Kard. Dziwisz o Wandzie Półtawskiej: tak wiele zawdzięczają jej Kościół i Polska

Publikujemy pełną treść przesłania kard. Stanisława Dziwisza, byłego metropolity krakowskiego i osobistego sekretarza św. Jana Pawła II, które wygłosił w Bazylice Mariackiej 3 listopada br. – z okazji przypadających dzień wcześniej 100. urodzin Wandy Półtawskiej.

Podzielam radość wszystkich zebranych dzisiaj w Bazylice Mariackiej, w sercu królewskiego Miasta Krakowa. Sprawujemy Eucharystię w setną rocznicę urodzin Pani Profesor doktor Wandy Półtawskiej, niezwykłego człowieka, której tak wiele zawdzięcza Kościół i Polska.

Pani Wanda w młodzieńczych latach przeszła przez piekło więzień i obozów koncentracyjnych. W tym tyglu cierpienia i poniżenia wyłoniło się jednak złoto jej miłości i służby. Tą drogą poszła i szła przez całe życie Pani Doktor jako żona i matka, jako lekarz i nauczyciel akademicki. Całym sercem i duszą oddała się wielkiej sprawie obrony ludzkiego życia od jego poczęcia. Oddała się sprawie rodziny, przygotowania młodych do projektu pięknej małżeńskiej miłości. Uczyła słowem, prawością życia i niezłomną postawą, nie poddając się władzy w okresie panowania dyktatury komunistycznej.

Służąc istotnym wartościom, stała się wierną współpracownicą metropolity krakowskiego kardynała Karola Wojtyły. Z ich przyjaźni i duchowej więzi zrodziło się ogromne dobro, które ubogaciło Kościół nie tylko w naszej ojczyźnie. Nie muszę dodawać, jak bardzo Jan Paweł II cenił prawość, mądrą myśl, doświadczenie i żarliwe zaangażowanie Pani Doktor w wielkie sprawy człowieka, rodziny i społeczeństwa.

Dzisiejszą Eucharystię sprawujemy jako wyraz wdzięczności Kościoła i – nie waham się powiedzieć – samego świętego Jana Pawła II – za świadectwo Ewangelii, jakie Pani Doktor zawsze składała i nadal składa. Pamiętamy również w tej Mszy św. o jej zmarłym mężu, świętej pamięci profesorze Andrzeju Półtawskim, wiernym towarzyszu życia. 

Życzymy dostojnej Jubilatce sił, zdrowia i Bożego błogosławieństwa na następne lata służby Bogu i człowiekowi. Wraz z Nią modlimy się, zapożyczając słów od Psalmisty: „Cóż oddam Panu za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pańskiego” (Ps 116, 12-13).

FNS