III niedziela Wielkiego Postu - A

Kto będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki (J 4,14)

Wj 17,3-7; Rz 5,1-2.5-8; J 4,5-42

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na III Niedzielę Wielkiego Postu.

Woda jest niezbędna do życia. Bez niej nie byłoby roślin, zwierząt, w końcu nas samych. Ma bardzo prostą budowę, składa się zaledwie z dwóch pierwiastków, ale jej wykorzystanie jest bardzo bogate. Woda jest obecna w kulturze głównie jako symbol życia.

Podobnie jak H2O, również niezbędna jest woda, która symbolizuje Ducha Świętego. Podtrzymuje On życie duchowe, od którego stanu zależy wieczność. Wielu ludzi odrzuca Jego natchnienia, odczuwając przez to niedosyt w życiu. Ludzie zaś, którzy czerpią z Ducha Świętego, są z Nim w stałej komunii, są szczęśliwi i radośni.

Woda Ducha daje człowiekowi życie wieczne. Nie będzie on go pragnął na wieki, ponieważ będzie czerpał u samego Źródła, u Boga. Dlatego też Samarytanka prosiła, by Jezus dał jej tej wody. Każdy z nas chce być szczęśliwy, więc każdy powinien, za przykładem Samarytanki, prosić Pana, by zesłał swojego Ducha. Ponieważ, jak mówi sekwencja na uroczystość Zesłania Ducha Święte-go – jest On „Ożywicielem”. Pobudza nas do modlitwy i chrześcijańskiego działania zgodnie z wolą Pana. Módlmy się o Jego dary.

Przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy modlę się do Ducha Świętego?

2. Czy czerpię ze źródła, jakim jest Bóg?

3. Czy modlę się o dary Ducha Świętego?

Powyższa refleksja została zaczerpnięta z książki Kajetana Rajskiego „Wsłuchani w Słowo. Refleksje na niedziele i święta roku A” (Biblos 2010)

opr. aś/aś