Posługa pasterska i modlitwa wstawiennicza

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Dzisiejszej niedzieli Duch Święty chce zwrócić naszą uwagę na dwie sprawy:

Cudzoziemca, który nie jest z tego ludu, bo z tego, co wiem ks. Andrzej z Bojszów nie pochodzi, a który jednak przyszedł tu z jakiegoś dalekiego kraju (z Mysłowic) przez wzgląd na imię Jezusa – bo po to właśnie ks. Andrzej został tu posłany, aby w Bojszowach było słychać o wielkim imieniu Chrystusa i o Jego mocnej ręce i wyciągniętym ramieniu. Po to został tu skierowany, aby modlić się w tej świątyni, miejscu Bożego przebywania, aby Chrystus wysłuchał i uczynił to wszystko, o co ten cudzoziemiec będzie do Niego wołać. Wasz proboszcz! Apostoł Chrystusa Jezusa. Został skierowany do pracy pośród was nie z ludzkiego ustanowienia czy zlecenia, choć otrzymał on dekret księdza arcybiskupa, ale z ustanowienia Jezusa Chrystusa i Boga Ojca. Jego zadaniem jest opowiadać wam o tym, jak bardzo Bóg umiłował świat, że aż swego Jedynego Syna dał, po to, aby każdy z was przez wiarę w Niego otrzymał Życie wieczne. Siostry i Bracia, jednak zadanie modlitwy w tej świątyni i opowiadanie innym o Bogu nie jest tylko zadaniem ks. Andrzeja. Dzisiaj przecież jesteśmy świadkami tego, że skoro setnik posłyszał o Jezusie, wysłał do niego starszyznę żydowską z prośbą. A Ci prosili Go usilnie.

Czyż nie jest tak, że drugą sprawą, na którą Chrystus kieruje dzisiaj naszą uwagę jest modlitwa wstawiennicza?

Sługa setnika chorował i bliski był śmierci, a ten wysłał swoje sługi, by prosili Jezusa o uzdrowienie dla niego. Dlaczego to uczynił? Po co? Przecież to był tylko sługa, jeden w tę czy we w tę.

Nie był to jednak byle jaki sługa. Był to sługa umiłowany. Sługa szczególnie ceniony.

Siostry i Bracia. Każdy z nas: Ty i Ja. Jesteśmy umiłowanymi i szczególnie cenionymi Dziećmi Boga, mimo naszych słabości, problemów, chorób…

Prawda o nas samych, którą dzisiaj odkrywamy w Chrystusie Jezusie jest taka, że nie mogę zatrzymać się na tym, iż jestem sługą.

Bóg odkrywa dzisiaj przed nami tajemnicę powołania do bycia setnikiem, który doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest godzien, aby Pan przyszedł pod jego dach, ale który jednocześnie ma odwagę prosić, i to usilnie, by dokonał uzdrowienia bliźniego.

Siostry i Bracia. Te dwie sprawy, na które Chrystus zwraca nam dzisiaj uwagę to posługa pasterska i modlitwa wstawiennicza! Bo nie ma doskonalszej modlitwy wstawienniczej nad Eucharystię i Eucharystii nie ma bez pasterza.

Każda bowiem Msza święta jest sprawowana przez pasterza w konkretnej intencji – w której pasterz-cudzoziemiec woła do Boga, i w której my także wstawiamy się za innymi wołając – Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie… I nie ma znaczenia czy wiemy, kto zamówił tę intencję mszalną, czy nasz dobry znajomy, sąsiedzi, czy może jacyś przyjezdni sympatyzujący z naszą parafią. Nie ma znaczenia.

Ważne jest, że Duch Święty gromadzi nas w tej świątyni, byśmy razem wychwalali Pana i wstawiali się jeden za drugim – modląc się nie tylko za zmarłych, ale także w wielu innych intencjach, w których to warto także zamawiać Msze święte – o dar wiary; o pomoc w rozwiązaniu trudnych spraw; o przebaczenie i miłość w rodzinie; o zgodę sąsiedzką; o wyzwolenie z pijaństwa i innych nałogów.

Jeżeli uda nam się zrozumieć, że intencja Mszy świętej jest nie jest tylko po to, by złożyć stosowną ofiarę, aby ksiądz miał się za co utrzymać, ale po to, żebyśmy gromadząc się wokół Eucharystii wzajemnie się za siebie modlili – dzisiaj w tej, a jutro w innej intencji, to powiadam, wtedy Chrystus, spoglądając na parafię w Bojszowach [tam było głoszone kazanie, przyp.red.], z dumą powie – Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu.

Jędrzej R. Róg OFM

Wygłoszone w Bojszowach dnia 29 maja 2016 roku. Dziewiąta Niedziela w ciągu roku C. Do czytań: 1Krl 8, 41-43 | Ps 117 (116), 1b-2 | Ga 1, 1-2.6-10 | Łk 7, 1-10

opr. ac/ac