Winnica

Wierzymy, że Jezus, gdy wypowiadał te słowa do przywódców Izraela, miał na myśli Kościół:

Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce. Cieszymy się, bo faktycznie w swojej 2000 letniej historii Kościół wydał wiele dobrych owoców. Można na nie patrzeć z bardzo różnej perspektywy. Bo to i niesamowity postęp cywilizacyjny, kulturowy, edukacyjny. Dobrze widzieć liczne dzieła charytatywne, wybudowane szpitale, przytuliska. Przede wszystkim zaś Kościół wydał wiele dobrych owoców w ludziach, których – tak licznych - doprowadził do świętości. Największe jednak owoce Królestwa Bożego można dostrzec tylko oczyma wiary. I tu przede wszystkim tym owocem jest każda sprawowana Eucharystia, gdy możemy już tu na ziemi niemal dotknąć Boga.

Jednocześnie jednak, póki jesteśmy na świecie, musimy też pamiętać o tym, że Winnica jest dziełem Pana i to jemu należą się jej owoce. Niestety znamy z historii Kościoła i te zdarzenia, gdy najemnicy Winnicy znieważają sługi Pana, a nawet ponownie krzyżują Jego Syna, w głodnych, spragnionych, przybyszach, chorych i wszystkich odrzuconych, z którymi utożsamia się Jezus. Wtedy Bóg słusznie będzie się upominał, słowami Izajasza: Czemu, gdy czekałem, by winogrona wydała, ona cierpkie dała jagody?

Jest jeszcze inna Winnica – winnica mojego serca. Sam muszę sobie odpowiedzieć, czy dzięki Bożej łasce, wydaje ona dobre owoce czy mimo Jego wysiłków, doprowadzam plantację do ruiny. Proszę Cię Boże, bym mógł jednak patrzeć na siebie ze spokojem i przyjmować słowa św. Pawła: O nic się już nie martwcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

Andrzej Cichoń

Rozważanie napisane na niedzielę 04. 10. 2020 r.

opr. ac/ac