprzedzających Pięćdziesiątnicę (por. Dz 1, 14), mógł pogłębić znajomość tajemnicy Chrystusa. Paweł, głosząc wypełnienie zbawczego planu «w pełni czasu», nie omieszkał wspomnieć «niewiasty», z której Syn Boży narodził się w czasie (por. Ga 4, 4). W ewangelizacji obydwu apostołów tutaj w Rzymie znajdują się także korzenie głębokiego i wielowiekowego nabożeństwa Rzymian do Dziewicy, przyzywanej zwłaszcza jako Salus Populi Romani. Maryja, Piotr i Paweł są naszymi towarzyszami drogi w poszukiwaniu Boga; są naszymi przewodnikami na drodze wiary i świętości; oni popychają nas ku Jezusowi, abyśmy czynili to wszystko, o co On nas prosi. Przyzywajmy ich pomocy, aby nasze serce mogło być zawsze otwarte na natchnienia Ducha Świętego i na spotkanie z braćmi.

Podczas sprawowania Eucharystii dziś rano w Bazylice św. Piotra poświęciłem paliusze arcybiskupów metropolitów mianowanych w ciągu ostatniego roku, pochodzących z różnych części świata. Ponawiam moje pozdrowienia i życzenia dla nich, dla ich krewnych oraz osób, które im towarzyszą w tym ważnym wydarzeniu, i mam nadzieję, że paliusz oprócz zacieśnienia więzi komunii ze Stolicą Piotrową będzie bodźcem do coraz bardziej ofiarnej posługi osobom powierzonym ich duszpasterskiej trosce. Podczas tej liturgii miałem przyjemność powitać członków delegacji przybyłej do Rzymu w imieniu Patriarchy Ekumenicznego, umiłowanego brata Bartłomieja I, aby, jak co roku, uczestniczyć w uroczystości świętych Piotra i Pawła. Także ta obecność jest znakiem braterskich więzi istniejących między naszymi Kościołami. Módlmy się, aby umocniło się nasze podążanie drogą jedności.

Dzisiaj modlimy się przede wszystkim za Rzym, o jego dobrobyt duchowy i materialny: niech Boża łaska wspiera wszystkich mieszkańców Rzymu, aby w pełni żyli wiarą chrześcijańską, zaświadczoną z niezłomnym zapałem przez świętych Piotra i Pawła. Niech wstawia się za nami Najświętsza Dziewica, Królowa Apostołów.

Po modlitwie maryjnej Ojciec Święty powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry! Pozdrawiam was wszystkich — rodziny, parafie, stowarzyszenia przybyłe z Włoch i wielu stron świata — ale dzisiaj przede wszystkim pozdrawiam wiernach z Rzymu, w uroczystość świętych patronów miasta!

(...) W przyszłym tygodniu udam się do Ekwadoru, Boliwii i Paragwaju — od 5 do 13 lipca. Proszę was wszystkich, abyście towarzyszyli mi modlitwą, aby Pan pobłogosławił tę moją podróż na kontynent Ameryki Łacińskiej, bardzo mi drogi — jak możecie sobie wyobrazić. Wyrażam umiłowanym mieszkańcom Ekwadoru, Boliwii i Paragwaju moją radość z tego, że będę w ich domu, i szczególnie proszę was o modlitwę za mnie i za tę podróż, aby Dziewica Maryja obdarzyła nas łaską, otaczając wszystkich swą matczyną opieką.

Życzę wam wszystkim miłego święta. Proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do widzenia.

opr. mg/mg