Ukraina, Bliski Wschód, Afryka - PKWP na froncie pomocy humanitarnej

„Wsparcie Darczyńców pozwoliło zawieść na wschód to, co najpotrzebniejsze” – mówi ks. prof. Waldemar Cisło. Wykładowca USKW wyjaśnia, że – „mimo wojny, która znalazła się tak blisko nas, PKWP nie porzuciła potrzebujących w Afryce i na Bliskim Wschodzie”. Otwarty został dom nadziei dla dzieci z Bidibidi, a ciągłą pomocą otoczeni są chrześcijanie z Betlejem.

24 lutego z Ukrainy dotarły pierwsze obrazy rosyjskich żołnierzy przekraczających granicę. Rozpoczęła się inwazja, zaplanowana, niczym niewymuszona, której jedynym celem było na nowo podporządkowanie sobie wolnego i suwerennego narodu. Władimir Putin chciał zająć kraj jak najszybciej. Nie udało mu się to do dzisiaj.

Frustracja potęgowała agresję, a jej ofiarami coraz liczniej padali cywile. Z kolejnych miejscowości przychodziły zdjęcia bezimiennych mogił. Na wyzwalanych terenach odnajdywano katownie, a dowody wskazywały, że zamordowani ludzie byli przed śmiercią torturowani. Na kraj spadały kolejne bomby, pozbawiając mieszkańców prądu, wody i ogrzewania.

Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie zajęło pozycję na froncie pomocy humanitarnej. Nie w 2022 roku, ale wcześniej. Wspierało Ukrainę od dawna, już w roku 2014, kiedy na projekty pomocowe przekazana została kwota ponad 5 mln euro. Wypracowano skuteczny model, w którym przez ręce księży i sióstr zakonnych udawało się dotrzeć do najbardziej potrzebujących. Gdy trzeba było działać szybko, ten model zdał egzamin. Cierpiącej Ukrainie poświęcony został Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym.

„Chcę podziękować za niego wszystkim parafiom i darczyńcom. Ich zaangażowanie pozwoliło nam dać narzędzia pracującym na miejscu siostrom, księżom, gdzie są na pierwszej linii frontu. Do nich zgłaszają się ludzie szukający żywności, leków; szukający ciepłego pomieszczenia” – mówi ks. prof. Waldemar Cisło.

Dyrektor sekcji polskiej PKWP w 2022 roku udał się na Ukrainę. We Lwowie widział, jak przez ręce Kościoła i koordynującego działania humanitarne ks. bp. Edwarda Kawy kolejne transporty z Polski są rozdzielane po kraju pogrążonym w wojnie. W Kijowie odwiedził kościół, w którym bezbronni ludzie chronili się w czasie bombardowań. Zamiast rozpaczy spotkał się z nadzieją i wdzięcznością. Usłyszał, że „Bóg nie wyjechał z Ukrainy”. Otrzymał jednoznaczną odpowiedź na pytanie, jak pomaga Polska i Kościół.

„80 proc. pomocy humanitarnej dostarczanej na Ukrainę pochodzi z Polski i organizacji kościelnych” – wyjaśnił ks. bp Edward Kawa, biskup pomocniczy lwowski.

Wsparcie w postaci kolejnych transportów i środków, jakie przez ręce sióstr i księży trafiały do najbardziej cierpiących, uzupełniła modlitwa. Gdy z Wrocławia wyjeżdżały kolejne tiry wypchane m.in. żywnością i ubraniami, a biuro PKWP w tym mieście pomogło w przyjęciu tysięcy uchodźców, z inicjatywą odmawiania różańca w intencji pokoju wyszła Malwina Wyszyńska. Polska sekcja Stowarzyszenia zainicjowała specjalną edycję kampanii „Milion dzieci modli się na różańcu”.

Ponownie dzieci chwyciły za różaniec w październiku. Tego samego dnia wstawiennictwa Matki Bożej przywoływali najmłodsi z całego świata, także z Ukrainy. Modlitwa o pokój przyciągnęła rekordową liczbę chętnych z Polski, ok. 250 tys.

W 2022 roku polska sekcja PKWP konsekwentnie realizowała projekty pomocowe w Afryce. W czerwcu oficjalnie otwarty został pierwszy dom nadziei, w którym dzieci i młodzież z Bidibidi mogą odrabiać lekcje i rozwijać swoje pasje.

„Te dzieci potrzebują zobaczyć, że są wartościowe. Chcą być dostrzeżone przez swoich rodziców i opiekunów. Chcą usłyszeć od nich, że nie są tylko uchodźcami, ale mają talenty, są prawdziwymi dziećmi, dziećmi Boga” – podkreślał wtedy o. Andrzej Dzida, który na co dzień pracuje w Ugandzie.

W lipcu polska sekcja PKWP udała się do Bouar, gdzie ks. Paweł Antosiak brał udział w zakończeniu nauki przez dziewczęta i kobiety ze szkoły „Londo, mo luti”. Absolwentki, które nauczyły się zawodu krawcowych, otrzymały wyprawkę w postaci maszyn do szycia, by mogły zarabiać na utrzymanie swoje i swoich najbliższych. Środki na ten cel Pomoc Kościołowi w Potrzebie zbierała razem z diecezją kaliską. W roku 2022 współpraca była kontynuowana, a tym razem pozwoliła wesprzeć schronisko dla ofiar handlu ludźmi w Kenii prowadzone przez Fundację HAART.

Kolejny raz działania humanitarne podejmowane przez PKWP postanowili wspomóc wierni z Rymanowa Zdroju, gdzie odbył się festyn dobroczynny pt. „W hołdzie prześladowanym chrześcijanom”. Kwota, jaka została zebrana, trafiła do Ayos w Kamerunie, gdzie sierociniec prowadzą Siostry Opatrzności Bożej.

Przez cały rok pracownicy i wolontariusze Papieskiego Stowarzyszenia docierali do parafii w całej Polsce z inicjatywą S.O.S. dla Ziemi Świętej. Na początku Adwentu do Betlejem udał się ks. prof. Waldemar Cisło, by wspomóc nasze Siostry i naszych Braci, którzy przez zamarcie ruchu turystycznego na długie miesiące znaleźli się w bardzo trudnej sytuacji ekonomicznej. Na miejscu dyrektor sekcji polskiej PWKP usłyszał od chrześcijan, że są „żywymi kamieniami”.

„Mamy mocną wiarę. Dla nas obecność w Ziemi Świętej to misja” – mówił Roni Tabash, który prowadzi w Betlejem swój sklep. Liczba rodzin, które są objęte wsparciem Stowarzyszenia wzrosła do ok. 260.

PKWP nie porzuciła też innych krajów Bliskiego Wschodu. Przed Świętami Bożego Narodzenia – we współpracy z Ambasadą Węgier w Warszawie i Fundacją Przyjaciel Misji – przygotowanych zostało 1000 paczek dla potrzebujących dzieci z Libanu.

„Liban jest nam szczególnie bliski. Pomagał uchodźcom z Syrii, Palestyny, a teraz sam płaci za to cenę, gdyż nastąpiła destabilizacja gospodarcza tego kraju, destabilizacja polityczna” – wyjaśnia ks. prof. Cisło.

Wykładowca UKSW dodaje, że symbolem solidarności Polski z prześladowanymi ponownie stała się Jasna Góra, która przy okazji akcji „Red Week” została podświetlona na czerwono. Za tę inicjatywę w trakcie spotkania z wiernymi na środowej audiencji podziękował Ojciec Święty Franciszek.

Biuro Prasowe PKWP Polska