Zmarła Gizela Skop – bliska współpracowniczka ks. Franciszka Blachnickiego

Gizela Maria Skop była współzałożycielką Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła, muzykologiem i muzykiem kościelnym, bliską współpracowniczką sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, aktywną członkinią zainicjowanych przez niego dzieł, członkinią diakonii ośrodka Marianum w niemieckim Carlsbergu.

Urodziła się 10 grudnia 1939 r. w Strzybnicy (obecnie dzielnica Tarnowskich Gór). W 1958 r. podjęła formację w tworzącym się przy ks. Blachnickim Zespole Niepokalanej (ZN – dzisiaj INMK).

W latach 1957–1960 zaangażowała się w prace Ośrodka Katechetycznego i Centrali Krucjaty Wstrzemięźliwości w Katowicach (aż do momentu likwidacji CKW przez SB). W tym czasie odbyła Diecezjalny Kurs Katechetyczny i pracowała jako katechetka w szkole podstawowej w Katowicach-Koszutce. W latach 1960-1962 studiowała na Wyższym Instytucie Katechetycznym w Krakowie. W 1962 r. przeniosła się do Lublina, gdzie w ZN zyskała dalszą formację teologiczną i duchową pod kierunkiem ks. F. Blachnickiego. Podjęła też pracę katechetki w szkole zawodowej w Lublinie. W latach 1965-1972 odbyła studia muzykologiczne i organowe w Instytucie Muzykologii Kościelnej KUL, które ukończyła specjalizacją w grze na organach (1971) oraz magisterium na temat polskich pieśni religijnych do poł. XVI w.

W latach 1968–1981 była organistką kościoła akademickiego KUL. Dawała koncerty organowe w różnych miastach. Jako pracownik dydaktyczny Instytutu Muzykologii Kościelnej prowadziła klasę organów oraz ćwiczenia z praktyki liturgiczno-muzycznej (1972-1980). W latach 1977-1979 prowadziła zajęcia na Studium Formacji Liturgicznej KUL. Współpracowała z Krajowym Duszpasterstwem Służby Liturgicznej.

Od początku istnienia Ruchu Światło-Życie dbała o formację liturgiczno-muzyczną jego członków ze szczególnym uwzględnieniem scholi, kantorów i psałterzystów. Animowała od strony muzycznej rekolekcje oazowe w Krościenku. Redagowała śpiewnik mszalny „Exsultate Deo” (kilka wydań); współredagowała śpiewnik „Alleluja” (Warszawa 1978). Komponowała nowe śpiewy na użytek liturgiczny, uzupełniając istniejący repertuar pieśni o nowe śpiewy dialogowane, oparte na tekstach biblijnych, dostosowane do potrzeb odnowionej i odnawiającej się liturgii po II Soborze Watykańskim. Dokonała również adaptacji z repertuaru obcego. Troszczyła się o obecność muzyki jako sztuki w liturgii także poprzez uprawianie muzyki organowej.

W lutym 1981 r. wyjechała do Włoch w celu przygotowywania oaz III° w Rzymie. We Włoszech przygotowywała od strony muzycznej msze św. w języku polskim, transmitowane w niedziele przez Radio Watykańskie.

W kwietniu 1982 r. przeniosła się do Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie w Carlsbergu (Niemcy). Była członkiem i współzałożycielem stowarzyszeń powstałych z inicjatywy ks. Blachnickiego: Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów (od 1982 r.) oraz „Internationales Evangelisationszentrum Licht-Leben e.V.” (od 1984 r.), przekształconego później w „Bewegung Licht-Leben e.V.”. Angażowała się w przygotowywanie i realizowanie rekolekcji i kursów oazowych różnego typu i stopni. W latach 1995-2000 pracowała w sekretariacie Rektoratu Polskiej Misji Katolickiej w Würzburgu w Niemczech. W tym czasie posługiwała też w charakterze organisty w duszpasterstwie polskim i niemieckim. W 2001 r. wróciła do Carlsbergu, gdzie wzięła udział w działalności ośrodka „Marianum”. Zajmowała się głównie muzyką w zgromadzeniach liturgicznych w ośrodku.

19 września 2017 r. w katedrze wawelskiej otrzymała medal „Per musicam ad fidem” przyznawany rokrocznie przez Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych. Członkowie kapituły odznaczenia podkreślili jej „aktywność w zakresie promocji muzyki organowej i śpiewu liturgicznego w okresie posoborowej odnowy. (…) Jej wielostronna działalność na tym polu była cennym elementem żywej kultury muzycznej polskiego Kościoła” – dodano.

Zmarła 2 marca 2024 r. Mimo choroby i podeszłego wieku, na miarę swoich możliwości, do końca służyła swoimi muzycznymi umiejętnościami.