Maltańscy małżonkowie w drodze na ołtarze. Byli przykładem „świętości bez wielkiego rozgłosu”

Kolejna para małżeńska w drodze na ołtarze – na Malcie zakończyła się diecezjalna faza procesu beatyfikacyjnego Henry’ego i Inez Casolanich, którzy „wiedli przykładne życie” przez 48 lat małżeństwa. Dokumentacja procesu wraz z zeznaniami świadków zostanie teraz przesłana do Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych.

Henry i Inez Consolani fot. henryandinezcasolani.wordpress.com

W zakończeniu procesu w kościele św. Augustyna, gdzie Casolani zawarli małżeństwo przed 80 laty, uczestniczyła ich córka, Cecylia, która jest zakonnicą. Metropolita Malty abp Joseph Scicluna nazwał małżonków Casolanich świadkami Bożej miłości, „przykładami wierności, pokory i świętości bez wielkiego rozgłosu”. Bóg daje nam ich jako przykład w czasach, gdy „wszyscy wiemy, jak bardzo potrzebujemy lojalnej miłości małżeńskiej”. Czcimy w nich wiele innych świętych małżeństw znanych tylko Bogu, wskazał hierarcha.

Sługa Boży Henry Casolani urodził się 25 listopada 1917 roku. Cechami jego charakteru były: posłuszeństwo, pokora i miłość miłosierna. Był kreślarzem. Znany był jako „apostoł pokoju”. Wszelkie przeciwności przeżywał w łączności z męką Jezusa Chrystusa. Doświadczył niewytłumaczalnego medycznie uzdrowienia wzroku za wstawiennictwem bł. Marii Adeodaty Pisani. Zmarł 29 grudnia 1999 roku.

Opoka News DODANE 15.03.2024 AKTUALIZACJA 20.03.2024

Poślubiła ateistę. Po jej śmierci został księdzem. Niezwykła biografia Elżbiety i Feliksa Leseur

„Połączeni przez miłość, podzieleni przez wiarę. Historia Elżbiety i Feliksa Leseur” – w kwietniu ukaże się przetłumaczona na język polski biografia żyjących na przełomie XIX i XX w. we Francji małżonków: katoliczki i agnostyka. To historia o wytrwałości w modlitwie, cichej walce o nawrócenie oraz szacunku dla wolności drugiego człowieka. Elżbieta Leseur jest kandydatką na ołtarze.

Inez Casolani urodziła się w Cospicua 11 października 1915 roku. Była nauczycielką, ale po ślubie z Henrym poświęciła się rodzinie i pomocy ubogim, w tym chorym w szpitalach. Od młodości w każdy czwartkowy wieczór spędzała godzinę na adoracji Najświętszego Sakramentu. Jej duchowość oparta była na czterech filarach: modlitwie, czytaniu słowa Bożego, umartwieniach i dziełach miłosierdzia. Zmarła 13 lipca 1992 roku.

Henry i Inez pobrali się w 1944 roku w kościele św. Augustyna w La Valletcie. Mieli jedną córkę, Cecilię Mary, która w wieku 19 lat wstąpiła do zgromadzenia Sióstr św. Józefa od Objawienia. W zeszłym roku ich doczesne szczątki przeniesiono do tej świątyni.

Dotychczas wspólne wyniesienie na ołtarze dotyczyło jedynie trzech par małżeńskich: Alojzego i Marii Beltrame Quattrocchich (ogłoszeni błogosławionymi w 2001 roku), Ludwika i Zelii Martinów (ogłoszeni błogosławionymi w 2008 roku, a świętymi w 2015 roku) oraz Józefa i Wiktorii Ulmów (ogłoszeni błogosławionymi wraz ze swymi dziećmi w 2023 roku).