Komentarz do codziennego pacierza - Ojcze nasz - część b , rozdział II PRZYJDŹ KRÓLESTWO TWOJE

Druga prośba Modlitwy Pańskiej brzmi: "Przyjdź królestwo Twoje".

1. Idea królowania Bożego w Starym Testamencie

Idea królowania Bożego, albo dokładniej: idea Boga króla, ludziom Nowego Prawa była znana z lektury ksiąg Pisma św. Starego Testamentu. Zaraz po cudownym wydostaniu się z niewoli egipskiej Izraelici wołali:

"Pan jest królem na zawsze, na wieki" (Wj 15, 18)

Psalmista oznajmia:

"Ty, o mój Boże, jesteś moim królem" (Ps 44, 5; por. Ps 74, 12; Iz 41, 21; 43, 15; 44, 6; 52, 7).

Ale te oświadczenia nie zawsze pokrywały się z codziennym życiem. Mając Jahwe za króla, Izrael często na przestrzeni swoich dziejów domagał się ziemskich władców. Te monarchiczno-przyziemne tęsknoty dosadnie, w sposób nie pozbawiony gorzkiej ironii, charakteryzuje opowieść Jotama o naradzie drzew, które wybierają spośród siebie króla - i to w postaci karłowatego krzewu (Sdz 9, 7-15). Czyniąc zadość ich naleganiom Bóg pozwolił władać Izraelem takim królom, którzy sprzeniewierzali się woli nie tylko Boga lecz także całego narodu.

Wyciągnąwszy - być może - odpowiednią naukę z minionych dziejów, ludzie zaczęli wreszcie tęsknić za królowaniem Boga samego. I stąd owa prośba: Przyjdź królestwo Twoje.

2. Królestwo Boże w nauczaniu Jezusa Chrystusa

Temat przybliżania się królestwa Bożego należy niewątpliwie do centralnych w całym nauczaniu Jezusa. W samych wypowiedziach Jezusa wyrażenie: "królestwo niebieskie" względnie "królestwo Boże" pojawia się ok. 90 razy na 122 w całym Nowym Testamencie. Ewangelista Marek tak oto charakteryzuje całe nauczanie Jezusa:

"Przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże" (Mk 1, 14n).

Wszystkie przypowieści ewangelijne wygłoszone przez Jezusa mają za temat królestwo Boże. W tym sensie prośba o przyjście królestwa Bożego jest najważniejsza. W Łukaszowej wersji Modlitwy Pańskiej jest to, na dobrą sprawę, jedyna prośba. Gdy tylko królestwo Boże stanie się naszym udziałem, wszystko inne zostanie nam przydane albo dokładniej w nim już będzie zawarte (por. Łk 12, 31; Mt 6, 33).

Na innym miejscu Jezus będzie dawał do zrozumienia, że owym przyjściem królestwa Bożego wypełniają się wszystkie zapowiedzi starotestamentalne (por. np. Mt 11, 12n; Łk 7, 18-23; 10, 23n).

W nauczaniu Jezusa przyjście Królestwa Bożego na ziemię wiąże się z uwolnieniem tego świata spod władztwa szatana. To dlatego zaraz na początku publicznej działalności Jezusa doszło do starcia z szatanem podczas kuszenia Jezusa na pustyni. Jezus wyraźnie oznajmia:

"Jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże"
Łk 11, 20).

Przyjęło się w języku polskim wyrażenie "królestwo Boże", ale w gruncie rzeczy chodzi tu o ideę panowania, władztwa Bożego.

Tak więc mając na uwadze to wszystko, co Jezus powiedział o królestwie Bożym, ludzie powinni w pełni zdawać sobie sprawę z tego, o co proszą. Królestwo Boże - to w nauczaniu Jezusa stan szczególnego szczęścia Jezus mówi:

"Wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu i zasiądzie do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim" (Mt 8, 11), lub jeszcze wyraźniej:

"Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec, abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach sądząc dwanaście pokoleń Izraela" (Łk 22, 29n).

Dopiero w królestwie Bożym ci którzy wejdą, będą żyć pełnią życia (por. Mk 9, 43-45; 10, 17-30; Mt 7, 14; 26, 46; Łk 12, 15) ubogich spotka tam wielka nagroda za ich uciski i nędzę (Łk 6, 20).

3. Królestwo Boże a wolność człowieka

W pełni świadoma, konsekwentna prośba o przyjęcie królestwa Bożego zakłada gotowość rezygnacji z naszej woli na rzecz woli Bożej. Każde zewnętrzne królowanie jest ograniczeniem woli poszczególnych jednostek nawet przy pełnym poszanowaniu ich osobistej godności. A jednak całkiem szczerze prosimy: Przyjdź królestwo Twoje! Głównie dlatego, iż jesteśmy przekonani, że Bóg wie najlepiej, co nam potrzebne i czego powinniśmy chcieć. Św. Paweł tak oto wyraził tę samą myśl:

"Gdy bowiem nie umiemy się modlić jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami" (Rz 8, 26).

Chodzi w tej prośbie o pełnię poszanowania woli Bożej w życiu tak całych narodów, jak poszczególnych jednostek; chodzi o to, żeby Bóg rzeczywiście i dla wszystkich był najwyższym autorytetem.

Tak więc jest to w pewnym sensie znów modlitwa za nas samych, w naszych ludzkich intencjach: żebyśmy naszym życiem tworzyli i umacniali królestwo Boże na ziemi.

Ale warto też pamiętać, że Królestwo Boże to nie tylko sprawa uległości i ograniczeń człowieka.

Wydaje się, że ta prośba o przyjście królestwa Bożego jest - przynajmniej pośrednio - deklaracją osobistego zaangażowania się w sprawowanie królestwa Bożego na ziemi i umacniania jego obecności wśród ludzi stąd każdorazowo wypowiadanie tej prośby jest okazją do przeprowadzenia rachunku sumienia, czy i jak przyczyniamy się w swoim życiu do przyjścia królestwa Bożego. Wprawdzie Jezus Chrystus powiedział, żebyśmy nie czekali na przyjście królestwa Bożego jako czegoś z zewnątrz, bo ono jest wśród nas (Łk 17, 21), ale ta obecność jest ciągle niepełna, niedoskonała i stąd to wołanie: "Przyjdź Królestwo Twoje".

* * *

Nie trudno zauważyć, że ta druga prośba Modlitwy Pańskiej ma charakter jakby adwentowego wołania, ale to nie jest pragnieniem tylko ponownego przyjścia Chrystusa w dniu ostatecznym. To chyba do tak rozumianej, tej właśnie prośby "Modlitwy Pańskiej" nawiązywał autor Apokalipsy kiedy mówił:

"Dokąd że, Władco święty, prawdziwy, nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?" (Ap 6, 10).

Artykuł jest fragmentem publikacji "Wydawnictwa m" - Komentarz do codziennego pacierza Spis treści - Komentarz do codziennego pacierza

---

Copyright © by Wydawnictwo "m"