Jerozolima: Msza „pro Polonia” w bazylice Bożego Grobu

Z ojcami franciszkanami, stróżami miejsc świętych, modlili się liczni kapłani, siostry zakonne i pielgrzymi.

Uroczystej Mszy przewodniczył gwardian franciszkańskiego klasztoru przy bazylice Bożego Grobu o. Zacheusz Drążek OFM. Wzięło w niej udział wielu kapłanów, sióstr zakonnych, jak i pielgrzymi z Polski oraz przedstawiciele polskiej placówki dyplomatycznej w Tel Awiwie i Ramallah.

Homilię wygłosił o. Wacław Chomik, wykładowca franciszkańskiego seminarium duchownego w Jerozolimie. Nawiązując do przypadającej w tym roku setnej rocznicy odzyskania niepodległości przypominał zebranym o najważniejszych wydarzeniach z historii Polski i opiece maryjnej we wszystkich tych wydarzeniach. Zwrócił przy tym uwagę, że święto narodowe 3 maja to nie tylko okazja do rozpamiętywana pięknych chwil z przeszłości. Przypomniał, że jako naród polski chlubiący się szczególną opieką Maryi jesteśmy wezwani do pracy na rzecz naszego kraju także w obliczu wszelkich zagrożeń jakie na nas zewsząd czyhają. Każdy z nas tworzy historię, tu i teraz. W narodzie polskim kult maryjny jest mocno zakorzeniony i zawsze dodaje Polakom siły. Na zakończenie Mszy odśpiewano hymn „Boże coś Polskę”, prosząc o Boże błogosławieństwo dla wszystkich Polaków zarówno w kraju, jak i tych przebywających na wszystkich kontynentach świata.

Jerozolimska Msza „pro Polonia” sięga swymi początkami XIX wieku. Jej fundatorem był sybirak książę Roman Stanisław Sanguszko. W latach 1831-1847 przebywał on na Syberii. Po odzyskaniu wolności przybył z pielgrzymką dziękczynną do Ziemi Świętej. Świadectwem jego obecności w Ziemskiej Ojczyźnie Jezusa jest kielich ofiarowany do bazyliki Bożego Grobu oraz fundacja Mszy Świętej w intencji Polski, która każdego roku, w dniu 3 maja, sprawowana jest przy Bożym Grobie. Na kielichu widnieje łaciński napis „Votum exulum Polonorum A.D. 1847” (Dar polskiego wygnańca. Rok Pański 1847).