Szkoła duchowości i apostolatu dla wiernych świeckich

W dniach 12-14 września 2003 r. odbywało się w Rzymie Nadzwyczajne Zgromadzenie Włoskiej Akcji Katolickiej, poświęcone rewizji statutów stowarzyszenia. W spotkaniu uczestniczyło 800 delegatów z całego kraju. W przesłaniu skierowanym do zgromadzonych Jan Paweł II podkreślił, że Kościół potrzebuje wiernych świeckich, którzy w «Akcji Katolickiej znaleźli szkołę świętości i dzięki niej nauczyli się wprowadzać w życie radykalne przesłanie Ewangelii».

Drodzy Uczestnicy Nadzwyczajnego Zgromadzenia Włoskiej Akcji Katolickiej!

1. Z radością i serdecznie pozdrawiam was wszystkich, drodzy Bracia i Siostry, zebrani w Rzymie na nadzwyczajnym zgromadzeniu waszego stowarzyszenia, obradującym na temat: «Historia staje się proroctwem». Szczególnie serdeczne pozdrowienia kieruję do asystenta generalnego bpa Francesca Lambiasiego oraz do przewodniczącej krajowej pani Paoli Bignardi.

Głównym i bardzo ważnym celem waszych obrad w nadchodzących dniach jest rewizja statutu Akcji Katolickiej, tak aby przystosować go do zmieniających się wymogów czasów i perspektyw apostolskich nowego tysiąclecia. W minionych latach wasze stowarzyszenie kierowało się normami i wskazaniami statutu z roku 1969, w którym wyraził się duch Soboru Watykańskiego II i jego postanowienia. W znacznie odmienionym w porównaniu z poprzednimi latami kontekście kulturowym i eklezjalnym pomagało wam odkrywać coraz pełniej i przeżywać «po świecku» wielkość chrześcijańskiego powołania i pracy apostolskiej.

Dokonać uaktualnienia statutu w dzisiejszych czasach znaczy tyle, co ukazać sobie samemu, wspólnocie chrześcijańskiej i społeczeństwu, jaki kształt przybiera wasze stowarzyszenie w konfrontacji z wymogami misji Kościoła i ewangelizacji świata. Nowy statut wyrazi waszą rzeczywistą naturę, wskaże wzniosłe cele, jakie sobie stawiacie, określi kierunki działania, składające się na wasze dojrzałe doświadczenie kościelne i nadające mu swoiste oblicze, a wreszcie ukaże wasze szczególne miejsce pośród stowarzyszeń świeckich.

2. U źródeł waszej długiej historii leży charyzmat, czyli szczególny dar Ducha Jezusa zmartwychwstałego; On to sprawia, że Jego Kościołowi nigdy nie brak talentów i zasobów łaski, których potrzebują wierni, by służyć sprawie Ewangelii. Z poczuciem pokornej dumy i głębokiej radości rozmyślajcie, drodzy przyjaciele, nad istotą charyzmatu Akcji Katolickiej!

Do tego właśnie charyzmatu odwoływali się młodzi ludzie, tacy jak Mario Fani i Giovanni Acquaderni, którzy ponad 130 lat temu założyli Akcję Katolicką. Charyzmat ten wyznaczał kierunek i towarzyszył na drodze do świętości Piergiorgio Frassatiemu, Joannie Berretcie Molli, Alojzemu i Marii Beltrame Quattrocchim i wielu innym świeckim, którzy wiodąc życie najzupełniej zwyczajne, dochowywali heroicznej wierności przyrzeczeniom chrzcielnym. Ten charyzmat dostrzegli w was papieże i biskupi, którzy w ciągu ubiegłych dziesięcioleci udzielali waszemu stowarzyszeniu błogosławieństwa i wsparcia, a z czasem uznali je — jak uczyniła to Konferencja Episkopatu Włoch — za stowarzyszenie, które władze kościelne w szczególny sposób wybrały i popierają, aby jeszcze ściślej złączyć je ze swym urzędem apostolskim (por. Nota pastorale della CEI, 22 maja 1981 r., n. 25).

3. Charyzmat ten został najpełniej opisany w soborowym Dekrecie o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem (por. n. 20): jako świeccy chrześcijanie wielokrotnie przeżywaliście wspaniałą przygodę, jaką jest wprowadzanie Ewangelii w życie codzienne i ukazywanie, że «Dobra Nowina» daje odpowiedź na pytania rodzące się w głębi serca każdego człowieka i jest najwyższym i najprawdziwszym światłem, którym społeczeństwo powinno się kierować w budowaniu «cywilizacji miłości».

Jako świeccy postanowiliście żyć dla Kościoła oraz dla jego uniwersalnej misji, «służąc — jak napisali wasi biskupi — wspólnocie diecezjalnej, z którą łączy was bezpośrednia i organiczna więź», tak aby dzięki wam każdy mógł na nowo odkryć wartość wiary przeżywanej w komunii i aby każda wspólnota chrześcijańska stała się rodziną troszczącą się o wszystkie swe dzieci (por. List Rady Stałej Konferencji Episkopatu Włoch, 12 marca 2002 r., n. 4).

Jako świeccy postanowiliście, iż poprzez działalność w stowarzyszeniu dążyć będziecie do ewangelicznego ideału świętości w waszym Kościele partykularnym, tak aby współdziałać harmonijnie, «niczym żywy organizm», z misją ewangelizacyjną każdej wspólnoty kościelnej.

Jako świeccy postanowiliście zrzeszyć się w stowarzyszeniu, którego szczególna więź z pasterzami respektuje i umacnia konstytutywny charakter świecki waszych członków. Duch owej «więzi komunii», właściwy eklezjologii Soboru Watykańskiego II, oraz zasady demokratycznego uczestnictwa w życiu stowarzyszenia pomagają wam dać pełny wyraz jedności całego eklezjalnego Ciała Chrystusa, a zarazem różnorodności charyzmatów i powołań, przy pełnym poszanowaniu godności i odpowiedzialności każdego członka Ludu Bożego.

Organiczna synteza tych cech — misyjności, diecezjalności, jedności, świeckości — daje w efekcie najbardziej dojrzałą i zintegrowaną z Kościołem formę apostolatu świeckich. Poprzez rewizję statutu zamierzacie potwierdzić wartość tych cech w dzisiejszych czasach i wskazać, jak należy je interpretować, aby przemawiały do serca licznych wspólnot i świeckich, którzy w tym właśnie ideale mogliby odnaleźć odpowiadającą im formę życia.

4. «Kościół nie może się obejść bez Akcji Katolickiej»: te słowa skierowałem do was w ubiegłym roku z okazji waszego XI Zgromadzenia. Te same słowa powtarzam wam na zakończenie tego szczególnie intensywnego roku, poświęconego odnowie Włoskiej Akcji Katolickiej.

Kościół was potrzebuje, potrzebuje świeckich, którzy w Akcji Katolickiej znaleźli szkołę świętości i dzięki niej nauczyli się wprowadzać w życie radykalne przesłanie Ewangelii w kontekście zwyczajnej codzienności. Błogosławieni wywodzący się z waszych szeregów i słudzy Boży, tacy jak Alberto Marvelli, Pina Suriano i ks. Antonio Seghezzi, przynaglają was, abyście nadal traktowali wasze stowarzyszenie jako miejsce, gdzie w szkole Słowa i przy stole Eucharystii coraz bardziej stajecie się uczniami Chrystusa; gdzie uczycie się działać w duchu miłości i przebaczenia, aby umieć zwyciężać zło dobrem, aby cierpliwie i wytrwale zacieśniać więzy braterstwa, obejmujące wszystkich, a przede wszystkim najuboższych.

Drodzy członkowie Akcji Katolickiej, młodzi i dorośli! Wasze stowarzyszenie odnawia się, jeżeli każdy jego członek na nowo odkrywa przyrzeczenia chrzcielne, wybierając z pełną świadomością i otwartością chrześcijańską świętość, która jest «wysoką miarą zwyczajnego życia chrześcijańskiego» (por. Novo millennio ineunte, 31). Dlatego winniście pozwolić, aby kształtowała was liturgia Kościoła, winniście kultywować sztukę medytacji i życie duchowe, każdego roku odprawiać rekolekcje. Starajcie się, moi drodzy, aby każda wasza wspólnota była prawdziwą szkołą modlitwy i aby każdy członek mógł liczyć na pomoc na trudnej drodze rozeznania i wiernej realizacji własnego powołania.

5. Kościół potrzebuje was, ponieważ służba Kościołowi partykularnemu i jego misji stała się wytyczną waszej pracy apostolskiej; ponieważ wybraliście parafię jako miejsce, w którym na co dzień służycie z oddaniem i entuzjazmem. W ten sposób kultywujecie misyjnego ducha tych, którzy działając w Akcji Katolickiej, w ukryciu i bez rozgłosu, przyczynili się do ożywienia chrześcijańskich wspólnot w różnych częściach kraju.

Zachęcam was, abyście oddali wszystkie siły na służbę komunii, działając w ścisłej jedności z biskupem, współpracując z nim i z kapłanami w «posłudze syntezy», zacieśniając coraz bardziej więzy serdecznej wspólnoty, która jest głęboko ludzka właśnie dlatego, że jest autentycznie chrześcijańska. Pomagajcie swojej wspólnocie parafialnej odkryć na nowo zapał do głoszenia Ewangelii i rozwijać pasterską gorliwość, która każe docierać do wszystkich, ażeby każdy mógł zaznać radości spotkania z Panem. Niech każda wspólnota, także dzięki waszej obecności, będzie dobrze widoczna w waszych miastach i wsiach jako żywy znak obecności Jezusa, Syna Bożego, który zamieszkał między nami!

6. Kościół potrzebuje was, ponieważ Akcja Katolicka jest środowiskiem otwartym i przyjaznym, w którym każdy może dać wyraz swej gotowości do służby, znaleźć dogodną sposobność do kształcącego dialogu z innymi w klimacie sprzyjającym wielkodusznym decyzjom. W waszym stowarzyszeniu nie brak świadków i nauczycieli gotowych towarzyszyć braciom w drodze do wiary głębokiej i dojrzałej, zdolnej dawać świadectwo światu.

Zachęcam was, abyście poświęcali należytą uwagę solidnej formacji, dostosowanej do pilnych potrzeb nowej ewangelizacji. Troszczcie się zawsze o każdego człowieka i pomagajcie wszystkim bronić skarbu wiary, szerząc ją we wszystkich środowiskach życia. Niech Akcja Katolicka znów stanie się dla coraz większej liczby ludzi i wspólnot wielką szkołą duchowości świeckiej i zorganizowanego apostolatu!

7. Kościół potrzebuje was, ponieważ nieustannie patrzycie na świat oczyma Bożymi i dzięki temu potraficie dostrzegać w naszej epoce znaki obecności Ducha. Na waszą tradycję składają się wspaniałe świadectwa ludzi świeckich, którzy w decydujący sposób przyczynili się do rozwoju ludzkiej społeczności.

W miastach i wioskach, w miejscach pracy i w szkołach, w ośrodkach zdrowia, w czasie wolnym, w środowiskach kultury, gospodarki, polityki starajcie się nadal być obecni jako ludzie kompetentni i wiarygodni, zdolni przyczyniać się do tego, aby dzisiejszy świat stawał się wielką budową cywilizacji miłości. Akcja Katolicka niech pomaga kościelnej wspólnocie unikać niebezpieczeństwa, jakim jest oddalenie się od problemów życia i rodziny, pokoju i sprawiedliwości; niech daje świadectwo ufności w odnawiającą i przemieniającą moc chrześcijaństwa. Dzięki temu będzie mogła skutecznie wpływać na ludzką społeczność, przyczyniając się do zbudowania wspólnego domu, z poszanowaniem godności i powołania człowieka, zgodnie ze wskazaniami «Programu kulturowego» Kościoła włoskiego.

8. Drodzy członkowie Akcji Katolickiej, zachęcam was, byście coraz lepiej poznawali bogactwo waszego charyzmatu; wzywam zarazem wspólnoty diecezjalne i parafialne, aby zwróciły baczniejszą uwagę na wasze stowarzyszenie, traktując je jako środowisko kształtowania powołania świeckiego i jako szkołę, która uczy wyrażać je w sposób coraz bardziej dojrzały.

«Historia staje się proroctwem»: takie hasło wybraliście dla waszego zgromadzenia. Życzę wam, abyście potrafili wnikliwie wczytać się w tę wielką historię, z której się wywodzicie, odróżniając to, co jest wytworem danej epoki, od tego, co jest darem Ducha i co kryje w sobie zalążki nowych czasów, już rozpoczętych. Jestem przekonany, że wasze nadzwyczajne zgromadzenie ukaże dojrzałe i pogodne oblicze zorganizowanego laikatu. Żywię głęboką nadzieję, że będziecie umieli podjąć śmiałe i wyraziste decyzje, aby uczynić Akcję Katolicką stowarzyszeniem zdolnym sprostać misji, która została mu powierzona.

Maryja, Matka Kościoła, niech was wspiera w tym dziele. Tej, która czczona jest w Świętym Domu w Loreto, gdzie w przyszłym roku zamierzacie udać się z pielgrzymką, zawierzam każdego z was, wasze rodziny i wszystkie wasze zamierzenia.

W tym duchu z serca udzielam wszystkim Apostolskiego Błogosławieństwa.

Castel Gandolfo, 8 września 2003 r.

opr. mg/mg