Łaska, czyli wdzięk

III Niedziela Wielkiego Postu. Wj 17,3—7; Rz 5,1—2.5—8; J 4,5—42

Ciągle słyszymy o łasce: modlimy się o nią, jesteśmy tym słowem bombardowani z ambon, zza kratek konfesjonału. Gdybyśmy jednak chcieli je jakoś objaśnić, to i pewnie łatwo by nie było. W języku greckim słowo, które tłumaczymy jako łaska, oznacza po prostu wdzięk, urok, coś, co sprawia, że człowiek staje się piękny, pociągający. Święty Paweł pisze, że to Boże piękno odzyskaliśmy za darmo, dzięki Męce Pańskiej. Nie jesteśmy w stanie go kupić; nie możemy sobie u Boga na nie zasłużyć. Dzięki Jego nieskończonej miłości możemy to tylko przyjąć. Jak to się dzieje, że duchowo piękniejemy, czyli że jesteśmy coraz bardziej napełnieni łaską? To dzięki głębokiej więzi z Bogiem, zażyłości z Jego Synem, wrażliwości na natchnienia Ducha Świętego.

Trudno opisać mechanizmy łaski: Samarytanka z dzisiejszej Ewangelii dostępuje jej w obfitości, z kolei uczniowie wobec słów Jezusa stają zakłopotani. Każdy ma swój rytm w życiu duchowym, w odkrywaniu, że łaska dominuje w naszym życiu. Dostajemy ją darmo, pewnie dlatego tak łatwo przychodzi nam ją lekceważyć i wiele czasu trzeba, abyśmy ją pokochali.

Fragment książki „Słowo jest blisko ciebie. Refleksje wokół czytań liturgicznych”

Szymon Hiżycki OSB (ur. w 1980 r.) studiował teologię oraz filologię klasyczną; odbył specjalistyczne studia z zakresu starożytnego monastycyzmu w kolegium św. Anzelma w Rzymie. Jest miłośnikiem literatury klasycznej i Ojców Kościoła. W klasztorze pełnił funkcję opiekuna ministrantów, duszpasterza akademickiego, bibliotekarza i rektora studiów. Do momentu wyboru na urząd opacki był także mistrzem nowicjatu tynieckiego. Wykłada w Kolegium Teologiczno-Filozoficznym oo. Dominikanów. Autor książki na temat ośmiu duchów zła „Pomiędzy grzechem a myślą” oraz o praktyce modlitwy nieustannej „Modlitwa Jezusowa. Bardzo krótkie wprowadzenie”.

opr. mg/mg