Kościół Chrystusa potrzebuje posługi Biskupa Rzymu

Czcigodni Bracia w biskupstwie, drodzy Bracia i Siostry!

1. Wczoraj obchodziliśmy uroczystość Apostołów Piotra i Pawła, czczonych w sposób szczególny tutaj, w Rzymie, gdzie obydwaj przypieczętowali krwią swe godne podziwu świadectwo miłości do Pana. Uroczystą liturgię eucharystyczną uświetnił w tym roku swym uczestnictwem nasz brat Jego Świątobliwość Ekumeniczny Patriarcha Bartłomiej I, który przybył, by uczcić 40. rocznicę historycznego spotkania i uścisku mojego czcigodnego poprzednika sługi Bożego Pawła VI i ekumenicznego patriarchy Atenagorasa w Jerozolimie.

Wymowna była również wasza obecność, drodzy arcybiskupi metropolici, mianowani w ciągu ubiegłego roku. Z radością nałożyłem wam święte paliusze, a dzisiaj spotykamy się ponownie. Pozdrawiam bardzo serdecznie was, waszych krewnych i przyjaciół, a także wspólnoty powierzone waszej pasterskiej trosce.

2. Wasza obecność, która napełnia mnie radością, stwarza okazję do refleksji nad znaczeniem starożytnego zwyczaju nałożenia paliuszy.

Poczynając od IX w., arcybiskupi mianowani na stolice metropolitalne otrzymują od papieża szczególne insygnium, czyli właśnie «paliusz», jako świadectwo komunii z biskupem Rzymu. Tym insygnium, które papież ma na sobie podczas wszystkich uroczystych celebracji, a metropolici w szczególnych okolicznościach, jest wąska stuła z białej wełny, zakładana na szyję. Co roku sporządza się tyle paliuszy, ilu jest nowych metropolitów. Zostają one poświęcone przez papieża podczas I Nieszporów uroczystości Świętych Piotra i Pawła i złożone w specjalnej szkatule w konfesji Bazyliki Watykańskiej, przy grobie Apostoła, a następnego dnia są nakładane arcybiskupom.

3. Również i dzisiaj paliusz zachowuje szczególną wymowę. Wyraża podstawową zasadę komunii, kształtującej życie kościelne we wszystkich jego wymiarach; przypomina, że komunia ma charakter organiczny i hierarchiczny; ukazuje, że Kościół, aby był jeden, potrzebuje szczególnej posługi Kościoła rzymskiego oraz jego Biskupa, Głowy Kolegium Biskupów (por. Posynodalna Adhortacja apostolska Pastores gregis, 56).

Inną cechą komplementarną, na którą wyraźnie wskazuje obrzęd nałożenia paliusza, jest powszechność Kościoła. Został on bowiem posłany przez Chrystusa, by głosić Ewangelię wszystkim narodom oraz służyć całej ludzkości.

4. Drodzy bracia i siostry! Wielu z was zechciało być razem z arcybiskupami w tak znaczącym momencie. Są oni waszymi pasterzami! Zachęcam was, byście pozostali zjednoczeni z nimi i modlili się w intencji misji pasterskiej, do której zostali powołani. Myślą ogarniam również ośmiu nieobecnych metropolitów, którzy otrzymają paliusze w swoich stolicach.

Wszystkim Chrystus powtarza słowa, które pewnego dnia skierował do Piotra: Duc in altum! Zaprasza nas, byśmy wypłynęli na głębię i z ufnością żeglowali po morzu życia, licząc na nieustanną pomoc Maryi, Matki Bożej, oraz wstawiennictwo apostołów Piotra i Pawła, którzy użyźnili swoją krwią początki Kościoła.

Streszczenie katechezy w języku polskim, odczytane podczas audiencji generalnej:

Czcigodni Bracia w biskupstwie, drodzy Bracia i Siostry!

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła uświetniła w tym roku obecność Jego Świątobliwości Ekumenicznego Patriarchy Bartłomieja I, który przybył, by upamiętnić 40-lecie historycznego spotkania papieża Pawła VI i ekumenicznego patriarchy Atenagorasa w Jerozolimie. Byli obecni także nowi arcybiskupi metropolici, którzy w tę uroczystość otrzymują szczególne insygnium — paliusz. Jest on przede wszystkim znakiem jedności z Biskupem Rzymu. Ten znak każdy papież nakłada podczas uroczystych celebracji, a metropolici w szczególnych okolicznościach. Zanim zostaną wręczone, paliusze są przechowywane przy grobie św. Piotra. Ten znak wyraża fundamentalną zasadę komunii, która ma charakter organiczny i hierarchiczny oraz przenika życie Kościoła w każdym aspekcie. Jej przejawem jest trwanie wiernych w jedności z Biskupem Rzymu, Głową Kolegium, Kolegium Biskupów i z własnym biskupem.

Zapraszam was dzisiaj do modlitwy w intencji waszych pasterzy i misji, jaką mają do spełnienia. Chrystus powtarza dzisiaj, jak niegdyś do Piotra: «Wypłyń na głębię!» Zaprasza nas, byśmy ufnie podjęli przygodę na morzu życia, ufając w stałą opiekę Maryi i we wstawiennictwo świętych apostołów Piotra i Pawła, którzy użyźnili swoją krwią początki Kościoła.

(Słowo Ojca Świętego do Polaków zamieściliśmy w «Kronice», n. 9/2004, s. 63.)

opr. mg/mg