Papież przypomina o znaczeniu wiary w czasie epidemii

Jest ona ważniejsza niż wszystkie kwestie techniczne – uważa rektor kościoła św. Marcelego, który towarzyszył Franciszkowi w modlitwie o uwolnienie miasta i świata od zarazy.

Trzecia niedziela Wielkiego Postu przejdzie do historii Rzymu. Po raz pierwszy w Wiecznym Mieście nie sprawowano publicznych Eucharystii. Kościoły były otwarte, ale i opustoszałe. Zaglądali do nich tylko ci, którzy podjęli ryzyko spotkania się z policyjnym patrolem. Do tego grona dołączył również Papież, który tuż po godz. 16 udał się do miejsc, które w Rzymie kojarzone są z modlitwą o wyzwolenie z zarazy.

Czczona w najstarszym maryjnym kościele Wiecznego Miasta ikona Matki Bożej zyskała sobie miano Salus populi Romani – Ocalenie Ludu Rzymskiego, m.in. dlatego, że to właśnie do niej modlili się Rzymianie w czasie epidemii. W 593 r. Grzegorz Wielki niósł ją po ulicach, prosząc o wyzwolenie do panującej wówczas dżumy. W 1837 r. Grzegorz XVI modlił się przed nią o ustanie epidemii cholery.

Krzyż św. Marcelego jest uznawany przez rzymian za cudowny od 1519 r., kiedy to kościół św. Marcelego strawił pożar, a krucyfiks pozostał nietknięty. Kiedy trzy lata później Rzym został dotknięty epidemią dżumy, mieszkańcy miasta wbrew zakazom mającym ograniczyć szerzenie się zarazy wynieśli krzyż na ulice. Przez 16 dni pielgrzymował przez wszystkie dzielnice miasta, a gdzie docierał, choroba ustępowała. Kiedy powrócił do kościoła św. Marcelego, epidemia się zakończyła.

Podczas wizyty w kościele św. Marcelego Franciszkowi towarzyszył rektor tej świątyni ks. Enrico Cassini. Przyznaje on, że papieska pielgrzymka może być odbierana jak naruszenie obowiązujących we Włoszech reguł sanitarnych. Podkreśla jednak, że Papież pokazał w ten sposób rzymianom, u kogo mają szukać pomocy.

- Była to modlitwa w ciszy. Papież usiadł przed krzyżem i modlił się. Nie trwało to długo, ale było bardzo intensywne. Ponownie poczuliśmy moc tego znaku opieki nad Rzymem, krzyża św. Marcelego, który już raz 1522 r. wyzwolił miasto z epidemii dżumy. Od tego czasu wielokrotnie był znakiem Bożej opieki w sprawach prywatnych i społecznych – powiedział Radiu Watykańskiemu ks. Enrico Cassini. – Również papieże uznawali znacznie tego krucyfiksu. Św. Jan Paweł II nakazał sprowadzić ten krzyż do Bazyliki św. Piotra na Wielki Post Wielkiego Jubileuszu. A zatem w ten sposób również Franciszek pokazuje nam, że w takich chwilach wiara jest najważniejsza. On wie, że moc Bożej miłości może przezwyciężyć te trudności.

źródło: vaticannews.va