Śp. kard. Velasio De Paolis

Urodził się 19 września 1935 r. w Sonnino we włoskiej diecezji Latina-Terracina-Sezze-Priverno. Jako dziecko wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy św. Karola — skalabrynianów, gdzie pierwsze śluby złożył 20 września 1955 r., a wieczyste 4 października 1958 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 marca 1961 r. W tym samym roku rozpoczął studia w Rzymie. Ukończył prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, teologię na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu, prawo na Uniwersytecie «La Sapienza» i teologię moralną w Akademii Alfonsjańskiej. Wykładał teologię moralną i prawo kanoniczne w seminariach w Piacenzy i Bassano del Grappa (1965-1970); był rektorem Międzynarodowego Kolegium w Rzymie (1971-1974) i wikariuszem prowincjalnym, a od 1974 r. radcą i prokuratorem generalnym. Od 1971 r. był wykładowcą na Wydziale Prawa Kanonicznego Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego; w 1980 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1983r. zwyczajnym. Od 1987 r. prowadził również wykłady na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum, gdzie w 1998 r. został dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego. 30 grudnia 2003 r. Jan Paweł II mianował go sekretarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i biskupem tytularnym Thelepte; sakrę przyjął 21 lutego 2004 r. 12 kwietnia 2008 r. Benedykt XVI mianował go arcybiskupem i powierzył mu urząd przewodniczącego Prefektury Spraw Ekonomicznych Stolicy Apostolskiej, który pełnił do 21 września 2011 r. 9 lipca 2010r. został delegatem papieskim ds. Zgromadzenia Legionistów Chrystusa. 20 listopada 2010r. papież wyniósł go do godności kardynalskiej i przydzielił mu rzymski kościół tytularny Jezusa Dobrego Pasterza alla Montagnola.

Kard. De Paolis opublikował ponad 200 książek i artykułów; współpracował m.in. z pismem «Periodica de re canonica», wydawanym przez Wydział Prawa Kanonicznego Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego. Jego najważniejsze publikacje to: De bonis Ecclesiae temporalibus. Adnotationes in codicem: liber V (1986r.), I beni temporali della Chiesa (Doczesne dobra Kościoła, 2001 r.), Chiesa e migrazioni (Kościół i migracje, 2005 r.). Uczestniczył w pracach Stowarzyszenia Kanonistów Włoskich, był członkiem Rady Kierowniczej Consociatio Internationalis Studio Iuris Canonici Promovendo oraz konsultorem różnych dykasterii Kurii Rzymskiej, m.in. Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych. Wiele czasu poświęcał działalności apostolskiej i głoszeniu rekolekcji. Zmarł 9 września 2017 r. w Rzymie.

opr. mg/mg