Działalność misyjna Apostołów

Przed zesłaniem Ducha Świętego Apostołowie nie mieli odwagi głosić Ewangelii innym ludziom. Bali się więzienia i śmierci, która im groziła. Gdy jednak otrzymali Ducha Świętego, zaczęli odważnie i publicznie przemawiać najpierw w Jerozolimie, a następnie w całej Palestynie.

W Jerozolimie powstała pierwsza wspólnota chrześcijan nazwana gminą jerozolimską. Należeli do niej przeważnie ludzie pochodzenia żydowskiego.

Gdy w Jerozolimie wybuchło prześladowanie, wielu chrześcijan poniosło śmierć. Inni musieli opuścić miasto, a nawet swój kraj. Lud Boży jednak nie przestał istnieć, lecz rozrastał się. Kościół gromadził coraz większą liczbę ludzi.

Gdy będziesz czytać o rozszerzaniu się Kościoła, staraj się odnaleźć na umieszczonej obok mapce miejscowości wymienione w opowiadaniu.

W Palestynie

Wszędzie, dokąd przybyli chrześcijanie, mówili o Jezusie Chrystusie zmartwychwstałym. Wielu mieszkańców Samarii uwierzyło ich słowom i przyjęło chrzest. W ten sposób z jednej gminy jerozolimskiej Ewangelia zaczęła się szerzyć po całej Palestynie. Apostołowie głosili ją przede wszystkim Żydom.

W Antiochii Syryjskiej

Po niedługim czasie chrześcijanie dotarli aż na Cypr i do Antiochii Syryjskiej. W Antiochii powstała wkrótce gmina chrześcijańska, a chrześcijanie głosili tu Ewangelię już nie tylko Żydom, lecz również Grekom.

W Chrystusa uwierzyli więc także i poganie. Lud Boży rozrastał się, a Duch Święty przez Apostołów włączał do niego ludzi różnych narodowości. W Antiochii pracowali między innymi Paweł apostoł i Barnaba.

Paweł przed swoim nawróceniem nosił imię Szaweł. Zanim został apostołem, prześladował chrześcijan. Pewnego razu jednak, gdy jechał do Damaszku, objawił mu się sam Jezus Chrystus. Szaweł zrozumiał wtedy, że prześladując chrześcijan prześladuje Pana Jezusa. Nawrócił się i stał się gorliwym apostołem. Nosił odtąd imię Paweł.

Barnaba był znany w gminie jerozolimskiej jako człowiek dobry, pełen Ducha Świętego i wiary. Pochodził z Cypru, przedtem nosił imię Józef. Gdy przyjął chrzest, sprzedał swoją ziemię, pieniądze oddał Apostołom na potrzeby Kościoła, a sam poświęcił się całkowicie głoszeniu Ewangelii. Właśnie Barnabę Apostołowie wysłali wraz z Pawłem w dalszą podróż misyjna.

Na Cyprze

Paweł i Barnaba najpierw przybyli na wyspę Cypr. Przemawiali w Derminie, największym mieście wyspy. Głosili Ewangelię w synagogach żydowskich, to znaczy w domach modlitwy. Gdy wielu ludzi uwierzyło w Chrystusa i przyjęło chrzest, Apostołowie powędrowali dalej.

W Antiochii Pizydyjskiej w Azji Mniejszej

Nauką głoszoną przez Pawła i Barnabę zainteresowali się wszyscy mieszkańcy miasta. Ale nie wszyscy przyjęli ją jednakowo. Jedni uwierzyli i przyjęli chrzest, a inni, zwłaszcza Żydzi, wystąpili przeciw Pawłowi i Barnabie. Bluźnili i sprzeciwiali się temu, co oni mówili.

Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan (Dz 13,46).

Poganie bardzo się ucieszyli. Gromadzili się wokół Apostołów. Żydzi jednak podburzyli wielu ludzi, a zwłaszcza znaczniejszych obywateli miasta przeciwko Pawłowi i Barnabie. Apostołowie musieli opuścić miasto.

W lkonium

Paweł i Barnaba nauczali Żydów i pogan. Wielu słuchało ich z zainteresowaniem, wielu uwierzyło i przyjęło chrzest. W Ikonium jednak, podobnie jak w Antiochii, byli i tacy, którzy znienawidzili Apostołów i podburzali ludzi przeciw Apostołom. Miasto podzieliło się na dwa obozy.

Jedni byli za Pawiem i Barnabą, a inni przeciw nim. Apostołowie nauczali jednak odważnie i mocą Bożą czynili wiele znaków i cudów. Pozostali tam dłuższy czas. Gdy jednak dowiedzieli się, że władze miasta chcą ich ukamienować, odeszli do innych miejscowości, aby tam znowu głosić Ewangelię.

W Listrze

W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia Pawła. Paweł spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: " Stań prosto na nogach! " A on zerwał się i zaczął chodzić (Dz 14,8-10). Na widok cudu mieszkańców Listry ogarnął zapał. Chcieli uznać Apostołów za bogów. Gdy Apostołowie wytłumaczyli im, czyją mocą uczynili ten cud, wielu uwierzyło w prawdziwego Boga.

W tym czasie jednak nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium, którzy występowali przeciw Apostołom i znowu podburzyli lud. Źli ludzie wywlekli Pawła za miasto i ukamienowali go. Wszyscy byli przekonani, że Paweł nie żyje. Chrześcijanie jednak zaopiekowali się nim. Na szczęście nie został zabity.

Jeszcze tego samego dnia wraz z Barnabą udał się Paweł do Derbe, gdzie głosząc Ewangelię pozyskał wielu ludzi dla Chrystusa.

Popatrz na mapę (s. 33) i zwróć uwagę, jaką. drogę przebyli Paweł i Barnaba, aby głosić Ewangelię. Ile trudności napotkali! Ile prześladowań znieśli. Mimo wszystko jednak nie zniechęcili się. Dlaczego? Kto ich posłał? Kto był z nimi? Kto ich umacniał?

Przypomnij sobie poprzednią katechezę i odpowiedz, przez kogo Bóg kierował życiem swojego Kościoła. Kto miał umacniać i pouczać Apostołów?

Droga powrotna Pawła i Barnaby

W każdym mieście, gdzie Paweł i Barnaba głosili Ewangelię, pewna grupa Żydów i pogan uwierzyła i przyjęła chrzest. W każdym mieście utworzyła się wspólnota wierzących, czyli mały Kościół miejscowy zwany gminą chrześcijańską.

Chrześcijanie jednak mieli wielu wrogów. Często byli prześladowani. Dlatego Paweł i Barnaba w drodze powrotnej jeszcze raz przechodzili przez miasta, w których przedtem głosili słowo Boże, i umacniali chrześcijan w wierze. Wyjaśniali im, że przez wiele trudów i prześladowań trzeba iść do królestwa Bożego.

W każdej wspólnocie ustanawiali starszych, aby oni umacniali cały miejscowy Kościół w wierze i kierowali jego życiem religijnym. Powstało więc wiele wspólnot, czyli gmin chrześcijańskich. Należeli do nich nie tylko Żydzi, lecz także poganie.

W ten sposób Paweł i Barnaba posłani przez Ducha Świętego przyczynili się do rozszerzenia Kościoła. Inni Apostołowie i uczniowie Apostołów głosili Ewangelię w innych stronach świata. Coraz więcej narodów przyłączyło się do Kościoła.

Zastanowię się

Praca misyjna Apostołów, z którą się zapoznałem, jest dla mnie również wezwaniem do współpracy w szerzeniu Ewangelii. Apostołowie byli silni w swojej wierze.

• Co powinienem czynić, aby mieć silną wiarę?

Apostołowie byli posłuszni Duchowi Świętemu.

• Czy proszę, aby Duch Święty kierował moimi myślami i dobrymi pragnieniami?

Apostołowie poświęcali dużo czasu na głoszenie słowa Bożego.

• Ile czasu poświęcam na naukę religii?
• Czy regularnie uczęszczam na Mszę świętą i czy nie opuszczam lekcji

Apostołowie nie prześladowali innych.

• Czy szanuję innych, także niewierzących, którzy inaczej myślą niż ja?

Boże, Ty chcesz, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni

i doszli do poznania prawdy,

prosimy Cię, poślij nas na swoje żniwo,

i daj nam z cala ufnością glosie Twoje słowa,

aby wszystkie narody poznały Ciebie - jedynego, prawdziwego Boga, i przez Ciebie zesłanego Chrystusa.

Zapamiętam

A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. - Tak mówią o początkach Kościoła Dzieje Apostolskie. Duch Święty przez Apostołów gromadził nowy lud Boży.

opr. ab/ab