Refleksja na 2.Niedzielę Wielkanocną - C

Jam jest Pierwszy i Ostatni.
Ap 1,17

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, rozpoczynam z Twoją pomocą rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na Drugą Niedzielę Wielkanocną.

Chrystus w objawieniu, którego udzielił św. Janowi Ewangeliście, określa się Boskim przymiotem. Ale nadal niektórzy potrafią wątpić w Bóstwo Chrystusa.

Określenie „Pierwszy i Ostatni” wyjaśnia przeznaczenie każdego człowieka. Mówi, że On – Bóg – „jest tym, który się staje” – jak można tłumaczyć Najświętsze Imię JHWH. Jest od zawsze i na zawsze. Dla człowieka jest to niepojęte. Wszystko, co nas otacza, miało swój początek. My, nasi rodzice, nasi dziadkowie, budynki, drzewa, zwierzęta – wszystko. Nawet Ziemia, choć około 6 miliardów lat temu, ale miała swój początek. A Bóg nie. On był od zawsze i nigdy nie będzie mieć końca. Jest jak prosta w matematyce, która nie ma ograniczeń, nie ma początku i końca, można by było ją prowadzić w obydwie strony w nieskończoność. Zwierzęta są odcinkiem. Mają swój początek i swój koniec. Człowiek zaś jest, jeśli przyjmiemy i w tym wypadku matematyczne nazewnictwo, półprostą, to znaczy ma początek, ale z racji tego, że ma duszę, którą darował mu Bóg, nie ma końca.

Człowiek bardzo często próbuje ograniczyć w swoim umyśle działanie Boga. Przecież tak często sądzimy, że to, czego potrzebujemy, jest dla Boga niemożliwe. W tych chwilach jednak popatrzmy na otaczający nas świat i przypomnijmy sobie, kto był jego Stwórcą, i kto ciągle ten świat stwarza. Wówczas łatwo jest stwierdzić, że On i tylko On potrafi zaradzić naszym problemom i potrzebom.

Panie Jezu, przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy wątpiłem w moc Boga?

2. Czy wiem, że moja dusza nie ma końca?

3. Czy staram się zgłębić tajemnicę Boga?

opr. aś/aś