Akademicka Droga Światła

Rozważania nawiązywały do Ewangelii, ale także przywoływały homilie i przemówienia Jana Pawła II, wygłoszone podczas pierwszej pielgrzymki do Polski, której czterdziesta rocznica przypada w tym roku.

Stacja I – Chrystus powstaje z martwych, rozpoczęła się od fragmentu Ewangelii według św. Marka, w którym kobiety przybyły do grobu Jezusa, by go namaścić. Zastały jednak na miejscu odsunięty kamień i anioła, który przekazał im radosną nowinę o zmartwychwstaniu. Św. Jan Paweł II podczas homilii w czasie Mszy św., odprawionej na terenie byłego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu-Brzezince 7 czerwca 1979 roku powiedział, że jest to niezwykłe miejsce zwycięstwa św. Maksymiliana Marii Kolbego przez wiarę i miłość.

 – Pragniemy ogarnąć uczuciem najgłębszej czci każde z tych zwycięstw, każdy przejaw człowieczeństwa, które było zaprzeczeniem systemu systematycznego zaprzeczania człowieczeństwa. Na miejscu tak straszliwego podeptania człowieczeństwa, godności ludzkiej – zwycięstwo człowieka!

Stacja II – Apostołowie przybywają do pustego grobu, przywołała fragment Ewangelii według św. Łukasza, w którym pusty grób wprawił św. Piotra w zdziwienie. Od tamtej pory groby ludzkie budzą refleksje o ziarnie wrzuconym w ziemię. W swojej homilii wygłoszonej na Placu Zwycięstwa 2 czerwca 1979 roku św. Jan Paweł II stwierdził, że stojąc w pobliżu Grobu Nieznanego Żołnierza należy podjąć refleksję w ilu miejscach świata ginęli za wolność naszej ojczyzny bezimienni bohaterowie.

 – Przyklęknąłem przy tym grobie, wspólnie z Księdzem Prymasem, aby oddać cześć każdemu ziarnu, które – padając w ziemię i obumierając w niej – przynosi owoc

Stacja III – Zmartwychwstały Pan objawia się Magdalenie, nawiązała do sceny z Ewangelii według św. Marka gdy Jezus ukazał się Marii Magdalenie. Św. Jan Paweł II w przemówieniu do młodzieży akademickiej zgromadzonej przed kościołem św. Anny 3 czerwca 1979 roku mówił, że ważne jest by przyjąć właściwą miarę życia i spojrzeć na nie we właściwej perspektywie.

– Zrozumcie, że człowiek stworzony przez Boga na Jego obraz i podobieństwo, jest równocześnie wezwany w Chrystusie do tego, aby w nim objawiło się to, co jest z Boga. Aby w każdym z nas objawił się w jakiejś mierze Bóg.

Stacja IV – Zmartwychwstały Pan ukazuje się uczniom na drodze do Emaus, odwołała się do Ewangelii według św. Marka, w której Jezus objawił się uczniom idącym do wsi. Podczas homilii w czasie Mszy św. odprawionej na Błoniach 9 czerwca 1979 roku, św. Jan Paweł II wskazał, że iść przed siebie oznacza przede wszystkim mieć świadomość celu.

– „Przemija postać świata” – więc musimy znaleźć się „w świecie Boga”, ażeby dosięgnąć celu, dojść do pełni życia i powołania człowieka. Chrystus ukazał tę drogę. A żegnając się z apostołami, potwierdził ją raz jeszcze. I polecił, ażeby oni i cały Kościół uczyli zachowywać wszystko, co im przykazał: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata”.

Stacja V – Zmartwychwstały Pan ukazuje się uczniom przy łamaniu chleba, rozpoczęła się od fragmentu Ewangelii św. Łukasza, gdy uczniowie idący do Emaus rozpoznali w nieznajomym swojego Mistrza. Jan Paweł  II w homilii na Placu zwycięstwa 2 czerwca 1979 roku powiedział, że ogarnia swoją myślą i sercem dzieje Ojczyzny i wszystkich ludów, włączając je w Eucharystię.

– To wszystko w tej Eucharystii ogarniam myślą i sercem i włączam w tę jedną jedyną Najświętszą Ofiarę Chrystusa na placu Zwycięstwa.

Stacja VI – Zmartwychwstały Pan ukazuje się Apostołom, przywołała scenę z Ewangelii św. Marka, w której Chrystus objawił się apostołom. Jan Paweł II w homilii w czasie Mszy św. odprawionej na Błoniach 9 czerwca 1979 roku zauważył, że człowiek świadomie wybiera i może odrzucić Chrystusa. Nie wolno jednak nigdy tego zrobić, ponieważ jest On podstawą tożsamości narodu.

– Pozwólcie, że następca Piotra powtórzy dzisiaj wobec was wszystkich tu zgromadzonych – i wobec całych naszych dziejów i całej współczesności… że powtórzy dziś słowa Piotra – słowa, które wówczas były jego odpowiedzią na pytanie Chrystusa: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”.

Stacja VII – Zmartwychwstały Pan przekazuje uczniom władzę odpuszczania grzechów, odwołała się do Ewangelii św. Jana, w której Jezus przez Ducha Świętego przekazał apostołom moc odpuszczania grzechów. W homilii w czasie Mszy św. na Błoniach 9 czerwca 1979 roku św. Jan Paweł II zauważył, że poprzez sakrament bierzmowania życie wiernych nabiera charakteru próby wiary, której patronem dla Polaków stał się św. Stanisław – autorytet moralny.

– Wszystko to prowadzi nas dzisiaj do wielkiej żarliwej modlitwy o zwycięstwo ładu moralnego w tej trudnej epoce naszych dziejów.

Stacja VIII – Zmartwychwstały Pan umacnia wiarę Tomasza, przybliżyła scenę z Ewangelii św. Jana, w której Jezus objawił się uczniom i przekonał Tomasza o swoim zmartwychwstaniu. Św. Jan Paweł II w homilii z krakowskich Błoń 9 czerwca 1979 roku mówił, że wierzący muszą być mocni mocą wiary, nadziei, która przynosi radość życia i miłości, potężniejszej niż śmierć.

– Musicie być mocni, drodzy bracia i siostry, mocą tej wiary, nadziei i miłości świadomej, dojrzałej, odpowiedzialnej, która pomaga nam podejmować ów wielki dialog z człowiekiem i światem na naszym etapie dziejów – dialog z człowiekiem i światem, zakorzeniony w dialogu z Bogiem samym: z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym – dialog zbawienia

Stacja IX – Zmartwychwstały Pan spotyka uczniów nad Jeziorem Galilejskim, ukazywała fragment Ewangelii św. Jana, w którym Jezus objawił się swoim apostołom gdy łowili ryby. Przygotował dla nich posiłek i łamał z nimi chleb. W homilii w czasie Mszy św. odprawionej przed opactwem oo. cystersów w Mogile, 9 czerwca 1979 roku św. Jan Paweł II stwierdził, że Chrystus umarł na krzyżu, by na zawsze sprzeciwić się degradacji człowieka. Jezus nadal na nim trwa, by uświadamiać człowiekowi jego moc, dzięki której może stać się dzieckiem Bożym. Powiedział, że dla Kościoła najważniejszym jest by bez względu na ustrój mógł mówić o Jezusie i okazywać miłość ludziom.

– Chrystus nie zgodzi się nigdy z tym, aby człowiek był uznawany – albo aby siebie samego uznawał – tylko za narzędzie produkcji; żeby tylko według tego człowiek był oceniany, mierzony, wartościowany.

Stacja X – Zmartwychwstały Pan przekazuje władzę pasterską Piotrowi, rozważała scenę z Ewangelii według św. Jana, w której Chrystus trzykrotnie pytał Piotra czy go miłuje. Św. Jan Paweł II w homilii na Placu Zwycięstwa 2 czerwca 1979 roku powiedział, że dzięki stylowi papieża-pielgrzyma, który zapoczątkował Paweł VI, Kościół na nowo uświadomił sobie, że jest Ludem Bożym.

– Moim szczególnym zadaniem jest spełnienie tego pragnienia, którego Paweł VI nie mógł dopełnić na milenium chrztu Polski. Jako więc wasz rodak, syn polskiej ziemi, a zarazem jako papież-pielgrzym witam was wszystkich!

Stacja XI – Zmartwychwstały Pan daje uczniom nakaz misyjny, nawiązywała do Ewangelii św. Marka, w której Chrystus nakazał swym uczniom iść na cały świat i głosić Dobrą Nowinę. Św. Jan Paweł II w homilii na Placu Zwycięstwa 2 czerwca 1979 roku wskazał, że Polska stała się ziemią szczególnie odpowiedzialnego świadectwa, z której należy z mocnym przekonaniem głosić Chrystusa.

–  Umiłowani rodacy – jeśli przyjąć to wszystko, co w tej chwili ośmieliłem się wypowiedzieć – jakżeż ogromne z tego rodzą się zadania i zobowiązania! Czy do nich naprawdę dorastamy?

Stacja XII – Zmartwychwstały Pan wstępuje do Ojca, rozpoczęła się rozważaniem Ewangelii według św. Marka, w której została przedstawiona scena wniebowstąpienia Jezusa. W homilii na Placu Zwycięstwa 2 czerwca 1979 roku Jan Paweł II powiedział, że człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa, dlatego nie wolno go wyłączać z dziejów narodów.

– Dzieje narodu są przede wszystkim dziejami ludzi. A dzieje każdego człowieka toczą się w Jezusie Chrystusie. W Nim stają się dziejami zbawienia.

Stacja XIII – Uczniowie z Maryją oczekują w Wieczerniku na Zesłanie Ducha świętego, odwoływała się do sceny z Dziejów Apostolskich, gdy apostołowie jednomyślnie trwali razem z Maryją i niewiastami na modlitwie w Wieczerniku. Św. Jan Paweł II w homilii w czasie Mszy św. odprawionej pod szczytem Jasnej Góry 4 czerwca 1979 roku zauważył, ze tytuł „Matki Kościoła” pomaga wniknąć w tajemnicę Maryi, która trwając z uczniami w oczekiwaniu na zesłanie Ducha Świętego stała się świadkiem narodzin Kościoła.

– Przenajświętsze bowiem ojcostwo Boga samego posłużyło się w swej zbawczej ekonomii tym dziewiczym macierzyństwem swojej pokornej Służebnicy, aby dokonać w synach ludzkich dzieła boskiej wolności

Stacja XIV – Zmartwychwstały Pan posyła uczniom obiecanego Ducha Świętego, przybliżyła fragment z Dziejów Apostolskich, w którym nastąpiło zesłanie Ducha Świętego. W homilii wygłoszonej na Placu Zwycięstwa 2 czerwca 1979 roku św. Jan Paweł II stwierdził, że w apostołach, którzy otrzymali Ducha Świętego obecni są ich następcy, również św. Stanisław. Dzień Zielonych Świąt to dzień narodzin wiary i Kościoła, także dla Polski.

– I [dlatego] wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój!/ Niech zstąpi Duch Twój!/ I odnowi oblicze ziemi./ Tej Ziemi! Amen

***

Droga Światła to nabożeństwo w którym wierni podejmują refleksję w ramach czternastu scen prezentujących spotkania Zmartwychwstałego Jezusa z uczniami. Akademicka Droga Światła rozpoczęła się o 20:30 przed katedrą na Wawelu, a następnie pod przewodnictwem abp Marka Jędraszewskiego przeszła bulwarami wiślanymi na Skałkę. Metropolita krakowski miał na sobie stułę rocznikową podarowaną mu przez diakonów Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, którzy zostali przez arcybiskupa wyświęceni tego samego dnia rano.