Podejmiesz wyzwanie?

Biskupi, jak co roku, zachęcają, by sierpień był miesiącem abstynencji. Jednak tym razem idą dalej i proponują 100 dni abstynencji z okazji 100 lat odzyskania niepodległości.

„Co roku prosimy o przeżycie sierpnia bez alkoholu. Jednak w tym jubileuszowym roku chcemy zaprosić Polaków do ambitniejszego działania, do ambitniejszej drogi” - napisali biskupi w apelu zespołu komisji ds. apostolstwa trzeźwości i osób uzależnionych Episkopatu Polski na sierpień - miesiąc abstynencji 2018. „Czas od soboty 4 sierpnia do niedzieli 11 listopada 2018 r. to 100 dni. W tym roku odważnie prosimy: niech będzie to 100 dni abstynencji na 100-lecie odzyskania niepodległości przez Polskę. Wolność kosztowała życie tak wielu Polaków. My dzisiaj nie musimy za Polskę umierać. Ale by chronić wolność i wspierać rozwój Polski i Polaków, musimy sobie wyznaczać ambitne cele. Jednym z nich jest właśnie ochrona trzeźwości. Św. Jan Paweł II mówił nam, że <<prawdziwy egzamin z wolności jest dopiero przed nami>>. To prawda. Nie możemy zawieść w tej tak ważnej sprawie. Dlatego podejmijmy to wezwanie. To jest naprawdę egzamin z wolności i miłości do Ojczyzny!”.

Problem od lat

Historia Polski, tak trudna i pełna cierpień, nie jest wolna od alkoholu, w którym wielu badaczy upatruje źródła naszych kłopotów. W XIX w. problem rozprzestrzenił się w całej Europie, a to za sprawą wynalezienia wódki z ziemniaków, co spowodowało spadek jej ceny. Wódkę pili wszyscy, bez względu na wiek i płeć. Niektórym w ten sposób płacono za pracę. Już wtedy duchowni, nie tylko katoliccy, bo także protestanccy, dostrzegali problem i starali się pomóc najbardziej potrzebującym.

Dziś nie jest lepiej, bo w ciągu trzech lat z poziomu średniego spożycia (2015 r.) wzrosło ono do tego stopnia, że stawia nas w czołówce narodów spożywających najwięcej alkoholu. Zdaniem specjalistów to efekt wzrostu zamożności Polaków przy jednoczesnym braku wzrostu akcyzy, wprowadzenia zakazu reklam czy zmniejszenia punktów sprzedaży.

Błędne przekonania

Jak zauważają autorzy Narodowego Programu Trzeźwości, Polacy mają zbyt mała wiedzę o

naturze problemów alkoholowych. Dodatkowo rozpowszechniane są błędne przekonania, czyli np. uznawanie picia za czynność powszechną i normalną oraz niepociągającą za sobą ryzyka. Co ciekawe, często sądzą tak przedstawiciele tych grup społecznych, które z powodów zawodowych powinny wykazywać się większą wiedzą, np. lekarzy, prawników czy wychowawców. „Szkodliwe wzory spożycia są łatwo przekazywane w kolejnych pokoleniach, obyczajowość jest przesycona złymi nawykami, a sytuację pogarsza dodatkowo wpływ bardzo intensywnego marketingu napojów alkoholowych (reklama, akcje promocyjne, szeroka dystrybucja)” - podkreślają.

Przyjęty 16 lutego 2018 r. przez episkopat dokument wylicza także szkody, jakie powstają w naszym kraju z powodu alkoholu. Oprócz tych powszechnie znanych, jak problemy zdrowotne, wypadki, samobójstwa, naruszenia prawa, szkody pracownicze, są także te przemilczane: przemoc domowa, dezintegracja zarówno rodziny, jak i lokalnych środowisk czy władzy. Narodowy Program Trzeźwości to nie żądanie, by alkohol całkowicie zniknął z przestrzeni naszego kraju. To próba walki z jego nadużywaniem i skutkami, jakie to powoduje.

Problem ciała i duszy

Dlaczego - zapytają niektórzy - taki program wprowadza Kościół; od tego są przecież instytucje państwowe? Dr hab. Krzysztof Andrzej Wojcieszek, profesor Pedagogium Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Warszawie, który przygotował projekt NPT, odpowiada: „Dostarczanie wiedzy o zagrożeniach alkoholowych i warunkach życia w trzeźwości, a także motywowanie do troski o trzeźwość i promowanie umiejętności umożliwiających trzeźwe życie to zadanie konieczne i błogosławione. Na tym jednak nie wolno poprzestać, gdyż człowiek nie jest rodzajem komputera, który kieruje się wpisanym weń programem. Zachowanie trzeźwości wymaga siły, a ta płynie przede wszystkim z przyjaźni z Bogiem oraz z opartych na miłości więziach międzyludzkich. Przyprowadzanie współczesnych ludzi do Boga oraz pomaganie dzieciom, młodzieży i dorosłym w przyjmowaniu i komunikowaniu dojrzałej miłości to ostateczny fundament trzeźwości, a jednocześnie zadanie Kościoła, w którym żadna inna instytucja nie jest go w stanie zastąpić”.

JAG

Echo Katolickie 30/2018

opr. ab/ab