IV niedziela Wielkiego Postu - A

Pan natomiast patrzy na serce (1 Sm 16,7)

1 Sm 16,1b.6-7.10-13a; Ef 5,8-14; J 9, 1-41

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na IV Niedzielę Wielkiego Postu.

Bóg, jak czytamy w dzisiejszym pierwszym czytaniu, wybrał do namaszczenia na króla niepozornego Dawida, który miał jednak wielkie serce. Zachęcał Natana, by nie wybierał silnego, przystojnego, ale tego, którego On wskaże.

W książce pt. Mały Książę możemy przeczytać, że dobrze widzi się tylko sercem, a najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Słowa te stanowią wyrzut wobec ludzi, często wobec nas samych, którzy oceniamy człowieka po tym, jak wygląda, jak się ubiera, w końcu po tym, co inni ludzie na jego temat mówią. Wychodzimy wówczas z założenia: „jak cię widzą, tak cię piszą”. W rzeczywistości jednak ktoś wyglądający zupełnie niepozornie może mieć bardzo dobre serce i potrafi uczynić wiele dobrego.

Zapewne nieraz w swoim życiu spotkaliśmy się z tym, że ktoś po bliższym poznaniu pozytywnie nas zaskakiwał i okazywał się być kimś zupełnie innym, niż myśleliśmy.

Bóg z pewnością patrzy na nas inaczej, niż my postrzegamy ludzi. Nie jest ważne dla Niego, ile ktoś ma pieniędzy, jakim samochodem jeździ, jak się ubiera, ani nawet, co na jego temat mówią ludzie. On najlepiej zna najskrytsze tajniki naszego serca.

Powinniśmy za przykładem Pana osądzać ludzi obiektywnie, a nie powierzchownie, po pozorach. Wtedy będziemy mieć prawo, by inni tak samo sądzili o nas.

Przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy osądzam ludzi powierzchownie?

2. Czy rozsiewam plotki?

3. Czy patrzę na ludzi przez pryzmat tego, co mówią o nich inni?

Powyższa refleksja została zaczerpnięta z książki Kajetana Rajskiego „Wsłuchani w Słowo. Refleksje na niedziele i święta roku A” (Biblos 2010)

opr. aś/aś