Przesłanie z Sympozjum zorganizowanego w Krakowie 14-16.10.2005
Obrady, rozważania i modlitwy odbywały się u OO. Franciszkanów, przy ul. Franciszkańskiej, u OO. Dominikanów, a zakończyły w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.
Są to miejsca ściśle związane z życiem i posługą naszego Wielkiego Rodaka Jana Pawła II.
Podczas Sympozjum rozważaliśmy przesłanie Papieża pozostawione w Liście Apostolskim Mane nobiscum, Domine. Jako świeccy próbowaliśmy zgłębić wielką tajemnicę wiary — Tajemnicę Eucharystii. Równocześnie — zastanawiać się nad aspektami społecznymi faktu, iż jesteśmy w Komunii z Bogiem. Dzieliliśmy się wiarą, że Miłość Chrystusa Obecnego w Najświętszym Sakramencie uzdalnia każdego człowieka do przemiany, pojednania, ofiary, jedności oraz solidarności.
Niestety oddaliliśmy się od ideału solidarności - gubiąc tożsamość w zachwycie konsumpcją materii. Trzeba nam powrócić na trudną drogę odnowy ducha. W dramatycznych dniach, kiedy Jan Paweł II odchodził do domu Ojca, doświadczyliśmy nowego powiewu Ducha. Byliśmy razem i czuliśmy jedno — staliśmy się wspólnotą rodaków, a nie tłumem wyobcowanych ludzi. Podobnie było w latach osiemdziesiątych. Solidarność i wszystko co się wiązało z jej powstaniem, odradzaniem życia społecznego, było możliwe dzięki staraniom ludzkim, ale przede wszystkim, dzięki modlitwie
i jedności w Bogu. W strajkujących zakładach na każdej bramie wisiał Krzyż i obraz Matki Boskiej-Królowej Polski, a „za bramą” były codziennie odprawiane Msze święte, ludzie przystępowali
do Sakramentów. Nawet ci, którzy byli daleko od wiary, starali się być lepszymi w duchu Dekalogu.
Nie spełniliśmy jeszcze do końca misji, którą dała nam Opatrzność. Skoro Sługa Boży — Jan Paweł II przez 27 lat trudził się, aby nam wpoić chrześcijańskie wartości i Prawdę o Bogu, który jest Miłością, nadszedł czas, abyśmy odpowiedzieli na Jego wołanie. Oby Dzień Papieski był dniem rozpoczęcia budowania trwałej cywilizacji miłości na fundamencie Ewangelii. Uznajmy prymaty:
osoby przed rzeczą
więcej być przed więcej mieć
etyki przed techniką
miłosierdzia przed sprawiedliwością
i zasadę: zło dobrem zwyciężaj!
Uczestnicy Sympozjum „Eucharystia naszą mocą”, umocnieni przykładem świętych i błogosławionych, wzywają wszystkich ludzi dobrej woli, w tym również Parlamentarzystów i Prezydenta: wstańcie, chodźmy! Obudźmy się i czuwajmy! Zróbmy wszystko, aby zło nie zagłuszało dobra. Poczujmy, że możemy być jednością w różnorodności, nie występując jedni przeciwko drugim.
Pragniemy pójść naprzód, wsparci Duchem Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego, umocnieni Chlebem Życia i pobudzani do miłości ofiarnej.:
Zewrzyjmy siły dobra. Niech Eucharystia stanie się naszą prawdziwą mocą. Prośmy Chrystusa o obfitość darów Ducha Świętego dla naszego Narodu, abyśmy byli wierni, aby Bóg nas przemieniał, byśmy byli odbiciem Jego Miłości Miłosiernej. Zdolni do służby wobec drugiego człowieka, aby dzięki naszej odpowiedzialności i chrześcijańskiej postawie przemieniała się kultura, sztuka, nauka, oświata, polityka, gospodarka i wszelkie inne przejawy naszego codziennego życia. Wszak Jan Paweł II w ostatnim Liście Apostolskim napisał, że: „Eucharystia nie jest tylko wyrazem komunii w życiu Kościoła; jest ona również programem solidarności dla całej ludzkości”.
Niech nam w tym budowaniu Królestwa Bożego na ziemi towarzyszy Niewiasta Eucharystii — Maryja, Królowa Różańca Świętego nieustannie troszcząca się o losy ludzkości.
Kraków - Łagiewniki, Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, 16 października 2005
Przesłanie zostało odczytane i przyjęte przez uczestników Sympozjum na zakończenie obrad.
opr. mg/mg