Papież: trzeba zmienić stosunek do zasobów Ziemi, nie są one nieskończone

Ojciec Święty podkreśla, że lektura tekstu książki wzbudziła w nim prawdziwy „smak” piękna i dobra, czyli smak nadziei, autentyczności oraz przyszłości. To, co obaj autorzy przedstawiają – zdaniem Franciszka – jest rodzajem „krytycznej narracji” w odniesieniu do globalnej sytuacji: z jednej strony opracowują oni uzasadnioną i przekonującą analizę modelu ekonomiczno-żywnościowego, w jakim jesteśmy zanurzeni. Z drugiej strony proponują kilka konstruktywnych przykładów, ugruntowanych doświadczeń, pojedynczych historii troski o dobro wspólne czy wspólne dziedzictwo, które otwierają czytelnika na spojrzenie na dobro i zaufanie w naszych czasach. Krytyka tego, co złe, przykłady pozytywnych sytuacji: jedno z drugim, a nie jedno bez drugiego.

Jak zauważa Papież, dorośli zwykle narzekają na młodych ludzi, powtarzając, że „minione” czasy były lepsze niż obecna niespokojna teraźniejszość i że ci, którzy przyjdą po nas, roztrwonią nasze osiągnięcia. Zamiast tego – dodaje – musimy szczerze przyznać, iż to młodzi ludzie ucieleśniają zmianę, jakiej wszyscy obiektywnie potrzebujemy. To oni proszą nas w różnych częściach świata o zmianę. O zmianę naszego stylu życia, tak drapieżnego dla środowiska. O zmianę naszych relacji z zasobami Ziemi, nie będących przecież nieskończonymi. O zmianę naszego stosunku do nich, nowych pokoleń, którym kradniemy przyszłość. A oni nie tylko nas o to wszystko proszą, oni to robią: wychodzą na ulice, demonstrując swój sprzeciw wobec niesprawiedliwego dla biednych oraz wrogiego środowisku systemu gospodarczego, szukając nowych dróg rozwoju. I czynią to, zaczynając od codzienności: dokonując odpowiedzialnych wyborów dotyczących żywności, transportu oraz konsumpcji.