Kościół i kultura

Kościół zawsze był przyjaźnie nastawiony do kultury, o czym świadczy bogate dziedzictwo sztuki sakralnej i liturgicznej. Przypomniał o tym Jan Paweł II 8 maja w Sali Klementyńskiej podczas spotkania z ambasadorami państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury akredytowanymi przy tej organizacji. Stolica Apostolska uczestniczy w pracach UNESCO za pośrednictwem swych stałych obserwatorów. Pierwszym z nich, mianowanym w 1952 r., był abp Angelo Roncalli, późniejszy papież Jan XXIII.

Panie Przewodniczący, Ekscelencje!

1. Witam serdecznie ambasadorów Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury, którzy przybyli do Watykanu, a panu ambasadorowi Omolewie dziękuję za życzliwe słowa. Mam nadzieję, że wasza wizyta w Wiecznym Mieście ubogaci was i pobudzi do podejmowania dalszych wysiłków mających na celu nadzorowanie i szerzenie prawdziwego postępu w dziedzinie oświaty, nauki i kultury.

Postęp ludzkiego społeczeństwa związany jest bezpośrednio z rozwojem kultury. Istotnie, kultura jest swoistym sposobem «życia» czy «bycia» rodzaju ludzkiego, a zarazem kształtuje ona więzi, które stanowią o wyjątkowym charakterze życia społecznego człowieka. Ludzie przeżywają życie w sposób prawdziwie ludzki właśnie dzięki kulturze, której istotnym wyrazem są sztuka i nauka.

2. Kościół zawsze był przyjacielem sztuki i nauki. Światowe dziedzictwo sztuki jest prawdziwym skarbem twórczych zdolności człowieka i daje wymowne świadectwo o ludzkiej inteligencji, która uczestniczy w dziele Boskiego Stwórcy. Kościół zawsze odwoływał się do sztuk pięknych, aby przy ich pomocy sławić dar życia, a zwłaszcza, aby godnie, należycie i pięknie spełniać swe święte obrzędy.

Tym samym przyczynił się on do powstania niezrównanego dziedzictwa muzyki, sztuki i literatury, które wniosło znaczący wkład w rozwój kultury. Ponadto Kościół popierał rozwój nauki, zwłaszcza tej, która głosi godność i wartość życia ludzkiego.

3. Konkretnym wyrazem tej postawy Kościoła było powołanie licznych instytucji, takich jak Papieska Akademia Nauk, która obchodziła niedawno 400. rocznicę swego powstania, Papieska Akademia Nauk Społecznych czy Papieska Akademia «Pro Vita».

Niestety, w tych trudnych czasach postęp jest często zagrożony złem wojen, ubóstwa, rasizmu i wyzysku człowieka. Te zgubne zjawiska nie tylko niekorzystnie wpływają na nasze ludzkie życie, lecz również uniemożliwiają budowanie lepszego świata.

4. Modlę się, aby organizacje takie jak UNESCO nadal były istotnym czynnikiem kształtującym prawdziwą kulturę opartą na pokoju, sprawiedliwości i równości.

Z całego serca życzę wam powodzenia w dalszym pełnieniu waszej misji i modlę się o obfite Boże błogosławieństwo dla was i waszych współpracowników.

opr. mg/mg