Pomóc bezbronnym

W dzieło Duchowej Adopcji może zaangażować się każdy z nas, choć polecane jest szczególnie tym, którzy mają lub mieli styczność z obroną życia nienarodzonych lub występowali przeciw temu życiu.

O co chodzi?

Duchowa Adopcja, a właściwie Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą, gdyż tak brzmi pełna nazwa tego dzieła, to ofiara modlitwy za jedno, wybrane przez Boga dziecko. Modlitwa trwa przez dziewięć miesięcy, tyle ile trwa wzrost w łonie matki. Jego intencją jest ocalenie dziecka, które jest zagrożone aborcją.

Dlaczego warto?

Nieznajomość osoby, za którą się modlimy, może budzić nasze wątpliwości. Modlitwa nigdy nie pozostaje niewysłuchana, a Bóg wie, komu jest ona w danym momencie najbardziej potrzebna. Modląc się za nienarodzone dziecko, włączamy się w walkę o kulturę życia i promowanie postaw prorodzinnych. Przyczyniamy się też do ratowania najbardziej bezbronnych, zarówno w duchowym, jak i społecznym wymiarze. Jesteśmy zarazem częścią wspólnoty ludzi zaangażowanych w to dzieło, którzy chcą umacniać się w zdrowych zasadach moralnych i tworzyć świat pełen miłości, bezpieczeństwa i solidarności. A oprócz tego, jak przy każdej modlitwie, pomagamy także sobie, zbliżając się do Boga.

Jak włączyć się w to dzieło?

Duchowa Adopcja rozpoczyna się w raz z przyrzeczeniem przystąpienia do niej. Dokonuje się ono najczęściej w dniu Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie, 25 marca, w różnych parafiach kraju. Łączy się z nabożeństwem i konferencją dotyczącą istoty Duchowej Adopcji. Warto przy okazji zbliżającej się uroczystości dowiedzieć się, gdzie w naszej okolicy ma miejsce takie wydarzenie. W przypadku braku możliwości uroczystego dołączenia do dzieła, przyrzeczenie można wyjątkowo składać również prywatnie. Jego tekst oraz szczegółowe zasady można znaleźć na stronie Duchowej Adopcji

opr. aś/aś