Kard. Francesco Marchisano

Urodził się 25 czerwca 1929 r. w Racconigi we Włoszech. W latach 1940-1952 uczęszczał do seminariów w archidiecezji turyńskiej. 29 czerwca 1952 r. przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1952-1956 był alumnem Papieskiego Seminarium Lombardzkiego w Rzymie. W 1954 r. uzyskał licencjat z Pisma Świętego w Papieskim Instytucie Biblijnym; w 1957 r. ukończył teologię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1956 r. rozpoczął pracę w watykańskiej Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów (dzisiaj Kongregacja Edukacji Katolickiej), głównie w zajmujących się seminariami sekcjach angielskiej, niemieckiej i ds. krajów za żelazną kurtyną; przez 23 lata zajmował się także relacjami z Ekumeniczną Radą Kościołów. Od 1957 r. przez 32 lata uczył katechizmu dzieci głuchonieme w Rzymie. W latach 1969-1988 był podsekretarzem ówczesnej Kongregacji Edukacji Katolickiej.

6 października 1988 r. został mianowany biskupem (tyt. Populonia) i sekretarzem Papieskiej Komisji ds. Zachowania Dziedzictwa Artystycznego i Historycznego Kościoła. Sakrę biskupią otrzymał 6 stycznia 1989 r. 9 lipca 1994 r. Jan Paweł II nadał mu tytuł arcybiskupa. W 1991 r. został przewodniczącym Papieskiej Komisji Archeologii Sakralnej, w 1993 r. — Papieskiej Komisji Dóbr Kultury Kościoła (do 2003 r.), a w 2003 r. — Stałej Komisji ds. Ochrony Zabytków i Dzieł Sztuki Stolicy Apostolskiej. 24 kwietnia 2002 r. papież mianował go archiprezbiterem Bazyliki Watykańskiej (zrezygnował z tej funkcji w październiku 2006 r.), wikariuszem generalnym ds. Państwa Watykańskiego i przewodniczącym Administracji Bazyliki św. Piotra (urzędy te sprawował do lutego 2005 r.).

21 października 2003 r. Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej i nadał mu rzymski kościół tytularny Santa Lucia del Gonfalone. W latach 2005-2009 był przewodniczącym Biura Pracy Stolicy Apostolskiej (ULSA). Zmarł 27 lipca 2014 r. w Rzymie.

opr. mg/mg