Bp Bätzing „z wielkim zadowoleniem” przyjął niepokojącą deklarację watykańskiej dykasterii

Przewodniczący niemieckiego episkopatu interpretuje ten dokument jako zgodę Stolicy Apostolskiej na błogosławienie przez duchownego związków partnerskich, nawet jeśli pod każdym względem nie żyją zgodnie z normami Kościoła. Oznacza to, że błogosławieństwo może być udzielone parom, które nie mogą zawrzeć małżeństwa w Kościele na przykład z powodu rozwodu oraz parom osób tej samej płci. Przypomina, iż Dykasteria do spraw Nauki Wiary podkreśla wyraźne rozróżnienie od błogosławieństwa sakramentalnego w kontekście ceremonii ślubu kościelnego i że w żadnym wypadku nie należy zacierać tej różnicy.

Z drugiej jednak strony, watykański dokument wskazuje na duszpasterskie znaczenie błogosławieństwa, którego nie można odmówić w odpowiedzi na osobistą prośbę. Dodaje, iż tekst ten przywiązuje dużą wagę do precyzyjnego rozróżnienia między błogosławieństwem, a małżeństwem sakramentalnym i związanym z nim nauczaniem dogmatycznym na temat małżeństwa. Zgodnie z doktryną katolicką, małżeństwo będąc trwałym i nierozerwalnym związkiem mężczyzny i kobiety, otwartym na przyjęcie potomstwa jest sakramentem, którego małżonkowie udzielają sobie nawzajem i który jest przypieczętowany błogosławieństwem Kościoła.

Bp Bätzing zauważa, iż deklaracja stwierdza, że te same warunki moralne, które są wymagane do przyjęcia sakramentów, nie muszą i nie mogą być wymagane do udzielenia zwykłego błogosławieństwa. Wyznacza wyraźną granicę między niezachwianą wiernością nauczaniu Kościoła a wymogami duszpasterskimi praktyki kościelnej, która chce być blisko ludzi. Opisała duszpasterskie pole manewru, które wyjaśnia odpowiedzialną praktykę kościelną.

Należy zauważyć, że zanim ukazał się najnowszy dokument Dykasterii do spraw Nauki Wiary, niektórzy niemieccy biskupi zezwalali na błogosławienie przez księży w kościele związków homoseksualnych.