Jesteście uczniami i świadkami Chrystusa na uniwersytecie

Od 31 marca do 4 kwietnia odbywało się w podrzymskiej miejscowości Rocca di Papa VIII Międzynarodowe Forum Młodzieży, zorganizowane przez Papieską Radę ds. Świeckich. Idea Forum zrodziła się — jak przypomniał przewodniczący Rady abp Stanisław Ryłko w prelekcji otwierającej obrady — z inicjatywy młodych podczas Światowego Dnia Młodzieży w Buenos Aires w 1987 r. Od tej pory Forum było organizowane przy okazji wszystkich światowych obchodów dni młodzieży. Było sposobnością do nawiązania dialogu i wymiany doświadczeń przed spotkaniem z Papieżem. W tym roku zmieniono jego formułę, nadając mu charakter bardziej formacyjny, m.in. przez wybór konkretnego tematu refleksji: «Młodzi i uniwersytet: świadczyć o Chrystusie w środowisku uniwersyteckim». W Forum uczestniczyli przedstawiciele ponad 80 krajów i 30 ruchów, stowarzyszeń i wspólnot. Na jego zakończenie Mszę św. odprawił prefekt Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego kard. Zenon Grocholewski. Poniżej publikujemy przesłanie, które do uczestników Forum skierował Jan Paweł II.

1. Pragnę przede wszystkim serdecznie was wszystkich pozdrowić, drodzy studenci, którzy zgromadziliście się w tych dniach w Rocca di Papa, aby uczestniczyć w VIII Międzynarodowym Forum Młodzieży na temat: «Młodzi i uniwersytet: świadczyć o Chrystusie w środowisku uniwersyteckim». Wasza obecność jest dla mnie źródłem wielkiej radości, ponieważ ukazujecie w sposób bardzo wymowny uniwersalne i zawsze młode oblicze Kościoła. Pochodzicie bowiem z pięciu kontynentów i reprezentujecie ponad 80 krajów i 30 międzynarodowych ruchów, stowarzyszeń i wspólnot.

Pozdrawiam rektorów i nauczycieli akademickich obecnych na Forum oraz biskupów, kapłanów i świeckich działających w duszpasterstwie akademickim, którzy w tych dniach będą towarzyszyć młodym w ich refleksji.

Pragnę podziękować abpowi Stanisławowi Ryłce, przewodniczącemu Papieskiej Rady ds. Świeckich, i wszystkim jego współpracownikom za zorganizowanie tego ważnego spotkania. Dobrze pamiętam poprzednie fora, które odbywały się przy okazji międzynarodowych obchodów Światowych Dni Młodzieży. W tym roku postanowiono zmienić jego formułę i przyznać mu szerszy wymiar czasowy, podkreślając jego charakter formacyjny poprzez wybór określonego tematu, pomagającego zgłębić konkretny aspekt życia młodych. Temat tego spotkania jest na pewno bardzo aktualny i odpowiada rzeczywistym potrzebom. Cieszę się, że tak wielu młodych, pochodzących z różnych i bogatych kultur, gromadzi się w Rocca di Papa, aby dzielić się refleksjami, doświadczeniami oraz nawzajem napełniać się odwagą, by głosić Chrystusa w środowisku uniwersyteckim.

2. W naszej epoce trzeba na nowo odkryć więź łączącą Kościół i uniwersytet. Kościół bowiem nie tylko odegrał decydującą rolę w zakładaniu pierwszych uniwersytetów, ale był przez wiele stuleci «kuźnią» kultury i do dziś stara się pełnić tę funkcję za pośrednictwem uniwersytetów katolickich i poprzez różne formy obecności w wielkim środowisku uniwersyteckim. Kościół ceni uniwersytet jako jeden z tych «warsztatów pracy, przy których powołanie człowieka do poznania i konstytutywny związek samego człowieczeństwa z prawdą jako celem poznania staje się codzienną rzeczywistością» tak wielu profesorów, młodych badaczy i rzeszy studentów (przemówienie do UNESCO, n. 19, w: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 6/1980, s. 5).

Drodzy studenci, na uniwersytecie nie jesteście jedynie «adresatami usług», ale prawdziwymi współtwórcami prowadzonej tam działalności. Nieprzypadkowo okres studiów uniwersyteckich jest tak bardzo ważną fazą waszego życia, w której przygotowujecie się do podejmowania w sposób odpowiedzialny decyzji określających całą waszą przyszłość. Dlatego też w okresie formacji uniwersyteckiej musicie poszukiwać właściwych odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące sensu życia, szczęścia i pełnej realizacji człowieka, a także piękna będącego blaskiem prawdy.

Dziś na szczęście znacznie się zmniejszyło oddziaływanie ideologii i utopii inspirowanych przez mesjański ateizm, który w przeszłości wywierał tak wielki wpływ na wiele środowisk uniwersyteckich. Nie brakuje jednak nowych nurtów myślowych, które ograniczają możliwości rozumu do dziedziny nauk doświadczalnych, czyli do wiedzy technicznej i instrumentalnej, a niekiedy postrzegają go w optyce sceptycyzmu i nihilizmu. Te próby unikania pytań o głęboki sens istnienia są nie tylko daremne, ale mogą być również niebezpieczne.

3. Dzięki darowi wiary spotkaliśmy Tego, który wypowiada te zdumiewające słowa: «Ja jestem prawdą» (J 14, 6). Jezus jest prawdą wszechświata i historii, sensem i przeznaczeniem ludzkiego życia, fundamentem całej rzeczywistości. Wy, którzy przyjęliście tę prawdę jako powołanie i pewnik swojego życia, powinniście ukazać zasadność tego wyboru również w waszym środowisku i w waszej pracy na uniwersytecie. Trzeba zatem postawić sobie pytanie: jaki wpływ wywiera prawda Chrystusa na wasze studia, badania, poznawanie rzeczywistości, na integralną formację osoby? Zdarza się, że niektórzy, również ci, którzy mówią, że są chrześcijanami, na uniwersytecie zachowują się tak, jakby Bóg nie istniał. Chrześcijaństwo nie jest po prostu subiektywnym wyborem opcji religijnej, w gruncie rzeczy irracjonalnym i dotyczącym sfery życia prywatnego. Jako chrześcijanie mamy obowiązek dawać świadectwo o tym, co stwierdza Sobór Watykański II w Konstytucji Gaudium et spes: «Wiara bowiem oświetla wszystko nowym światłem, ukazuje Boski zamiar co do całościowego powołania człowieka i dlatego kieruje umysł ku rozwiązaniom w pełni ludzkim» (n. 11). Musimy ukazywać, że wiara i rozum nie są ze sobą sprzeczne, lecz przeciwnie, że «wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy» (Fides et ratio, Wstęp).

4. Młodzi przyjaciele! Wy jesteście uczniami i świadkami Chrystusa na uniwersytecie. Niech zatem okres studiów uniwersyteckich będzie dla was wszystkich czasem wielkiego dojrzewania duchowego i intelektualnego, które pogłębi waszą osobistą relację z Chrystusem. Lecz jeśli wasza wiara to zwykłe przywiązanie do tradycji, swoistych wzorów uczuciowości czy ogólnikowej ideologii religijnej, na pewno nie zdołacie oprzeć się wpływowi środowiska. Starajcie się zatem w pełni zachować waszą chrześcijańską tożsamość i być mocno zakorzenieni we wspólnocie Kościoła. Niech waszym pokarmem będzie wytrwała modlitwa. Wybierajcie, o ile to możliwe, dobrych nauczycieli akademickich. Żyjąc w środowiskach, które niekiedy bywają trudne, nie izolujcie się, lecz uczestniczcie aktywnie w działalności stowarzyszeń, ruchów i wspólnot kościelnych, które są obecne w środowisku uniwersyteckim. Włączajcie się w życie parafii uniwersyteckich i korzystajcie z pomocy duszpasterstw akademickich. Musicie budować Kościół na uniwersytecie, czyli widzialną wspólnotę, która wierzy, modli się, uzasadnia swą nadzieję i przyjmuje z miłością wszelkie przejawy dobra, prawdy i piękna w życiu uniwersyteckim. Trzeba to robić nie tylko na terenie uniwersytetu, ale wszędzie tam, gdzie żyją studenci. Jestem pewien, że pasterze będą otaczać środowiska uniwersyteckie szególną troską i będą kierować do tej misji świętych i kompetentnych kapłanów.

5. Drodzy uczestnicy VIII Międzynarodowego Forum Młodzieży, cieszę się, że będziecie na placu św. Piotra w najbliższy czwartek na spotkaniu młodzieży diecezji Rzymu oraz na Mszy św. w Niedzielę Palmową, kiedy wspólnie będziemy obchodzić XIX Światowy Dzień Młodzieży pod hasłem: «Chcemy ujrzeć Jezusa» (J 12, 21). Będzie to ostatni etap duchowych przygotowań do wielkiego spotkania w Kolonii w 2005 r. Nie wystarczy «mówić» o Jezusie młodzieży uniwersyteckiej, trzeba jeszcze pomóc Go «ujrzeć» dzięki wymownemu świadectwu życia (por. Novo millennio ineunte, 16). Życzę wam, aby to spotkanie w Rzymie przyczyniło się do pogłębienia waszej miłości do Kościoła powszechnego i waszego zaangażowania w posługę środowisku uniwersyteckiemu. Ufam, że każdy i każda z was przekaże swemu Kościołowi lokalnemu i swojej grupie kościelnej bogactwo darów, które otrzymacie podczas tego ważnego spotkania.

Najświętszą Maryję Pannę, Stolicę Mądrości, proszę o opiekę nad wami na tej drodze i z serca udzielam specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego wam i tym wszystkim, którzy razem z wami — studentami, rektorami, profesorami, kapelanami i pracownikami administracji — tworzą wielką «wspólnotę uniwersytecką».

Watykan, 25 marca 2004 r.

opr. mg/mg