Refleksja na 2. niedzielę Wielkiego Postu roku C

Jego słuchajcie.
Łk 9,35

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, rozpoczynam z Twoją pomocą rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na Drugą Niedzielę Wielkiego Postu.

Bóg Ojciec w czasie Przemienienia Pańskiego daje świadectwo o swoim Synu. Zachodzi sytuacja odwrotna. Dotychczas – z wyjątkiem niewielu sytuacji – to Syn dawał świadectwo o Ojcu, mówił o Nim. Dlatego teraz Ojciec powiedział o Synu, by zaświadczyć o tym, że On mówi prawdę.

„Jego słuchajcie”… Bóg Ojciec nie pozostawia nam wątpliwości co do tego, że wszystko, co mówił Jezus, jest zgodne z wolą Ojca.

Bóg, zarówno na górze Tabor, jak i wcześniej, w czasie chrztu w Jordanie, potwierdzał prawdziwość słów Jezusa poprzez bezpośrednie interwencje, jak i w innych sytuacjach, gdy dokonywał cudów. Możemy również zobaczyć pewną analogię pomiędzy słowami: „Jego słuchajcie”, a Maryją, która mówiła, byśmy robili wszystko, cokolwiek Jezus powie.

Możemy więc dojść do wniosku, że czynienie tego, co mówi Chrystus, jest największym obowiązkiem człowieka na ziemi. Nie są ważne zaszczyty, zdrowie, praca, inteligencja i wszystkie inne ważne, ale tylko ziemskie wartości. Powinniśmy za każdą cenę, nawet za cenę życia, realizować to, co Jezus uważał za najwyższą wartość, a więc miłość Boga i bliźniego.

Panie Jezu, przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy słucham w każdej chwili życia Jezusa?

2. W jaki sposób realizuję miłość Boga i bliźniego w swoim życiu?

3. Czy najwyższą wartością dla mnie jest Bóg?

opr. aś/aś