Droga ku uświęceniu cierpienia

Cierpienie można ofiarować na ołtarzu Chrystusa, a tym samym współcierpieć z Nim. Takie właśnie duchowe przesłanie zawiera się w charyzmacie dzieła nazywającego się Dziełem Krwi Chrystusa.

W centrum duchowości Dzieła znajduje się misterium paschalne Jezusa Chrystusa, który przelał swą Krew w ofierze za człowieka. My możemy tę krew oddać w sposób duchowy. Zawsze jest w życiu okazja, by coś ofiarować. Niech to cierpienie się nie marnuje, lecz przynosi owoce. Jeśli łączymy je z Chrystusem, ma ono swoją wartość — prezentują swoją duchowość członkowie Wspólnoty.

— Innym ziarnem są charyzmaty odkryte w naszym Dziele — wyjaśnia ks. Andrzej Szymański CPPS, posługujący w diecezji zamojsko-lubaczowskiej. — Nacisk kładziemy na działanie Ducha Świętego. Zrodziła się niedawno posługa uzdrowienia, modlimy się też o zdrowie dla wszystkich chorych. Krew Chrystusa jest znakiem miłości, która uzdrawia.

Za podwaliny całego dzieła uznaje się Bractwo Przenajdroższej Krwi Naszego Pana Jezusa Chrystusa, które założył w 1808 r. włoski ksiądz Franciszek Albertini. Skupiało ono ludzi świeckich. Z kolei kapłani diecezjalni, opierający się na duchowości Arcybractwa, pracowali na polu misyjnym. Duchowy uczeń ks. Albertiniego, późniejszy święty Kasper del Bufalo, z myślą o księżach czerpiących z tej duchowości oraz o młodych szukających swojej drogi, powołał do istnienia w 1815 r. w Rzymie Zgromadzenie Misjonarzy Najdroższej Krwi Chrystusa.

Zanim ta duchowość została zatwierdzona przez Stolicę Apostolską (dopiero w 1842 r.), misjonarze mieli już własne domy, regułę. 100 lat później papież Pius XII pobłogosławił dzieło, którego głównym celem stało się szerzenie kultu Krwi Chrystusa. Po Vaticanum II władze zgromadzenia uświadomiły sobie konieczność rozszerzenia współpracy z laikatem. Otrzymało ono nową nazwę Wspólnota Krwi Chrystusa.

***

U progu stanu wojennego, mimo zakazu zebrań, udało się 20 grudnia 1981 r. we Wrocławiu zorganizować pierwsze w Polsce publiczne spotkanie WKC, ale misjonarze zaczęli działać dopiero od 1983 r. Ówczesne władze nie pozwalały na powstawanie nowych wspólnot zakonnych, dlatego ich pierwszy dom w Częstochowie został oficjalnie zakupiony i prowadzony przez zgromadzenie żeńskie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa, choć to misjonarze byli odpowiedzialnymi za duszpasterstwo. Duchowość Krwi Chrystusa rodziła nowe powołania. W 1987 r. ks. Winfried Wermter CPPS założył gałąź żeńską Misjonarek Krwi Chrystusa. Zgromadzenie powstało, by służyć odnowie Kościoła w duchu Vaticanum II.

Obecnie główna siedziba Dzieła znajduje się w Częstochowie. Misja kapłanów i sióstr w Polsce polega na ewangelizacji i pomocy duchowej, skierowanej do młodzieży i dzieci, dorosłych i rodzin poprzez rekolekcje w domach misyjnych i parafiach. Jej zadaniem jest takie budowanie królestwa Bożego, aby pomagać wszystkim szukającym, aby służyć pojednaniu, odnowieniu, oczyszczeniu ludzi. Wspólnota od pierwszych chwil była otwarta na wszystkich, którzy pukali do jej drzwi, szczególnie na zagubionych: alkoholików, narkomanów, młodych mających kłopoty.

***

Polem misyjnym świeckich jest własna rodzina, szkoła, praca. Poprzez modlitwę i działanie charytatywno-apostolskie pragną oni odpowiedzieć na wołanie Krwi Chrystusa, płynącej dzisiaj z fizycznych i duchowych ran ludzkości. Mogą wybrać stosowną dla siebie formę przynależności. „Grupa misyjna” skupia pragnących pogłębiać formację duchową przez rozmyślanie i wymianę doświadczeń według Słowa Życia oraz angażować się charytatywnie (na rzecz starszych, samotnych, bezrobotnych). Osobna dla dziewcząt, chłopców, kobiet i mężczyzn (3—7 osób) spotyka się co tydzień w domu jednego z członków. WKC działa na podstawie zasady: „Nie mów o Bogu, zanim ludzie nie pytają, ale żyj tak, aby pytali!”.

***

W 1989 r. misjonarze Krwi Chrystusa otrzymali jako dar na cele misyjne gospodarstwo na peryferiach Częstochowy. Prowadzą tam rekolekcje, formację animatorów, nowicjat. Kiedy zaczęli przyjeżdżać pielgrzymi, abp Stanisław Nowak zachęcił misjonarzy do budowania Dróżek Przenajdroższej Krwi (kaplic ku czci 7 Przelań Krwi Zbawiciela). Darem dla tego miejsca stały się relikwie Przenajdroższej Krwi, podarowane przez siostry zakonne z Liechtensteinu. 21 października 1999 r. erygowano tu sanktuarium Krwi Chrystusa.

Zgromadzenie prowadzi również Rodzinny Ośrodek Formacji Chrześcijańskiej, tzw. Miasteczko Krwi Chrystusa. Jego centrum znajduje się koło Rawy Mazowieckiej. Jego duch z modlitwami, wyciszeniem i ascezą jest najlepszą terapią dla ludzi pogubionych pośród życiowych porażek, którzy pod duchową opieką mieszkają tu przez pewien czas.

Członkowie Wspólnoty, którzy według możliwości stanu chcą żyć wedle rad ewangelicznych i pragną we wszystkich wolnych chwilach brać udział w życiu i apostolstwie Domu Misyjnego Dzieła, mogą być przyjęci do Wspomożycieli WKC. Każdy wspomożyciel zostaje przydzielony do któregoś z domów misyjnych i bierze udział w życiu wspólnotowym i apostolskim misjonarzy i misjonarek. Dom Misyjny traktuje jak swój dom, z drugiej strony jego mieszkanie staje się jakby filią Domu Misyjnego. Siostrą lub bratem wspomożycielem może być każdy, kto w duchu zadośćuczynienia za własne i cudze błędy i zaniedbania pragnie oddać resztę życia, zdrowia, sił, talentów i serca ku chwale Krwi Chrystusa.

Do grona Przyjaciół Wspólnoty mogą należeć wszyscy ludzie dobrej woli, którzy pragną przez własne życie dać godną odpowiedź na miłość Bożą, która objawiła się przez Krew Chrystusa siedemkroć przelaną i płynącą dalej w ranach ludzkości. Kto zostaje przyjęty do PWKC przez odpowiedzialnych Wspólnoty, może brać udział we wszystkich jej spotkaniach, rekolekcjach i dziełach charytatywnych.

***

Dzieło Krwi Chrystusa ciągle pozyskuje nowych członków, świadków Ewangelii. Podczas jesiennego spotkania w Rzeszowie ks. Andrzej Szymański CPPS, s. Faustyna MSC oraz przedstawicielka świeckich Irena WWKC przybliżali te treści gronu około 50 osób. Wspólnota ta rozwija się na terenie parafii Bożego Ciała i Matki Bożej z Lourdes. Z ramienia diecezji rzeszowskiej za WKC odpowiedzialny jest ks. prałat Henryk Wojtyło, proboszcz parafii. Przybliżający Dzieło goście przyjechali z domu misyjnego w Łabuniach, w diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Podlegają mu wspólnoty w 5 diecezjach: sandomierskiej przemyskiej, rzeszowskiej, lubelskiej i zamojsko-lubaczowskiej. W domu rekolekcyjnym w Łabuniach w II i IV weekend miesiąca organizowane są dni skupienia, dla pragnących poznać osobiście istotę Dzieła. Więcej informacji o Wspólnocie i różnych formach rekolekcji na terenie całej Polski można uzyskać pisząc pod adresem: Wspólnota Krwi Chrystusa, Łabuńki Pierwsze nr 1, 22-437 Łabunie.

opr. mg/mg