Przychodzę do Ciebie, Matko

Maryjo, Matko nasza Niepokalana,
w dniu Twojego święta przychodzę do Ciebie,
ale nie sam:
są ze mną ci wszyscy, których powierzył mi Twój Syn
w tym mieście — Rzymie — i na całym świecie,
abyś ich pobłogosławiła i ocaliła od zagrożeń.

Są ze mną, Matko, dzieci,
przede wszystkim samotne, opuszczone
i z tego powodu oszukiwane i wykorzystywane.

Są ze mną, Matko, rodziny,
które zapewniają istnienie życiu i społeczeństwu
przez swój codzienny, ukryty trud;
zwłaszcza te rodziny, którym jest ciężko
ze względu na liczne problemy wewnętrzne
i zewnętrzne.

Są ze mną, Matko, wszyscy pracownicy, mężczyźni i kobiety,
i powierzam Ci szczególnie tych,
którzy z konieczności
podejmują pracę niegodną,
oraz tych, którzy stracili pracę
lub którym nie udaje się jej znaleźć.

Potrzebujmy Twego Niepokalanego spojrzenia,
by odzyskać zdolność patrzenia
na rzeczy i ludzi
z szacunkiem i wdzięcznością,
bez egoizmu czy obłudy.

Potrzebujemy Twego Niepokalanego Serca,
aby kochać bezinteresownie,
bez żadnych ukrytych motywów,
ale starając się o dobro innych,
z prostotą i szczerością,
rezygnując z masek i podstępów.

Potrzebujemy Twoich niepokalanych rąk,
aby pieścić z czułością,
by dotykać Ciała Jezusa
w braciach ubogich, chorych, wzgardzanych,
aby podnosić tych, którzy upadli,
i wspierać tych, którzy się chwieją.

Potrzebujemy Twoich niepokalanych stóp,
aby wychodzić naprzeciw tym,
którzy nie potrafią
zrobić pierwszego kroku,
by chodzić drogami zagubionych,
aby odwiedzać samotnych.

Dziękujemy Ci, Matko, bo ukazując się
jako wolna od wszelkiej zmazy grzechu,
przypominasz nam, że przede wszystkim
jest łaska Boga,
że jest miłość Jezusa Chrystusa,
który oddał za nas życie,
że jest moc Ducha Świętego,
który wszystko odnawia.

Spraw, abyśmy nie ulegali zniechęceniu,
ale — ufając w Twoją nieustanną pomoc — dogłębnie angażowali się w odnowę
samych siebie, tego miasta i całego świata.

Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko!