Komentarz do codziennego pacierza - Ojcze nasz - część c - OJCIEC PANA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA

Komentarz składa się z trzech części: "Ojcze nasz", "Zdrowaś Maryjo", "Wierzę w Boga"

Jezus nie tylko uczniom swoim pozwolił Boga nazywać Ojcem, ale sam również zwracał się w podobny sposób do Boga.

W podobny — ale nie identyczny, zaś różnica w tym nazewnictwie Ojca, aczkolwiek pozornie mała, w rzeczywistości posiada doniosłe znaczenie przede wszystkim teologiczne. Otóż gdy Jezus modli się sam, zawsze mówi "Ojcze mój". Od takiego określenia Boga Ojca zaczynają się wszystkie modlitwy Jezusa (por. Mt 11, 25. 26; par. Łk 10, 21; Mt 26, 39; par. Mk 14, 36; Łk 22, 42; 23, 34. 46; J 11, 41; 12, 27n; 17, 1. 5. 11. 21. 24n). Nigdy nie mówi Jezus gdy sam zwraca się do Boga: Ojcze nasz. Oznacza to, że Jezus jest świadom bardzo zasadniczej odmienności swojego stosunku do Ojca. On jest jedynym w swoim rodzaju Synem i tylko dla Niego Bóg jest Ojcem takim, jakim jest w rzeczywistości. Bardzo znamienne są pod tym względem wypowiedzi przede wszystkim Jana Ewangelisty. To on z wyraźnym upodobaniem nazywa Jezusa synem jednorodzonym i umiłowanym (J 1, 14. 18; 3. 16. 19; IJ 4, 9), mówi o doskonałej jedności woli Ojca i Syna (5, 30), o obopólnej znajomości i wzajemnej miłości Ojca i Syna (5, 20. 28; 10, 15; 14, 31; 17, 24n). Ukazując się po zmartwychwstaniu Marii Magdalenie, Jezus — znów według Jana — rzekł:

"Udaj się do moich braci i powiedz: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz Boga mego i Boga waszego" (J 20, 32).

Albo tekst jeszcze bardziej wymowny:

Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec ani Ojca nikt nie zna tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić" (Mt 11, 27).

Świadomości takiego synostwa Jezus po raz pierwszy dał wyraz kiedy miał zaledwie dwanaście lat. Zdziwionej Matce Swojej kiedy po trzech dniach poszukiwania odnalazła Go wreszcie w świątyni Jerozolimskiej powiedział:

"Nie wiedzieliście, że powinien być w tym, co należy do mego Ojca?" (Łk 2, 49).

Mimo omówionej tu różnicy ogromne znaczenie dla nas ludzi posiada to, że Bóg jest Ojcem zarówno nas zwykłych ludzi jak i Jezusa Chrystusa. Stwarza to świadomość naszych bardzo szczególnych związków z Jezusem, tym jedynym w swoim rodzaju Synem Ojca Niebieskiego.

"Jeżeli ludzie mogą stać się dziećmi Boga (J 1, 12), to dlatego, że Jezus jest z natury Synem Bożym. Pierwszych danych dostarcza pod tym względem Chrystus synoptyków, utożsamiający się ze swoimi wyznawcami (np. Mt 18, 6; 25, 40), nazywają się ich bratem (28, 10). Lecz pełne oświecenie przynoszą nam dopiero pisma Pawła, według którego Bóg obdarzył nas wolnością i przybrał za synów (Gal 4, 5nn; Rz 8, 14-17; Ef 1, 5) przez wiarę, wyznaną na chrzcie... Od czasu zmartwychwstania Chrystusa Kościół recytując Ojcze nasz daje wyraz swemu przeświadczeniu, że jest przedmiotem tej samej miłości Bożej, co Syn Jedyny (po. 1 J 3, 1). (Słownik teologii biblijnej, 727).

***

Zdaniem niektórych egzegetów zwrot "Ojcze nasz" znajdował się w pierwotnej formie Modlitwy Pańskiej na początku każdej prośby: Ojcze nasz... święć się imię Twoje; Ojcze nasz... przyjdź królestwo Twoje itd. W ten sposób nasze pospolite litanie nawiązywałyby do Modlitwy Pańskiej — jako do wzorca — także pod względem formalnym.

Artykuł jest fragmentem publikacji "Wydawnictwa m" - Komentarz do codziennego pacierza Spis treści - Komentarz do codziennego pacierza