Sekret Olivii

Ks. Andrzej Adamski

Sekret Olivii

Niedawno przeczytałem na jednej ze stron katolickich historię 25-letniej kobiety, imieniem Olivia, z Mozambiku. Olivia jest niepełnosprawna — nie ma nóg. Nie była też ochrzczona — dopiero w ostatnim czasie przyjęła ten sakrament. Nie przeszkadzało jej to jednak brać co niedzielę udziału w Eucharystii, mimo że jej dom jest oddalony od kościoła 4 kilometry. Odległość tę pokonywała... czołgając się. Dopiero interwencja pracujących w tamtej miejscowości sióstr zakonnych spowodowała, że znalazł się sponsor, który zaoferował Olivii wózek inwalidzki.

Spróbowałem to sobie wyobrazić... Zdrowy człowiek pokonuje odległość 4 km mniej więcej w 40 minut. Ile czasu zajmuje przeczołganie tej drogi po rozpalonym, gorącym piasku, który parzy całe ciało? Muszę przyznać, że moja wyobraźnia odmówiła w tym momencie posłuszeństwa... po prostu nie potrafiłem sobie tego wyobrazić. Za to zrobiło mi się wstyd — bo wszystkie moje codzienne problemy i kłopoty wobec poświęcenia i heroizmu tej kobiety stały się jakieś małe i bez znaczenia.

Skąd czerpała siły? Myślę, że sekret polega on na tym, iż Olivia doskonale wie, DO KOGO idzie i DLA KOGO to robi. Dla niej wiara nie jest zbiorem zewnętrznych nakazów i zakazów, którym trzeba się podporządkować, ale osobową relacją z Chrystusem — ukrzyżowanym, zmartwychwstałym, który żyje i działa w swoim Kościele. Niedzielna Eucharystia — to nie godzina „wyrwana z życia”, którą trzeba odstać gdzieś w okolicach przykościelnego parkanu lub schodów, ale przywilej, radość i SPOTKANIE z Tym, który zaprasza mnie, ponieważ mnie kocha.

Przykłady tak wielkiej dojrzałości zawstydzają, ale mogą też — i powinny — pociągać do naśladowania. Warto przypomnieć sobie historię tej kobiety, gdy w niedzielny poranek zrodzi się myśl, czy padający deszcz jest wystarczającym usprawiedliwieniem nieobecności na niedzielnej Mszy świętej.

opr. aw/aw

Copyright © by Echo Katolickie