Duchowe inspiracje. Jakby to była ostatnia czynność, którą spełniam

Cykl rozważań na Wielki Post 2014: "Duchowe inspiracje".

Często towarzyszy nam duch przesadnej aktywności. Uczestniczymy w bardzo wielu wydarzeniach, ale bywa tak, że nie wnikamy w głębsze ich znaczenie, tylko w nich „uczestniczymy”. Wydaje mi się, że o wiele ważniejsza jest realizacja projektu, który może wprowadzić w nasze życie trwałą zmianę, a nie tylko chwilowe „ocieplenie”. Oddanie się jakiejś sprawie, ofiarowanie swojego życia, realizując jakąś ideę, wprowadzi w nasze osobiste doświadczenie prawdziwe wartości, które dane wydarzenie może nam ofiarować. Zaangażowanie jest chyba najbardziej wyraźnym znakiem naszego podejścia do sprawy, naszych odczuć wobec czegoś, kogoś. Zaangażowanie, niezależnie od efektów, odsłania to, co dzieje się w sercu człowieka, wobec jakiejś konkretnej kwestii. Zbyt płytkie niekiedy podejście do sytuacji, osób, wynika z naszej lekkomyślności, lub przekonania, że „zawsze jest czas”, a więc zawsze jest możliwość powrócić do czegoś, zająć się znów czymś itd.

Stopień naszego zaangażowania jest dla nas osobiście znakiem, jak podchodzę do życia. Czy twoja mentalność i sposób działania zmieniłyby się w jakikolwiek sposób, gdybyś zdawał sobie sprawę z tego, że to ostatnia taka sytuacja, ostanie spotkanie z osobą… Niekiedy ma się wrażenie, że ludzie pamiętają tylko tą ostatnią rzecz, której przed chwilą doświadczyli. Pomyśl, co cię przed chwilą spotkało, jak zapamiętałeś osobę, z którą się spotkałeś, rozmawiałeś. Zastanów się, jak wiele i jak radykalnie mogłyby się odmienić twoje myśli, słowa, pragnienia, działanie, gdybyś o konkretnym wydarzeniu pomyślał, „jakby to była ostatnia czynność, którą spełniasz”. W każdym człowieku pozostają ślady naszych słów, działań, dlatego, by te ślady były dobre, warto wzmóc w sobie pragnienie czynienia dobra na rzecz przede wszystkich drugiej osoby.

opr. aś/aś