Czy przypadkiem ten faryzeusz to nie ja?

Umiłowani. Niezależnie od przeżytych lat, Dzieci Boże!

Zawsze, kiedy przychodziło mi zmierzyć się ze słowami Jezusa, który gani uczonych w Piśmie i faryzeuszów, wówczas przychodziły mi na myśl niezbyt chlubne przykłady kapłanów i osób konsekrowanych. Ale nie o nich chcę dzisiaj mówić.

Tym razem, kiedy usiadłem, by przemedytować ów fragment Mateuszowej Ewangelii, Duch Święty skierował moje myśli ku pytaniu: „czy przypadkiem ten uczony w Piśmie, ten faryzeusz – to nie ja?”. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać. Przewodnicy ślepi, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda (…). Dbacie o czystość zewnętrznej strony kubka i misy, a wewnątrz pełne są zdzierstwa i niepowściągliwości. Faryzeuszu ślepy! Oczyść wpierw wnętrze kubka, żeby i zewnętrzna jego strona stała się czysta. Biada Ci, Jędrzeju – bracie mniejszy, obłudniku. Bo co prawda zbierasz i odkładasz drobne środki dla ubogich, ale nie traktujesz ich z godnym człowieka szacunkiem, kiedy zaczepiają cię na ulicy. Co prawda pięknie mówisz o ideałach radykalnego ewangelicznego życia, ale czy na pewno za teorią idzie praktyka?

Wiele mówisz o miłości bliźniego, szacunku do starszych, ugodowym usposobieniu, a sam nie raz walczysz ze wszystkimi o wszystko, kiedy nic nie stoi na przeszkodzie, by ustąpić i okazać drugiemu dobroć i życzliwość.

Faryzeuszu ślepy… Tymi słowami Jezus uświadomił mi bardzo klarownie, że mógłbym dzisiaj wygłosić do was przepiękną pięciominutową homilię, ale nie przyniesie to żadnego owocu, jeżeli wpierw sam nie postawię pierwszego kroku na drodze ku nawróceniu, dlatego pokornie proszę o modlitwę…

Wygłoszone 23 sierpnia 2016 r. Wtorek, Rok C, II. Dwudziesty pierwszy tydzień okresu zwykłego
Do czytań: 2 Tes 2, 1-3a. 14-17 | Ps 96(95), 10. 11-12. 13 | Mt 23, 23-26

opr. ac/ac