XVIII Niedziela Zwykła C

Koh 1,2; 2,21-23; Kol 3,1-5.9-11; Łk 12,13-21

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na XVIII Niedzielę Zwykłą.

W dzisiejszej Ewangelii Chrystus przypomina nam, że nie znamy dnia ani godziny swojej śmierci. Nie warto zatem zbytnio się bogacić i polegać na pieniądzu.

Bogactwo samo w sobie nie jest niczym złym. Jeżeli ktoś uczciwie pracował i doszedł do posiadania sporego majątku, można powiedzieć, że Bóg mu błogosławił. Każdy jednak bogaty narażony jest na złe życie, bardziej niż osoba uboga. Pieniądz bowiem potrafi zawrócić człowiekowi w głowie i dać ułudę bycia władcą i panem wszystkich. Człowiek bogaty może – choć, oczywiście, nie musi – wzbić się w pychę i bez serca patrzeć na potrzeby bliźnich.

Tak często bywa, że zachowujemy się w sposób, jakbyśmy nigdy nie mieli stanąć przed sądem Bożym. Robimy to, co chcemy, a raczej to, co nam podpowiada Szatan.

Św. Dominik Savio zapytany przez ks. Jana Bosko w czasie gry w piłkę co by zrobił, gdyby za dziesięć minut miał umrzeć, odpowiedział, że grałby dalej.

Jest to ideał życia chrześcijańskiego, by żyć tak, żeby być w każdej chwili gotowym rozmawiać twarzą w twarz z Bogiem. Doskonale o tym wiemy, że nieszczęść i wypadków jest dużo, zatem nie warto grzeszyć, tylko zdać się na łaskę Bożą.

Przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy mógłbym w tej chwili stanąć ze spokojem przed Bogiem?

2. Czy jest grzech, którego szczególnie się wstydzę przed Panem?

3. Co bym zrobił, gdybym miał za dziesięć minut umrzeć?

Powyższa refleksja została zaczerpnięta z książki Kajetana Rajskiego „Wsłuchani w Słowo. Refleksje na niedziele i święta roku C” (Biblos 2012)

opr. aś/aś