Piękno Ciała - Kościoła

W dzisiejszym drugim czytaniu Święty Paweł porównuje Kościół do ciała:

Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem.

Bardzo ciekawa jest dalsza argumentacja Apostoła Narodów:

Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki. Jeśliby noga powiedziała: «Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała» – czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała? Lub jeśliby ucho powiedziało: «Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała» – czyż nie należałoby do ciała? Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było słuchem, gdzież byłoby powonienie? Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył różne członki, rozmieszczając każdy z nich w ciele.

I dalej:

Nie może więc oko powiedzieć ręce: «Nie jesteś mi potrzebna», albo głowa nogom: «Nie potrzebuję was».

Mamy taką pokusę, by wbrew Stwórcy, samemu „tworzyć” Ciało – Kościół. Ile to się nasłuchaliśmy na przykład o Zachodzie, że tam nawet w Kościele ludzie zachowują się inaczej, mają inne zwyczaje, wielu zarzuca im właściwie pogaństwo. Z dumą (i pychą) wtedy myślimy, gdyby wszędzie było, jak w Polsce… Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch?

Albo u nas, na naszym podwórku: ciągłe spory o to, czy lepszy Kościół „toruński” czy „łagiewnicki”, zamknięty czy otwarty, stary czy młody… Jeśliby noga powiedziała: «Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała»

Nawet sam mógłbym na przykład pomyśleć: jakby to było dobrze, gdyby wszyscy ludzie byli jak moja śp. Babcia (a była świętą kobietą)… Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył różne członki, rozmieszczając każdy z nich w ciele.

Trzeba przyznać, że Kościół jest najbardziej pluralistyczną wspólnotą na ziemi. To jest Jego ogromna wartość. Trzeba nam się tym zachwycać. Każdy znajdzie tu swoje miejsce takie, jak wyznaczył mu Bóg. I każdy z nas jest tu niezbędny i tylko razem możemy tworzyć piękne Ciało – Kościół.

Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Panie, przymnóż mi wiary!

Andrzej Cichoń

Rozważanie napisane na niedzielę 27. 01. 2019 r.

opr. ac/ac