Nie można godzić się na obojętność

W 1981 r. w ramach Jezuickiej Służby na rzecz Uchodźców powstał w Rzymie Ośrodek Astalli. Obecnie ma on także siedziby w Vicenzie, Trydencie, Katanii i Palermo. Wspomagany przez ponad 450 wolontariuszy, opiekuje się ok. 34 tys. uchodźców, z czego 21 tys. w Rzymie. Z okazji 35. rocznicy powstania Ośrodka Papież Franciszek skierował następujące przesłanie wideo:

Drodzy Uchodźcy, drodzy Wolontariusze, Pracownicy i Przyjaciele Ośrodka Astalli!

W tym Roku Miłosierdzia przypada 35-lecie posługi jezuitów na rzecz uchodźców we Włoszech — działalności, która była przede wszystkim wspólną wędrówką, jako jeden lud. I to jest piękne i słuszne!

Trzeba to odważnie kontynuować: «Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie» (Mt 25, 35).

Byłem przybyszem... Każdy z was, uchodźców, którzy pukacie do naszych drzwi, ma twarz Boga, jest ciałem Chrystusa. Wasze doświadczenie cierpienia i nadziei przypomina nam, że wszyscy jesteśmy cudzoziemcami i pielgrzymami na tej ziemi, przyjętymi przez kogoś wielkodusznie i bez żadnych zasług. Kto tak jak wy uciekł z własnej ziemi z powodu ucisku, wojny, z powodu wynaturzonej przyrody, przez zanieczyszczenie i pustynnienie, lub też z powodu niesprawiedliwej dystrybucji zasobów planety, jest bratem, z którym trzeba dzielić się chlebem, domem, życiem.

Zbyt często nie przyjmowaliśmy was! Wybaczcie to zamknięcie i obojętność naszych społeczeństw, obawiających się zmiany życia i mentalności, których wasza obecność wymaga. Jesteście traktowani jak ciężar, problem, koszt, a jesteście przecież darem. Jesteście świadectwem tego, jak nasz Bóg łaskawy i miłosierny potrafi przemienić zło i niesprawiedliwość, z powodu których cierpicie, w dobro dla wszystkich. Gdyż każdy z was może być mostem, który łączy dalekie ludy, który umożliwia spotkanie między różnymi kulturami i religiami, drogą do odkrycia na nowo naszego wspólnego człowieczeństwa.

...i przyjęliście Mnie. Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie. Tak, Ośrodek Astalli jest konkretnym i codziennym przykładem tej gościnności zrodzonej z proroczej wizji o. Arrupe. To był jego «łabędzi śpiew», w ośrodku dla uchodźców w Azji. Dziękuję wam wszystkim, kobietom i mężczyznom, świeckim i zakonnikom, pracownikom i wolontariuszom, ponieważ pokazujecie konkretnie, że jeśli idzie się razem, droga mniej przeraża.

Zachęcam was do dalszej działalności. 35 lat to tylko początek drogi, która staje się coraz bardziej konieczna, jedynej drogi do zgodnego współżycia. Bądźcie zawsze świadkami piękna spotkania. Pomagajcie naszemu społeczeństwu słuchać głosu uchodźców.

Idźcie nadal odważnie z nimi, towarzyszcie im i pozwólcie także, aby oni was prowadzili: uchodźcy znają drogi, które prowadzą do pokoju, ponieważ znają cierpki zapach wojny.

opr. mg/mg