Śp. kard. Karl Lehmann

Urodził się 16 maja 1936 r. w Sigmaringen w niemieckiej archidiecezji Fryburg Bryzgowijski. W 1956 r., po ukończeniu liceum, rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Alberta-Ludwika we Fryburgu. Od 1957r. był alumnem Papieskiego Kolegium Niemiecko-Węgierskiego w Rzymie, gdzie 10 października 1963 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim ukończył filozofię w 1964 r. i teologię w 1967 r. W latach 1964-1967 był asystentem naukowym prof.Karla Rahnera SJ na Uniwersytecie Ludwika-Maksymiliana w Monachium, a następnie na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münsterze. Po uzyskaniu stopnia doktora w dziedzinach filozofii i teologii w 1968 r. objął katedrę teologii dogmatycznej na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Jana Gutenberga w Moguncji. W 1969 r. został członkiem ekumenicznego koła ewangelickich i katolickich teologów (Jaeger-Stählin-Kreis); w 1975 r. — jego konsulentem naukowym, a w 1989 r. — przewodniczącym. W latach 1971-1983 wykładał na uniwersytecie we Fryburgu teologie — dogmatyczną i ekumeniczną. 21 czerwca 1983 r. Jan Paweł II mianował go biskupem ordynariuszem diecezji mogunckiej — sakrę przyjął 2 października; 21 lutego 2001 r. wyniósł go do godności kardynalskiej i przydzielił mu rzymski kościół tytularny św. Leona I. Rezygnację z urzędu ordynariusza mogunckiego złożył 16 maja 2016 r.

Kard. Karl Lehmann był m.in.: współwydawcą międzynarodowego pisma Communio (od 1971 r.); członkiem Centralnego Komitetu Niemieckich Katolików (1969-1983), Międzynarodowej Komisji Teologicznej (od 1974 r.), Komisji Wspólnej ds. Dialogu między Konferencją Episkopatu RFN a Radą Kościołów Ewangelickich Niemiec (od 1984r.), Europejskiej Akademii Nauk (od 1991 r.); członkiem, a następnie przewodniczącym (po stronie katolickiej) Komisji ds. Dialogu Ewangelicko-Luterańskiego i Rzymskokatolickiego, prowadzonego przez Sekretariat Jedności Chrześcijan ze Światową Federacją Luterańską (1986-1988); przewodniczącym Konferencji Episkopatu Niemiec (1987-2008); wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Episkopatów Europy (1993-2001). Liczne uczelnie nadały mu tytuły doktora honoris causa, m.in. austriackie uniwersytety w Innsbrucku i Grazu, Katolicki Uniwersytet w Waszyngtonie, irlandzkie Kolegium św. Patryka w Maynooth, Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie (obecny Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) i Uniwersytet Opolski. Otrzymał także wiele nagród i odznaczeń, m.in. Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą RFN, Nagrodę Karla Bartha Kościoła Ewangelicko-Unijnego, Nagrodę kard. Döpfnera Akademii Katolickiej w Bawarii i Medal Marcina Lutra. Jest autorem licznych publikacji teologicznych.

Zmarł 11 marca 2018 r. w Moguncji.

opr. mg/mg