Służyć wspólnocie - małżonkowie

Jezus rzekł: "Na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela". Mk 10, 5a.6-9

Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę, którzy z Jego woli mogą tworzyć wspólnotę małżeńską. Chrystus uczynił małżeństwo sakramentem, czyli miejscem szczególnej obecności Boga. Małżonkowie otrzymują Bożą pomoc do wytrwania w podjętych zobowiązaniach. W małżeństwie realizują Boży plan dla ich życia: obdarzają się wzajemną miłością, przekazują życie, troszczą się o wychowanie dzieci.

Podczas liturgii sakramentu małżeństwa kobieta i mężczyzna publicznie wyznają, jakie podejmują postanowienia i zobowiązania. Kapłan mówi:

"W imieniu Kościoła pytam was, jakie są wasze postanowienia.
- Czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?
- Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli, aż do końca życia?
- Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy?"
(Sakrament małżeństwa)

Kobieta i mężczyzna, odpowiadając na pytania kapłana: "chcemy", potwierdzają, że zawierają sakrament małżeństwa dobrowolnie, świadomie i odpowiedzialnie. Przed kapłanem, świadkami i zgromadzonymi gośćmi wyrażają gotowość wzajemnej pomocy do końca życia oraz wspólnego trwania przy Bogu, który jest źródłem miłości. Potwierdzają również, że każde poczęte dziecko przyjmą jako dar Boży i zatroszczą się o jego religijne wychowanie.

Przysięgając sobie, przyszli małżonkowie przyjmują program wspólnego życia wynikający z sakramentu małżeństwa. Ślubują sobie miłość wzajemną - gotowość do poświęcenia dla drugiej osoby i przebaczenia. Przyrzekają wierność, która oznacza, że angażują wszystkie swoje siły w rozwój miłości. Zapewniają się nawzajem o uczciwości, czyli deklarują, że będą mogli na sobie polegać w każdej sytuacji. Wszystkie warunki przysięgi obowiązują aż do śmierci. Od momentu złożenia przysięgi między małżonkami powstaje nierozerwalna więź, którą może rozerwać jedynie śmierć jednego z nich. Widzialnym znakiem złożonego ślubu są obrączki, które małżonkowie wzajemnie sobie zakładają.

Program wspólnego życia małżonków jest także programem rodzinnego szczęścia. Wypełnienie go to realizacja planu, który Bóg przygotował dla małżonków. To droga, by osiągnąć zbawienie.

"To jest ważne w życiu rodzin: umieć sobie przebaczać. Każdy z nas ma wady. Czasami czynimy coś, co nie jest dobre, wyrządzając krzywdę innym. Trzeba mieć odwagę, by prosić o przebaczenie, kiedy w rodzinie popełniamy błąd. (...) aby rozwijać rodzinę, trzeba używać trzech słów: proszę, dziękuję i przepraszam. (...) Dziękujemy, dziękujemy za miłość. (...)I ostatnie - "przepraszam". Wszyscy popełniamy błędy. (...) Prosząc o przebaczenie, zaczynamy od nowa (...)
Rodzina doświadcza w życiu wielu pięknych chwil: odpoczynek, wspólny obiad, wyjście do parku czy wyjazd na wieś, odwiedziny dziadków osoby chorej... Ale jeśli brakuje miłości, to brakuje radości, brakuje święta. Zaś miłością zawsze obdarza Jezus: On jest niewyczerpanym źródłem i daje nam siebie w Eucharystii. Tam daje On nam swoje Słowo i Chleb życia, aby nasza radość była pełna."
Papież Franciszek, Rodziny, żyjcie radością wiary

Wszystkich członków rodziny powinna jednoczyć miłość. W rozwijaniu tej miłości pomaga rodzinny udział w Eucharystii. Dzięki Chrystusowi każdy w rodzinie staje się darem dla pozostałych.

Tekst pochodzi z podręcznika do religii dla klasy VI szkoły podstawowej "Tajemnica BOGA tego życia", wydanego przez JEDNOŚĆ (ze str.179-181). Podręcznik można zakupić TUTAJ.

opr. aś/aś